De zus van Anna Zwarts

Boek 3 Remus

~Harry, Ron en Hermelien zitten in de trein naar Zweinstein.~

Alle coupés waren echter vol, behalve de allerlaatste, waar één man bij het raam zat te slapen. Ze bleven even in de deuropening staan. Gewoonlijk reisden er alleen leerlingen met de Zweinsteinexpres en ze hadden nog nooit een volwassene gezien, behalve de heks die met het etenskarretje rondging. De onbekende man droeg een haveloos gewaad dat op verschillende plaatsen versteld was. Hij zag er ziek en vermoeid uit en hoewel hij nog jong was, zaten er al grijze strepen in zijn lichtbruine haar.
'Wie zou dat zijn?' Siste Ron, terwijl ze zo ver mogelijk van het raam gingen zitten en de deur dichtschoven. 'Professor R.J. Lupos.' Fluisterde Hermelien meteen.
'Hoe weet jij dat?'
'Dat staat op z'n koffer.' Antwoordde Hermelien en ze wees op het bagagerek waar een klein, gehavend koffertje lag dat met een heleboel netjes geknoopte touwtjes bij elkaar werd gehouden. In een hoekje stond in bladderende letters Professor R.J. Lupos gestempeld.
'Wat voor vak zou hij geven?' Zei Ron, die fronsend naar het bleke profiel van Professor Lupos keek.
'Dat lijkt me duidelijk.' Fluisterde Hermelien. 'Volgens mij was er maar één vacature. Verweer Tegen de Zwarte Kunsten.'
Harry, Ron en Hermelien hadden al twee leeraren Verweer Tegen de Zwarte Kunsten versleten, die het allebei maar één jaar hadden volgehouden. Er gingen geruchten dat er een vloek rustte op die baan.
'Nou, ik hoop dat hij het aankan.' Zei Ron twijfelachtig. 'Als je hem zo ziet zou je denken dat één fikse vervloeking hem al fataal zou kunnen zijn.'
'Hi.' Klonk vrolijk door de coupé heen. Anna stond ineens achter hen. Ze wurmde zich de coupé in en kaak naar Lupos.
'Remus!?!' Riep ze verbaasd.
'Je kent hem?' Vroeg Hermelien verbaasd.
'Hij is mijn peetvader.' Antwoordde Anna. 'Hij is onze nieuwe docent Verweer Tegen De Zwarte Kunsten, of niet? Ik kan niet geloven dat hij me dat niet verteld heeft! Maar hoe gaan ze dat doen? Ik bedoel... ow, wacht, misschien dat Sneep...... nee, dat zou hij waarschijnlijk niet doen. Tenzij Perkamentus.....'
'Anna.' Onderbrak Harry haar.
'Ja?'
'Je praat tegen jezelf en het slaat nergens op.'
'Dat probleem heb ik wel vaker.' Zei Anna luchtig. 'Maar ik kan nog steeds niet geloven dat hij me dit niet verteld heeft.' Ze liep terug het gangpad op en riep: 'Mare! Kom onmiddellijk hier! Er is iets dat je moet zien!'
'Roep niet zo hard, straks wordt hij wakker!' Siste Hermelien op het moment dat Mare binnenkwam. Anna leek niet onder de indruk.
'Meid, geloof me.' Zei ze. 'Hij wordt nergens wakker van. Ik heb een keer een bord aan diggelen laten vallen vlak naast zijn oor en wat denk je? Hij snurkt er gewoon doorheen! Ik beloof je, er is veel meer dan jullie drie nodig om hem wakker te krijgen uit zijn schoonheidsslaapje.' Zei ze.
'Wat best handig is gezien het feit dat je dan van alles kunt uitspoken zonder dat hij wakker wordt. Maar wat doet hij hier eigenlijk, Anna?' Zei Mare. 'Volgens mij wordt hij onze nieuwe docent Verweer Tegen De Zwarte Kunsten.' Zei Anna. 'Wat!?! DAT meen je niet. Waarom heeft hij dat ons niet verteld. Wel dat gaat gênant worden. Les krijgen van je de persoon waar je bij woont. En ik die dacht dat we op Zweinstein onze gang mochten gaan omdat hij er toch niet achter zou komen. Wedden dat hij zich weer in onze privézaken gaat mengen!' Zei Mare geïrriteerd.
'En als hij wakker wordt, zeg dan maar dat we hem niet vergeven. Kom Egbert.' Zei Anna. Met die woorden pakte ze haar uil en liep ze de coupé weer uit. Mare wierp nog een laatste blik op Remus en liep toen ook weg.
Met z'n drieën keken ze hun na.
'Ik zal hen nooit begrijpen. Vooral Anna niet.' Zei Ron. 'Maar goed, je wilde ons nog iets vertellen?' De laatste vraag was op Harry gericht.

Harry vertelde over de ruzie tussen meneer en mevrouw Wemel en de waarschuwing die Meneer Wemel zonet had gegeven. Toen hij uitgesproken was, leek Ron met stomheid was geslagen en Hermelien drukte haar handen tegen haar mond. Uiteindelijk liet ze ze weer zakken en zei: 'Is Sirius Zwarts ontsnapt om op zoek te gaan naar jou? Oh, Harry, wees alsjeblieft heel, heel voorzichtig. Stort je niet in de problemen...'
'Ik stort me nooit in de problemen!' Zei Harry gepikeerd. 'De problemen storten zich meestal op mij.'
'Harry zou wel achterlijk moeten zijn om op zoek te gaan naar een of andere halvegare die hem wil vermoorden.' Zei Ron beverig.
Ze waren veel geschokter door het nieuws dan Harry had gedacht. Zowel Ron als Hermelien was blijkbaar banger voor Zwarts dan Harry zelf.
'Niemand weet hoe hij uit Azkaban ontsnapt is.' Zei Ron onbehaaglijk. 'Dat is nog nooit iemand gelukt. En hij was een van de zwaarstbewaakte gevangenen.'
'Maar ze zullen hem toch wel weer oppakken?' Zei Hermelien. 'Ik bedoel, de dreuzels zijn ook naar hem opzoek...'
'Wat hoor ik toch?' Zei Ron plotseling. Er klonk ergens een zachte, blikkerige fluittoon. Ze doorzochten de coupé.
'Het komt uit jouw koffer, Harry.' Zei Ron, die opstond en zijn hand in het bagagerek stak. Een tel later haalde hij de Gluiposcoop tussen Harry's gewaden uit. Hij tolde razendsnel rond op Ron's handpalm en straalde fel licht uit.
'Is dat een Gluiposcoop?' Vroeg Hermelien geïnteresseerd en ze ging staan om beter te kunnen kijken.
'Ja, maar een heel goedkope.' Zei Ron. 'Hij raakte totaal van slag toen ik hem aan de poot van Egidius probeerde te binden om hem aan Harry te sturen.'
'Deed je op dat moment iets dat niet mocht?' Vroeg Hermelien scherpzinnig.
'Nee, nou... eigenlijk mocht ik Egidius niet gebruiken. Je weet dat hij lange vluchten niet goed aankan... waar moet ik dit nu laten?'
'Stop maar in mijn koffer.' Zei Harry.