De zus van Anna Zwarts

Erfgenaam

'Laat me je helpen, Harry. Laat me je helpen uitzoeken waarom jij de sisselspraak beheerst.' 
Even keken Harry, Ron en Hermelien elkaar aan.
'Waarom wil je hem zo graag helpen?' Vroeg Ron. 'Ik bedoel, we zijn nou niet bepaald... echte vrienden.'
'Dat hoeft ook niet.' Antwoordde Anna. 'Ik wil gewoon...' Anna zuchtte. 'Ik heb in het weeshuis nooit echte vrienden gehad. Ik had gedacht dat dat hier anders zou zijn omdat er hier niemand is die raar opkijkt op het moment dat er objecten door de kamer vliegen wanneer ik boos ben. Of op het moment dat de viool uit zichzelf de tweede partij speelt als ik piano speel, of omdat ik soms dromen heb die werkelijkheid worden. En dat is ook zo. Jullie vinden dat niet raar. Maar ondanks dat zijn de enige vrienden die ik heb Fred, George, Leo en Mare en zelfs dat is een probleem. Mare zit in een andere afdeling en er is gewoon te veel leeftijdsverschil met de andere. Hier is het zo dat iedereen mijn raar vind om wie ik ben. En ik weet het, ik weet dat ik irritant ben, dat ik snel praat, dat ik bijdehand en impulsief ben. En dat is oké. We hoeven geen beste maatjes te worden, maar ik wil wel helpen. En niet alleen om persoonlijke redenen.'
Even viel er een stilte.
'Weet je wat de sorteerhoed mij vertelde toen ik werd ingedeeld bij Griffoendor?' Vroeg ze toen. 'Hij zei dat hij niet wist wat hij met mij aan moest omdat ik sluw en listig genoeg ben voor Zwadderich, slim en nieuwsgierig genoeg voor Ravenklauw, aanvaardend en oprecht genoeg voor Huffelpuf en loyaal en moedig genoeg voor Griffoendor. En ik denk dat ik hier ben omdat mijn loyaliteit mijn belangrijkste eigenschap is.'

Die nacht schrok Mare plots wakker van een nachtmerrie. Ze probeerde zich te herinneren waar haar droom over ging, maar ze wist het niet meer. Toen hoorde ze een zacht gesnik. Degene die als laatste was komen slapen was de deur vergeten dichtdoen en het gesnik kwam vanuit de leerlingenkamer. Mare kroop uit bed en sloop zachtjes de trap af. Toen ze beneden kwam zag ze Joost. Hij lag in een zetel die voor het haardvuur stond en had een deken over zich gelegd. Mare ging in een andere zetel bij het vuur zitten en keek naar hem. 'Gaat het, Joost?' Vroeg ze. 'Ja, ik had gewoon een nachtmerrie en ik wilde de andere niet wakker maken met mijn gesnik. Maak je maar niet druk om mij.' Zei Joost. 'Soms helpt het om over je nachtmerries te praten. Dat kalmeert je als je bang bent. Waarover ging je droom?' Zei Mare. 'Waarover denk je? Potter met zijn stomme slang die m'n kop eraf bijt.' Zei Joost. Plots kwam Mare's eigen droom terug. Het was dezelfde. Ze zou het wel nog eens met Charles hebben over dromen buitensluiten. 'Harry zit niet achter de aanvallen. Je moet je echt niet voor hem verstoppen.' Zei Mare. 'Oh, ja! Zeg dat maar even tegen zijn slang!' Zei Joost. 'Harry zei tegen die slang dat hij je geen kwaad moest doen. Dat hij je met rust moest laten.' Zei Mare. 'Kijk, Mare. Harry is een van je vrienden. Als hij zegt dat hij me wilde helpen, dan geloof jij dat. Maar neem dit advies van mij aan. Geloof de stomme leugens van de erfgenaam van Zwadderich niet!' Zei Joost. Mare haalde diep adem. Ze vond het erg om Joost zo te zien. 'Mag ik je een geheim vertellen, Joost? Maar je moet beloven dat je het nooit aan ook maar iemand verteld.' Zei Mare. 'Ik beloof dat ik het aan niemand zal vertellen.' Zei Joost enig sinds nieuwsgierig. 'Ken je leglimentie?' Vroeg Mare. 'Ik heb er een boek over gelezen.' Zei Joost. 'Wel, Joost. Ik kan Leglimentie. Ik deed het tijdens de dueleerclub. Harry heeft me nooit vertelt wat hij zei. Ik heb het zelf gehoord.' Zei Mare. Joost's ogen werden groot. Jij kan leglimentie? Ik geloof je niet. Waar denk ik aan?' Mare rolde met haar ogen. 'Pannekoeken.' Zei ze geïrriteerd. 'En nu?' Vroeg Joost. 'Waarom denk je aan wc-borstles?' Zei Mare. 'Je kunt echt leglimentie! Cool!' Zei Joost. 'Maar je moet het niet als verdediging voor je vrienden gebruiken. Je kan zeggen wat je wilt, ik vertrouw Potter niet.'
'Best, dan leid je je leven maar in angst. Het is niet mijn probleem.' Zei Mare geïrriteerd door zijn koppigheid. 'Hoe heb je leglimentie geleerd?' Vroeg Joost nieuwsgierig. 'Iemand van buiten school leert het me.' Zei Mare. Plots schoot haar iets te binnen. Ze had Charles beloofd hem op de hoogte te houden van alles wat er gebeurde op Zweinstein. Ze had hem alles verteld over de aanvallen, maar niets over de dueleerclub. Ze herinnerde zijn interesse in Harry die hij in de zomer had getoond. 'Slaapwel.' Zei ze tegen Joost en ze liep terug naar boven en trok deze keer de deur achter haar dicht. Ze zou Charles morgen wel een brief schrijven. Dat hoefde niet midden in de nacht.