De zus van Anna Zwarts

Gerechtheid

Zijn hart brak toen hij besefte dat hij hen gewoon niet kon antwoorden. Dat was het beste. En hij rende verder met een paar tranen die over zijn snuit rolde.
Toen Anna zich later weer bij de rest voegde kreeg ze direct een boze Percy, een Kwade Anderling en een bezorgde Perkamentus op haar dak. Ja, alle drie tegelijk. Op onverklaarbare wijze kwam ze er zoals gewoonlijk zonder consequenties vanaf. Ze wou net samen met Percy teruggaan naar de leerlingenkamer van Griffoendor toen Proffesor Stronk en Carlo Kannewasser toekwamen en Mare met zich meesleepten. Op Carlo's borst glom een klassenoudstebadge en in tegenstelling tot Professor Stronk leek hij niet boos.
'Ah, Professor Perkamentus!' Zei Professor Stonk. 'Daar bent u! Ik heb juffrouw Lupos bij me. Ik had u gezegd dat ik zou komen zodra ik haar vond. Ik kan nog steets niet geloven dat ze er zomaar vandoor is gerend zodra ze van de aanval hoorde, maar meneer Kannewasser heeft haar weten te vinden.'
Anna keek naar Mare die enig sinds schuldbewust naar de grond keek.
'Waarom ben je weggerend, Marieke?' Vroeg Perkamentus kalm. Mare antwoordde niet en bleef naar de grond kijken.
'Juffrouw Lupos, het schoolhoofd heeft je een vraag gesteld!' Zei Professor Stronk, die er nog steeds woedend uitzag. Mare keek even naar Perkamentus en toen naar Anna. Ze haalde haar blik niet van Anna af terwijl ze zei: 'Ik hoorde dat Anna was weggerend en ik wou zeker zijn dat ze veilig was. Ik bedoel maar, er loopt een moordenaar rond.'
Iedereen was stil en Anna wist dat niemand Mare geloofde. Dat de inbraak van Sirius Zwarts snel verspreid was geloofde ze graag, maar de kans dat details zoals Anna die wegrende ook zo snel verspreidde waren miniem. Daarbij was Mare geen goede leugenaar.
Carlo legde een hand op Mare's schouder.
'Wat is er echt, Mare. Je weet dat je het me kan zeggen.' Zei hij rustig.
Mare keek even van de woedende Professors Anderling en Stronk naar een boze Percy en toen naar Anna. Ze wendde snel haar blik af en keek weer naar de vloer.
'Kijk me aan, Mare. Waarom liep je weg?' Zei Carlo zacht. Mare's ogen gleden omhoog tot ze in die van Carlo keken. Ze beet nerveus op haar lip en werd een beetje rood.
'Sirius Zwarts was ooit een vriend van Remus, Professor Lupos, en ik was bang dat als hij zijn beste vriend James Potter verraden had, hij misschien ook achter Remus aan zou gaan.' Zei ze uiteindelijk. Anna merkte iets vreemds op aan de toon waarop ze het zei. Alsof ze niet helemaal zeker was wat ze zei en het ook liever niet wilde zeggen, maar het kwam toch vlot alsof ze het uit een boek voorlas.
Perkamentus glimlachte en zei: 'Ik denk niet dat Professor Lupos gevaar loopt. Hij is als tovenaar bedreven genoeg om Zwarts aan te kunnen en zo niet, kan hij het lang genoeg rekken tot er andere leraren komen ter versterking. Maak je maar geen zorgen. Meneer Kannewasser, neem jij haar terug mee naar de leerlingenkamer van Huffelpuf? Zorg ervoor dat ze meteen naar bed gaat. De nacht is zo al chaotisch genoeg geweest.'
'Ja, Professor.' Zei Carlo en hij nam Mare mee.
'Het kasteel wordt doorzocht, maar de leerlingekamers zijn al gedaan. Meneer Wemel, neem Juffrouw Annabel mee naar de leerlingenkamer van Griffoendor. Zorg dat ze niet weer wegrent.' Zei Professor Anderling.
'Ze ontkomt me niet, Professor.' Zei Percy. Anna rolde met haar ogen. Als ze het echt zou willen, zou ze Percy wel kwijt geraken. Maar nu leek het het verstandigste om gewoon mee te lopen en Percy's preek over verantwoordelijkheid te negeren. Ze dacht aan Mare. Misschien moest ze maar eens aan haar beste vriendin vertellen wie haar vader was. En dat ze zeker was dat hij geen gevaar vormde. Maar misschien nu nog niet. Ze zou wel zien.
Intussen kwamen Mare en Carlo terug in de leerlingenkamer van Huffelpuf. Mare wilde naar boven gaan, maar Carlo duwde haar neer in een zetel voor de haard.
'Wat is er Mare?' Vroeg hij.
'Waar heb je het over?' Vroeg Mare.
'Mare, we zijn vrienden. Ik weet dat wat je daar zei niet de waarheid was.'
'Je bent vrienden met bijna iedereen van Huffelpuf. Waarom zou je mij zogezegd zo goed kunnen lezen?'
'We gaan er niet omheen draaien, Mare. Wat is er?' Zei Carlo geïrriteerd.
'Het is ingewikkeld.' Zei Mare en ze staarde naar de nasmeulende kolen van het haardvuur.
'Je wilt er liever niet over praten, hè?'
'Nee.'
'Beloof me gewoon dat je geen roekeloze dingen meer gaat doen. Zwarts is gevaarlijk en ik wil niet dat je iets overkomt.' Zei Carlo bezorgd.
'Ik beloof het.' Zei Mare een beetje afwezig.
'Goed, ga nu maar naar bed. Het is al laat.'
Mare knikte en liep de trap op. Wat Carlo ook zei, ze wist dat Zwarts niet zo gevaarlijk was als iedereen dacht. Ze kende zijn verhaal niet, maar ze geloofde gewoon niet dat hij tot zoiets in staat was.