De zus van Anna Zwarts

Oplossingen

Anna werd krijtwit toen ze dit hoorde en ze sprintte zonder iets te zeggen naar Remus' kantoortje. Even later kwam Remus terug met een nogal bleke Mare. Hij wou vast zeker zijn dat ze allebei oké waren. En met z'n drieën bleven ze daar de rest van de avond.
Een paar dagen lang kon de school nergens anders over praten dan Sirius Zwarts. De theorieën over hoe hij het kasteel was binnengedrongen werden wilder en wilder. Tijdens hun eerstvolgende les Kruidenkunde vertelde Hannah Albedil aan iedereen die maar wilde luisteren dat Zwarts zichzelf in een bloeiende heester kon veranderen. Dat bleef duren tot Mare haar zij dat ze idioot deed en dat het niet waar was. Hannah was even van haar stuk gebracht door de botte reactie van haar vriendin, maar blijkbaar dacht ze dat Mare zich gewoon zorgen maakte over die massamoordenaar die het kasteel was binnengedrongen, want ze zei er niets over.
Het toegetakelde doek van de Dikke Dame was verwijderd en vervangen door het portret van Heer Palagon en zijn dikke pony. Daar was niemand echt blij mee. Heer Palagon daagde constant mensen uit tot een duel en verdeed de rest van zijn tijd met het bedenken van belachelijk ingewikkelde wachtwoorden die hij minstens twee keer per dag veranderde.
'Hij is zo gek als een deur!' Mopperde Simon Filister tegen Percy. 'Kunnen we niemand anders krijgen?'
'Geen enkel ander schilderij wilde deze baan.' Zei Percy. 'Ze zijn geschrokken van wat er met de Dikke Dame is gebeurd. Heer Palagon was als enige dapper genoeg om zich vrijwillig te melden.'
Heer Palagon was echter Harry's minste zorg. Hij merkte dat hij constant in de gaten werd gehouden. Leraren verzonnen allerlei smoesjes om met hem mee te kunnen lopen door de gang en Percy Wemel (In opdracht van zijn moeder, vermoedde Harry), volgde hem overal als een enorme, pompeuze waakhond. Als klap op de vuurpijl vroeg Professor Anderling of Harry op haar kantoortje wilde komen, met zo'n somber gezicht dat Harry dacht dat er iemand dood was. Ze probeerde hem echter iets te vertellen dat hij al wist, namelijk dat Zwarts het op hem gemunt had.
Diezelfde dag was Harry laat in de les van Verweer Tegen de Zwarte Kunsten en werd hij onaangenaam verast toen hij niet Lupos, maar Sneep achter het bureau zag zitten.
'Waar is Professor Lupos?' Vroeg Harry.
'Hij beweerde dat hij zich te ziek voelt om vandaag les te kunnen geven.' Zei Sneep met een verwrongen glimlach. 'Had ik niet gezegd dat je moest gaan zitten?'
Maar Harry bleef in de deuropening staan.
'Wat mankeert hem?'
Sneeps zwarte ogen fonkelden.
'Niets levensbedreigends.' Zei hij op een toon alsof dat hem speet. 'Nog eens vijf punten aftrek voor Griffoendor en als ik nog één keer moet zeggen dat je moet gaan zitten worden het er vijftig.'
Harry liep langzaam naar zijn plaats en ging zitten naast Anna. Aan de andere kant van Anna zat Mare. Ze zag er niet goed uit. Mare had donkere kringen rond haar ogen, haar haar zat in de war en ze gaf de indruk dat ze elk moment kon overgeven.
'Wat is er met Mare?' Vroeg Harry aan Anna. 'Ze is een beetje ziek, maar ze wilt niet te veel school missen.' Antwoordde Anna. Harry deed zijn mond open om nog iets te zeggen, maar op dat moment nam Sneep het woord.
'Zoals ik net zei alvorens Potter ons stoorde, heeft Professor Lupos blijkbaar nergens bijgehouden welke onderwerpen jullie behandeld hebben...'
'We hebben tot dusver Roodkopjes, Boemannen, Kappa's en Wierlingen gedaan.' Zei Hermelien vlug. 'En we zouden beginnen met...'
'Stil!' Zei Sneep kil. 'Ik vroeg niet om informatie. Ik sprak alleen mijn verbazing uit over de bedroevend slechte organisatie van Professor Lupos.'
'Dat is maar een klein puntje als je erin meerekend dat hij de beste leraar is die we al hebben gehad voor Verweer Tegen de Zwarte Kunsten.' Zei Mare met een zwakke, zieke stem.
'Ik vrees echter dat jouw mening niet als objectief gezien kan worden, Lupos!' Zei Sneep kil. Even was Harry in de war over waarom Sneep Mare Lupos noemde, maar toen herinnerde hij zich dat Mare Lupos' naam had overgenomen en ook al was het niet officieel met papieren, hij herinnerde zich dat leraren haar wel vaker Lupos hebben genoemd. Het was hem gewoon nooit eerder opgevallen omdat het toen nog geen naam was die hij kende.
'Ze heeft anders wel gelijk, Professor. Hij is de beste leraar Verweer Tegen de Zwarte Kunsten die we ooit hebben gehad.' Zei Daan Tomas dapper en de overige leerlingen mompelde instemmend. Sneep keek dreigender dan ooit.
'Dan is een kinderhand inderdaad gauw gevuld. Lupos vergt niet bepaald veel van jullie. Ik zou verwachten dat zelfs eerstejaars al geen moeite meer hebben met Roodkopjes en Wierlingen. Laten we het vandaag eens hebben over...' Harry keek hoe hij hun lesboek doorbladerde tot hij bij het laatste hoofdstuk was. Hij moest weten dat ze dat nog niet behandeld hadden.
'... Weerwolven.' Zei Sneep.
Er klonk gerinkel toen Mare haar inktpotje omver stoote en het op de grond aan scherven viel. In de plaats van de inkt en scherven op te ruimen keek Mare met grote ogen naar Sneep en trok ze wit weg.
'Maar, Professor.' Zei Hermelien die zich blijkbaar niet kon inhouden. 'We zijn nog lang niet aan Weerwolven toe. We zouden verdergaan met Zompelaars.'
'Jufrouw Griffel.' Zei Sneep ijzig kalm. 'Ik dacht toch echt dat ik hier de leiding had en niet u en ik zeg dat jullie bladzijde 394 moeten openslaan.' Hij liet zijn blik opnieuw door het lokaal gaan. 'Allemaal! Nu! En ruim die inkt op, Lupos!'
Het werd geen leuke les. De enige die Sneep alles konden vertellen over weerwolven waren Hermelien, Anna en Mare. Maar Sneep negeerde Hermelien en Anna stak bijna nooit haar hand op. Mare werd met de minuut bleker en nerveuzer. Anna had met een zwiepje van haar toverstok de inkt en scherven opgeruimd omdat Mare's handen te veel trilden. De hele les lang keek Mare alleen met grote, bange ogen naar Sneep. Anna wist niet of dat Mare haar hand niet opstak omdat ze Sneep niet mocht of omdat ze geschokt was door het onderwerp. Als er ook maar één leerling was die goed genoeg oplette, zou die misschien achter Remus' geheim komen. Sneep zelf was eigenlijk de enige die de hele les aan het woord was.