De zus van Anna Zwarts

Grim

Achter haar riep Hermelien dat ze moest gaan slapen omdat morgen de eerste schooldag was, maar Anna negeerde haar en viel niet in bed, maar in de vensterbank in slaap, zoals elke eerste nacht op Zweinstein.
De volgende ochtend in de Grote Zaal werden de lesroosters uitgedeeld. Harry, Ron, Hermelien en Anna hadden hun eerste les samen. Het was waarzeggerij, gegeven door Professor Zwamdrift. Anna kwam er al snel achter dat waarzeggerij ook een van de keuzevakken van Mare was en was blij dat ze hun eerste les al samen hadden. Harry, Ron en Hermelien verdwaalden bijna op hun zoektocht naar het lokaal, maar uiteindelijk lukte het ze om het te vinden. Ze klommen via een touwladder achter elkaar het lokaal binnen, wat op zich al ongewoon was, maar het lokaal zelf paste geheel in die stijl. Het was ongetwijfeld het vreemdste lokaal in heel Zweinstein. Het leek eigenlijk helemaal niet op een lokaal, meer op een kruising tussen een rommelzolder en een ouderwetse tearoom. De ruimte was volgepropt met minstens twintig kleine, ronde tafeltjes, die omringd werden door gebloemde fauteuils en bolle poefjes. Het lokaal werd gevuld door een vaag rood licht. De gordijnen waren dicht en over de vele schemerlampen waren donkerrode doeken gedrapeerd. Het was snikheet en uit het brandende haardvuur onder de overvolle schoorsteenmantel, waar een grote, koperen ketel boven pruttelde, steeg een weeë, zoete geur op. De planken aan de ronde muren waren afgeladen met stoffige veren, kaarsstompjes, vele pakken beduimelde speelkaarten, talloze zilverachtige kristallen bollen en een gigantische verscheidenheid aan theekopjes.
De andere leerlingen klommen ook naar boven en praatte fluisterend met elkaar. Ron kwam naast Harry staan.
'Waar is ze?' Vroeg Ron.
Plotseling klonk er een stem op uit de schaduwen, een zachte dromerige stem.
'Welkom.' Zei de stem. 'Wat fijn om jullie eindelijk in jullie fysieke verschijningsvorm te zien.'
Harry's eerste indruk was die van een groot, glinsterend insect. Professor Zwamdrift ging in het licht van het haardvuur staan en ze zagen dat ze broodmager was. Haar enorme bril vergrootte haar ogen diverse keren en ze had een doorschijnende, met pailletjes bespikkelde omslagdoek om haar schouders. Ontelbare kettingen en colliers hingen om haar dunne nek en haar armen en handen gingen zowat schuil achter de armbanden en ringen.
'Ga zitten, kinderen, ga zitten.' Zei ze en de leerlingen hesen zich ongemakkelijk in een fauteuil of ploften op een poef neer. Harry, Ron en Hermelien gingen samen aan een rond tafeltje zitten.
'Welkom bij Waarzeggerij.' Zei Professor Zwamdrift, die in een oorfauteuil bij de haard was gaan zitten.
'Ik ben Professor Zwamdrift. Waarschijnlijk hebben jullie me nog nooit gezien. Ik heb gemerkt dat de scherpte van mijn Innerlijk Oog afneemt als ik me te vaak blootstel aan de drukte en herrie in het hoofdgebouw.'
Niemand reageerde op die bizarre mededeling. Professor Zwamdrift deed fijntjes haar omslagdoek goed en vervolgde: 'Dus jullie hebben besloten om Waarzeggerij te bestuderen, de moeilijkste van alle toverkunsten? Laat ik jullie meteen waarschuwen dat ik je, als je het Zicht niet hebt, maar weinig zal kunnen leren. Op mijn vakgebied hebben boeken slechts beperkte waarde...'
Zowel Harry als Ron keek grijnzend naar Hermelien, die zo te zien behoorlijk geschrokken was van de mededeling dat ze bij dit vak niet veel aan boeken zou hebben.
'Veel heksen en tovenaars die wellicht getalenteerd zijn op het gebied van stank, harde knallen en plotselinge verdwijningen, zijn desondanks niet in staat om de geheimen van de toekomst te ontrafelen.' Vervolgde Professor Zwamdrift terwijl haar enorme, glanzende ogen van het ene nerveuze gezicht naar het andere gleden.
'Dat is een gave die aan slechts weinigen...' Professor Zwamdrift werd luidruchtig onderbroken door Anna, die net het lokaal binnen kwam klauteren omdat ze zoals gewoonlijk op de traditionele manier te laat was voor de eerste les. Ze kreeg een afkeurende blik van Hermelien en een weeïge glimlach en een waarschuwing waar ze wel naar luisterde maar zich niks van aantrok van Professor Zwamdrift.
'Zoals ik net al zei.' Ging Professor Zwamdrift verder terwijl Anna zich tussen Ron en Hermelien propte.
'Is de gave van Waarzeggerij aan maar weinig heksen en tovenaars besteed. Dit jaar houden we ons met de basismethoden van Waarzeggerij bezig. Het eerste semester is gewijd aan het ontraadselen van de theebladeren. Volgend semester gaan we dan verder met handlezen. Tijdens het zomersemester stappen we over op de kristallen bol, als jullie dan tenminste al klaar zijn met de voortekens in het vuur. Helaas zullen in februari enkele lessen uitvallen door een griepepidemie. Zelf zal ik mijn stem kwijt raken. En rond Pasen zullen we iemand uit deze klas voorgoed moeten missen.'
Er volgde een gespannen stilte na die uitspraak, maar daar scheen Professor Zwamdrift zich niet van bewust te zijn.
'Zou je iets voor me willen doen, liefje?' Zei ze tegen Belinda Broom, die het dichtste bij haar zat en nu zo ver mogelijk achteruit deinsde.
'Zou je de grootste, zilveren theepot willen aangeven?'
Belinda stond opgelucht op, pakte de enorme theepot van een plank en zette hem op het tafeltje van Professor Zwamdrift.
'Dank je, liefje. Goed. Ik wil dat jullie je opsplitsen in paren. Pak een theekopje van de plank en kom naar mij, dan schenk ik het vol. Ga dan zitten en drink je thee op, tot alleen de droesem nog over is. Laat die met je linkerhand drie keer ronddraaien, keer het kopje om op het schoteltje, wacht tot de laatste thee is weggelekt en geef het kopje aan je partner zodat die de bladeren kan lezen. Jullie interpreteren de voortekenen aan de hand van pagina 5 en 6 uit Ontwasem de Toekomst. Ik loop door de klas en geef hulp en advies. Oh, ja, liefje...' ze pakte Marcel bij zijn arm toen hij wilde opstaan. 'Zou je een blauwgebloemd kopje willen pakken als je het eerste gebroken hebt? Aan het roze ben ik nogal gehecht.'
En inderdaad, Marcel had zijn hand nog maar nauwelijks uitgestoken naar de plank met theekopjes of er klonk gerinkel van brekend porselein. Professor Zwamdrift schreed naar hem toe, gaf hem een stoffer en blik en zei: 'Dus nu graag een blauw kopje, als je het niet erg vindt... dank je.'
Toen de kopjes van Harry en Ron waren volgeschonken gingen ze terug naar hun tafeltje en probeerde ze de gloeiendhete thee snel op te drinken. Ze lieten de droesem ronddraaien, zoals Professor Zwamdrift had gezegd, goten de resterende thee weg en ruilde van kopje. Anna en Hermelien deden hetzelfde. Gefascineerd keek Anna naar Hermeliens theekopje terwijl ze Harry en Ron, die achter haar over kruisen en bolhoeden praatte, probeerde te negeren.
'Nou? Wat zie je?' Vroeg Hermelien gespannen aan Anna. Anna keek op van het kopje en keek Hermelien recht aan.
'Prut.' Zei ze met een serieuze blik in haar ogen.
'Wat heb ik daar nou weer aan?' Mopperde Hermelien.
'Geen idee.' Antwoordde Anna en ze zette het kopje weg.
'Probeer jij het eens. Misschien heb jij meer geluk met je Innerlijke Oog.'
Hermelien pakte Anna's kopje en draaide het minstens twintig keer rond, waarschijnlijk hopend om ertoe instaat te zijn meer te kunnen zien dan prut, dacht Anna. Ze leek net zo veel of net zo weinig succes te hebben als Anna, waardoor ze langzaamaan steeds gefrustreerder raakte. Ondertussen vestigde Anna haar aandacht op Mare die iets verder met Joost Flets-Friemel aan het oefenen was. Joost had blijkbaar iets gezien dat hij niet kon terugvinden in zijn boek en Mare haalde de ene na de andere voorspelling naar boven. Mare was niet heel goed en ook niet slecht in al haar vakken, maar het zag ernaar uit dat ze iets gevonden had waar ze heel erg goed in was, al was Anna niet zeker of ze daar blij mee moest zijn. Ze hoopte oprecht dat Mare niet zou opgroeien als een jongere versie van Professor Zwamdrift. Anna's aandacht werd getrokken door Harry, wiens kopje was afgepakt door Professor Zwamdrift. Professor Zwamdrift staarde naar het kopje en draaide het rond, tegen de wijzers van de klok in.
'Een valk... beste jongen, je hebt een doodsvijand.'
'Dat weet iedereen.' Zei Hermelien op doordringende fluistertoon. Professor Zwamdrift staarde haar aan.
'Dat is toch zo?' Zei Hermelien.
'Iedereen weet hoe het zit met Harry en Jeweetwel.'
Harry en Ron staarden haar met een mengeling van verbazing en bewondering aan. Zo hadden ze Hermelien nog nooit tegen een leraar horen praten. Professor Zwamdrift deed echter alsof ze niks gehoord had. Ze richtte haar reusachtige ogen weer op Harry's kopje en bleef het ronddraaien.
'Een knots... dat wijst op fysiek geweld. Oh jee, oh jee, dit is niet bepaald een vrolijk kopje...'
'Ik dacht dat het een bolhoed was.' Zei Ron schaapachtig.
'Een schedel... gevaren op je pad, liefje...' Iedereen staarde gefascineerd naar Professor Zwamdrift, die het kopje nog één keer liet ronddraaien, naar adem snakte en een gil slaakte. Opnieuw klonk gerinkel van brekend porselein. Marcel had zijn tweede kopje laten vallen. Professor Zwamdrift zonk in een lege fauteuil neer, met gesloten ogen en haar fonkelende hand tegen haar hart gedrukt.
'Ach, arme jongen... arme, lieve jongen... nee... ik kan het beter niet zeggen... nee... vraag me alsjebliefd niet...'
'Drama Queen.' Mompelde Mare tegen Joost.
Wat is er Prfessor?' Vroeg Daan Tomas. Iedereen was overeind gesprongen en verzamelde zich rond het tafeltje van Harry en Ron, waar ze zich verdrongen rond de stoel van Professor Zwamdrift om Harry's kopje beter te kunnen zien. 'Beste jongen.' Zei Professor Zwamdrift, die haar ogen plotseling dramatisch opensperde. 'Je hebt de Grim!'
'De wat?' Vroeg Harry. Hij zag dat hij niet de enige was die het niet begreep. Daan Thomas haalde zijn schouders op, Belinda Broom keek verbaasd en Joost keek niet begrijpend naar Mare die zachtjes haar hoofd schudde als antwoord, maar verder sloeg iedereen vol afschuw zijn hand voor zijn mond.
'De Grim, beste jongen, De Grim!' Riep Professor Zwamdrift, die zo te zien nog het meest geschokt was dat Harry dat niet direct begreep. 'De reusachtige spookhond die kerkhoven onveilig maakt! Beste jongen, dat is het allerergste voorteken. Het voorteken van de dood!'
'Wat is daar zo erg aan?' Vroeg Anna ineens. Iedereen staarde haar aan. 'Wat? We gaan uiteindelijk toch allemaal dood? En trouwens...'
Anna ging met haar hoofd boven het kopje hangen. '... als u het mij vraagt is het een ezel, en die heb ik ook.'
Professor Zwamdrift sperde haar ogen zo mogelijk nog verder open en ze griste ook Anna's kopje van de tafel.
'Oh, kindje toch.' Kreunde ze. 'Jij hebt ook een Grim!'
'Oh is dat een Grim?' Zei Joost die in Anna's kopje keek. 'Ik dacht dat het een konijn was. Geen wonder dat ik het niet kon vinden in het boek nadat ik het bij Mare zag.' Mare gaf hem een stoot met haar elleboog.
'Zwijg! Ik hoef geen deel te zijn van dit drama!' Siste ze. Maar het was al te laat. Professor Zwamdrift had Mare's kopje gepakt en het bij dat van Harry en Anna gezet. Om eerlijk te zijn wist Anna niet hoe Joost er een konijn in zag.
'Oh, drie Grims. Dat is..  Oh. Dat is te veel. Mijn hart kan dit niet aan.' Zei Professor Zwamdrift die dramatisch weer neerzonk in haar fauteuil. 'Waarom heeft ze dan zelf geen Grim.' Mompelde Mare.
Hermelien begon zich er nu ook mee te bemoeien.
'Ik vind het helemaal niet op een Grim lijken.' Zei ze kortaf. Professor Zwamdrift staarde Hermelien met toenemende afkeer aan.
'Neem me niet kwalijk dat ik het zeg, liefje, maar ik bespeur bij jou maar heel weinig aura. Heel weinig ontvankelijkheid voor de resonantie van de toekomst.'
Simon Filister boog zijn hoofd eerst naar links en toen naar rechts.
'Zo lijkt het inderdaad op een Grim.' Zei hij met zijn ogen half dichtgeknepen. 'Maar als je je hoofd zo houdt, lijkt het meer op een ezel.' Voegde hij eraan toe en hij boog zijn hoofd weer naar links.
'Ik zei het toch!' Riep Anna triomfantelijk.
Ineens leek het Harry teveel te worden.
'En, hebben jullie al besloten of ik binnenkort dood ga of niet?' Riep hij.
'We gaan samen dood, Harry.' Verbeterde Anna hem.
'Dat geloof je toch niet echt?' Riep Mare.
'Hier kunnen we het voor vandaag beter bij laten.' Onderbrak Professor Zwamdrift met haar voorste stem.
'Ja... als jullie je spullen nu zouden willen opruimen...'
Zwijgend gaven de leerlingen hun kopjes terug aan Professor Zwamdrift, Pakte hun boeken en deden hun tassen dicht. Zelfs Ron meed angstvallig Harry's blik.
'Moge het geluk met jullie zijn tot we elkaar opnieuw treffen.' Murmelde Professor Zwamdrift. 'Oh ja, liefje.' Ze wees op Marcel. 'Volgende keer kom je te laat, dus zou je vast extra hard willen werken om dat in te halen?'
Harry, Ron, Hermelien en Anna daalden zwijgend de lader en de wenteltrap af en gingen naar het lokaal van Professor Anderling voor hun les Gedaanteverwisseling. Onderweg hoorde ze Mare, die op weg was naar Verzorging van Fabeldieren, zeggen tegen de andere Huffelpufs dat Waarzeggerij komplete onzin was en dat ze echt niet ging sterven.
Het duurde zo lang voor Harry, Ron, Hermelien en Anna hun lokaal gevonden hadden dat ze maar net op tijd waren, ook al was Waarzeggerij eerder afgelopen dan normaal.
Harry ging ging helemaal achter in de klas zitten, met het gevoel alsof er een oogverblindende schijnwerper op hem gericht was. De andere leerlingen keken hem steeds stiekem aan, alsof hij elk moment dood kon neervallen. Hij hoorde nauwelijks wat Professor Anderling vertelde over Faunaten (tovenaars die de gedaante van een dier konden aannemen) en hij keek niet eens toen ze in een cyperse kat veranderde met brilvormige strepen rond haar ogen.
'Hè, wat hebben jullie toch vandaag?' Zei Professor Anderling, die met een ploppend geluidje weer in een mens veranderde en de leerlingen aanstaarde.
'Niet dat het er iets toe doet hoor, maar dit is de eerste keer dat er niemand geklapt heeft na mijn transformatie.'
Spontaan begon Anna luid te klappen, maar ze hield er al snel mee op toen ze een strenge blik kreeg van Professor Anderling.
'Volgens Professor Zwamdrift gaan Harry, Mare en ik binnenkort dood.' Zei ze in plaats daarvan. Geschrokken keken de anderen haar aan.
'Aha.' Zei Professor Anderling, die Harry en Anna doordringend aankeek met haar kraaloogjes. 'Dan is het misschien prettig om te weten dat Sybilla Zwamdrift sinds haar aanstelling aan deze school jaarlijks de dood van minstens één leerling heeft voorspeld. Niet eentje is ook werkelijk gestorven. Sterfsignalen zien is haar favorite manier om een nieuwe klas te begroeten. Het is dat ik nooit kwaadspreek over collega's...'
Professor Anderling deed er abrupt het zwijgen toe en ze zagen dat haar neusvleugels bleek waren. Op kalmere toon vervolgde ze: 'Waarzeggerij is een van de onnauwkeurigste onderdelen van de Toverkunst en jullie mogen gerust weten dat ik er weinig mee op heb. Ware zieners zijn uiterst zeldzaam en Professor Zwamdrift...' Ze zweeg weer even en zei toen nuchter: 'Ik vind jullie er kerngezond uitzien. Dat zal ik straks ook even aan Mare mededelen, ik heb haar en de rest van de Huffelpufs het volgende uur. Neem me niet kwalijk dat ik jullie vandaag gewoon huiswerk geef. Mochten jullie onverwachts doodgaan, dan hoeven jullie het niet in te leveren.'
Dat is dan toch een hele geruststelling, dacht Anna.