Chapter 83: Mabilisang Pag-alis

22 3 0
                                    

LLUVIA'S POV

It's been two days since Perseus is here at the hospital.

Nagising ako sa malakas na pagbukas ng pinto. Who the heck did that?

Oh. It's Tita Esme and Tita Helia's assistant; yung messy ang buhok na hindi ko alam kung bakit ngangayon lang rin nagpakita. She quietly just stood there in the corner.

"Lluvia, we have a problem." salubong sa akin ni Tita Esme.

Napakunot naman ang noo ko sa sinabi nya.

"What do you mean? Bukod rito meron pa?" tanong ko naman.

Aba. Mahusay.

"Look, we really need to go back to the Philippines. Agad-agad." she said.

"Why?" I asked.

"My Visa is about to expire." sabi nya

"Ah y-yeah."

Buti na lang talaga ako may citizenship rito. Duh, this is my birthplace sasapakinn ko naman sila e kapag wala akong citizenship.

"Saka matagal ko ng naasikaso ang mga papeles nyang si Perseus para kaagad natin syang maisama pabalik." she added.

"Can't we wait until Perseus get his sense back?" I suggested.

"Come on, I can't wait for that." sagot muli nito.

"Edi umuna ka na lang kaya? Tapos sumunod na lang kami?" suggest ko ulit

"No. Hindi ko kayo pwede iwanan. You're still 17." sabi naman nya

"Tss, I'm 18 ok?" I corrected.

"Kahit na. Besides, I've already talk to the hospital, bayad ko ang pag-uwi natin sila ang bahala sa pag-ttransfer kay Perseus on a private plane. Saka dun rin naman tayo." she stated.

Binalik ko ang tingin kay Perseus saka muling inilipat kay Tita Esme.

"But do you think it is really ok for him to transfer? Mas maganda pa naman ang medication dito kesa sa Pilipinas." sabi ko sa kanya.

"He's okay. Chineck sya ulit ng doctor kanina. Wala na namang dapat gamutin sa kanya. We are just waiting for him to wake up." she answered.

"Y-you're going back?" kusot matang sabi ni Tita Helia.

"Helia. We really need to go home." sabi ni Tita Esme at umupo sa tabi ng kakabangon lang na si Tita Helia.

"Hmmm.."

"You can come with us if you want?" alok ni Tita Esmeralda.

Tita Helia smiles sadly, "Thanks for the offer but I can't leave China."

"Why not?" tanong ko sa kanya.

"Actually, sorry for not telling y'all about this. Babalik na kasi ako sa pagtatrabaho sa hospital. I've just got accepted in the hospital in Beijing. I can't leave such an opportunity like that." she said.

"Woah. Congrats for you then." masayang sambit ni Tita Esme.

"Congrats Auntie." nakangiti kong sabi sa kanya.

"Thanks." she said then smiled back on us.

"Magpapagaling ka ng husto Tita Helia a." paalala ko.

"I'm a doctor. Why wouldn't I?" natatawang sabi ni Tita Helia.

Tss dahil kasi sa mga trip nya kaya ayun minsan I totally forgot that she is a doctor and a science freaky.

"So paano nyo maililipat si Perseus kung sakaling bukas wala pa syang malay?" Tita Helia asked.

"Kinausap ko yung director ng hospital, I've paid for a private plane for us to transfer. Saka buti na lang may ganung inooffer ang hospital na 'to." Tita Esmeralda answered.

"Hmm. So isasabay nyo na rin si Lluvia, right?" tanong ni Tita Helia.

Napangiwi naman ako sa tanong nya. Is that even a question.

"Alangan pang iwan ako rito, Tita Helia." sarkastiko ko namang sagot

"I'm just teasing you! Ikaw talagang bata ka." sabi nya saka tumawa.

"Tss, whatever gray haired woman." I said then rolled my eyes.

"Mamimiss ko yang pang-aasar mo. I sure will..." nakangiti naman nyang bawi.

Napangiti ako at nilapitan sya saka muling niyakap. Im going to miss her too.

Kinabukasan pinaaga akong pauwiin ni Tita Esmeralda kasi mamayang hapon na ang flight namin. Oo, ganon kabilis.

Agad akong nagcheck-in then packed all my things up. Tinext ko na rin si Granny tungkol sa pag-uwi ko.

After mabayaran lahat ng bayarin ay lumabas na ako hila-hila ang maleta ko at may bag pa ako sa likod nyan ha, waiting for a taxi to come around.

"Lluvia?" a voice uttered from the back.

Paglingon ko. Oh it's Hui. Lumapit sya sa pwesto ko at may alangan na emosyon sa mukha.

"Looks like you're leaving already huh?" tanong nya.

"Yup. Sorry, it's just that I have to leave all of the sudden." I said.

"Aww, I wish I brought something for you here. If I'd only knew this is your last day here.." malungkot nyang sambit.

"Nah, you don't have to." nakangiti kong sagot to lighten up his mood.

"You're coming back right?" tanong nya ulit.

"I actually don't know." sagot ko.

"I see..." nakatungo nyang sambit.

Pero maya-maya rin ay inangat nya ang tingin at ngumiti sa akin.

"It is nice meeting you then.." nakangiti nyang sambit.

"It is nice to meet you too." bawi ko sa kanya.

Sa wakas ay nagkaroon na din ng available na taxi at kaagad akong sumakay ron at tinulungan naman ako ni Hui sa mga gamit ko.

But before the taxi droves away, he stopped it. Kaya nagtaka ako, binaba ko ang bintana at sinilip sya.

Tumapat sya sa akin.

"Be careful, Lluvia." he said then pats the deck lid of the taxi signing it to go.

Hindi na ako nagkaron ng oras para sabihan din sya dahil nga pinaharurot agad ito ni manong driver kaya tinext ko na lang.

Goodbye, Hui

Goodbye, China...

MS#2 "Existing" || (On-going)Where stories live. Discover now