De zus van Anna Zwarts

Versteend

'Vijftig punten als je het door Jenny's neus gooit.'
Begin februari mocht Hermelien verlaten, ontsnirt, staartloos en vachtvrij. Op de eerste avond dat ze weer in de toren van Griffoendor was liet Harry haar het dagboek van M.A. Vilijn zien en vertelde hij hoe ze het gevonden hadden. Hermelien had meteen allerlei ideeën, maar niets wat ze deed hielp. De pagina's bleven wit.
Dat veranderde pas toen Harry erin schreef en antwoord kreeg.

Het was al bijna vier maanden geleden dat Joost en Haast onthoofde Henk waren versteend en vrijwel iedereen scheen te denken dat de dader, wie het dan ook was, er het bijltje definitief bij neer had gegooid. Foppe was zijn "Oh, Potter. 'T wordt steeds zotter" liedje eindelijk beu geworden, Ernst Marsman vroeg Harry op een dag tijdens kruidenkunde heel beleefd of hij de emmer met kwakende paddenstoelen wilde doorgeven en Harry had zelfs de indruk dat hij Mare vaker zag in de gangen nu ze vriendelijk hallo zei als ze hem tegenkwam. Ze bleef nog niet staan om een praatje te maken. Harry twijfelde toch sterk aan wat Anna gezegd had. Het leek echt alsof Mare, samen met alle andere Huffelpufs, nog steeds afstandelijk en voorzichtig met hem waren. In Maart hielden een paar Mandragora's een luidruchtig en woest feestje in kas drie, wat Professor Stronk heel gelukkig maakte.
'Zodra ze proberen bij elkaar in de pot te kruipen, weten we dat ze volgroeid zijn.' Zei ze tegen Harry. 'En dan kunnen we die arme mensen op de ziekenzaal weer tot leven wekken.'
Tijdens de paasvakantie hadden de tweedejaars wel andere dingen aan hun hoofd. Het was tijd om hun vakkenpakket te kiezen voor het derde jaar, iets wat Hermelien uiterst serieus nam.
'Dat kan onze hele toekomst beïnvloeden.' Zei ze tegen Harry en Ron, terwijl ze lijsten met nieuwe vakken bestudeerde en hier en daar streepjes zetten.
'Als ik toverdranken maar kan laten vallen, vind ik alles best.' Zei Harry.
'Vergeet het maar.' Zei Ron somber. 'We moeten al onze vakken behouden, anders had ik verweer tegen de zwarte kunsten meteen geschrapt.'
'Maar dat is heel belangrijk!' Zei Hermelien gechoqueerd.
'Niet als Smalhart het geeft.' Zei Ron. 'Het enige dat ik van hem geleerd heb, is dat je geen aardmannetjes moet loslaten.'
Marcel Lubbermans kreeg brieven van alle heksen en tovenaars in zijn familie, die hem allemaal verschillende adviezen gaven over de vakken die hij moest kiezen. Verward en nerveus las hij de lijstjes door, met zijn tong uit zijn mond en vroeg aan andere leerlingen of ze Voorspellend Rekenen moeilijker vonden klinken dan Leer Der Oude Runen. Dat ging door tot Anna kordaat alle brieven uit zijn handen rukte, ze in haar tas stopte, hem een balpen en enveloppe toestak en van hem eiste dat hij nu per direct zou opschrijven wat hij wilde, zonder zich "een kip aan te trekken van wat de rest van de wereld denkt."
Daan Thomas, die net als Harry bij dreuzels was opgegroeid, deed uiteindelijk zijn ogen maar dicht, prikte met zijn toverstok naar de lijst en koos de vakken die hij toevallig raakte.
Hermelien vroeg niemand om raad, maar koos gewoon alles.
Anna wou dat ze wist welke vakken Mare zou nemen, maar uiteindelijk besloot ze zelf maar iets te kiezen en te hopen dat ze een paar vakken samen hadden. Ze twijfelde alleen tussen Waarzeggerij en Leer Der Oude Runen. Ze besprak het met Hermelien, die zich ineens herinnerde wat ze gezegd had toen ze Harry's sisselspraak ontdekten.
'Jij zei dat mensen je raar vonden omdat je dromen had die werkelijkheid werden.'
Bedenkelijk keek Anna Hermelien aan.
'Ja...?'
'Dus was dat waar of niet?'
'Jawel, maar...' Anna leek te aarzelen.
'Ze zijn heel erg... vaag. En bovendien, tot nu toe zijn ze uitgekomen, maar niet altijd zoals je verwacht. Ik heb gedroomd dat we vrienden werden, jij, Harry, Ron en ik, en dat is gewoon uitgekomen. Maar ik heb ook gedroomd dat ik mijn moeder zal ontmoeten en zij is dood.'
'Toch denk ik dat je Waarzeggerij zou moeten kiezen. Ik bedoel: toekomstdromen? Misschien heb je wel voorouders met het zicht.'
'Ongetwijfeld.' Zei Anna zacht, niet bijster enthousiast.

De eerstvolgende Zwerkbalwedstrijd van Griffoendor was tegen Huffelpuf. Anna moest denken aan Mare. Ze had haar al een tijdje niet meer echt gesproken en ze miste haar. Mare was dol op Zwerkbal, hoewel ze zelf niet in het team zat. Ze supporterde altijd voor Griffoendor tenzij ze tegen Huffelpuf speelden. Ze zou haar vast wel kunnen zien zitten aan de overkant van het veld.
Plank wilde persé dat de ploeg van Griffoendor iedere avond na het eten trainde, zodat Harry eigenlijk alleen nog tijd had voor Zwerkbal en huiswerk. De trainingen werden echter wel steeds leuker, of in elk geval droger en toen hij op de zaterdagavond voor de wedstrijd naar zijn slaapzaal ging om zijn bezem weg te brengen, was hij ervan overtuigd dat Griffoendor nog nooit zoveel kans had gemaakt om de zwerkbalcup te winnen.
Die opgewekte stemming duurde niet lang. Boven aan de trap naar de slaapzaal werd hij opgewacht door een paniekerige Marcel
'Harry, ik weet niet wie het gedaan heeft! Ik kwam binnen en ik zag...'
Met een angstige blik op Harry deed Marcel de deur open.
De inhoud van Harry's hutkoffer was door de hele kamer gestrooid. Zijn gescheurde mantel lag op de grond, het beddengoed was van zijn hemelbed getrokken en de lade was uit zijn nachtkastje gehaald en omgekeerd op zijn matras.
Harry liep met open mond naar zijn bed en stapte op een paar uitgescheurd pagina's van Tripjes met Trollen. Terwijl hij en Marcel de dekens weer op het bed deden, kwamen Ron, Daan en Simon binnen. Daan vloekte hard.
'Wat is er gebeurd Harry?'
'Geen idee.' Zei Harry, maar Ron bekeek Harry's gewaden. Alle zakken waren binnenstebuiten gekeerd.
'Iemand zocht ergens naar.' Zei Ron. 'Mis je iets?'
Harry begon zijn spullen op te rapen en weer in zijn hutkoffer te gooien. Pas toen hij het laatste boek van Smalhart in de koffer had gemikt, besefte hij wat er ontbrak.
'Vilijns dagboek is verdwenen.' Zei hij zacht tegen Ron.
'Wat?'
Harry gebaarde met zijn hoofd naar de deur van de slaapzaal en Ron volgde hem naar buiten. Haastig liepen ze de trap af naar de halflege leerlingenkamer van Griffoendor en gingen bij Hermelien zitten, die een boek las met de titel Oude Runen Eenvoudig Verklaard.
Hermelien en Anna waren diep geschokt toen ze het hoorde.
'Maar alleen een Griffoendor kan dat boek gestolen hebben. Verder kent niemand ons nieuwe wachtwoord.' Zei Anna.
'Precies.' Zei Harry.
Toen ze de volgende ochtend wakker werden, scheen de zon en stond er een licht, verfrissend briesje.
'Perfect Zwerkbalweertje!' Zei Plank enthousiast aan de tafel van Griffoendor, terwijl hij de borden van zijn spelers vollaadde met roerei.
'Vooruit, Harry, niet zo sip! Je moet goed eten!'
Harry had naar de volgepakte tafel van Griffoendor zitten staren en zich afgevraagd of de nieuwe eigenaar van Vilijns dagboek ertussen zat.
Hermelien had hem aangeraden om de diefstal aan te geven, maar daar voelde Harry weinig voor. Dan zou hij een leeraar over het dagboek moeten vertellen en hoeveel mensen wisten nu nog waarom Hagrid vijftig jaar geleden van school was gestuurd? Hij had geen zin om dat allemaal weer op te rakelen.
Toen Harry net met Ron, Hermelien en Anna de Grote Zaal verliet om zijn zwerkbalspullen te halen, kwam er voor Harry nog een zorg bij. Net toen hij zijn voet op de onderste trede van de marmeren trap had gezet, hoorde hij het weer: 'Deze keer doden.... Laat me openrijten... Verscheuren...'
Harry slaakte een kreet en Ron en Hermelien sprongen verschrikt opzij.
'Die stem!' Zei Harry, die over zijn schouder keek. 'Ik hoorde die stem weer. Jullie niet?' Ron schudde met grote ogen zijn hoofd, maar Hermelien sloeg met haar hand op haar voorhoofd.
'Harry, ik geloof dat ik net iets begrepen heb! Ik moet even naar de bibliotheek!' En ze holde vlug de trap op.
'Wat begrijpt ze?' Zei Harry verstrooid. Hij keek nog eens om zich heen, in een poging te bepalen waar de stem vandaan was gekomen.
'Heel wat meer dan ik.' Zei Ron.
'Maar waarom moet ze opeens naar de bibliotheek?'
'Zo is Hermelien nu eenmaal.' Zei Ron schouderophalend. 'Als je iets niet zeker weet, ga je naar de bieb.'
'Wacht,' Zei Anna ineens. 'Harry, je hoort een stem. Eentje die alleen jij hoort, alleen jij verstaat.'
Harry knikte. Anna sprong op.
'Die vogelbeesten.' Zei ze. 'Van Hagrid. Wat voor dieren waren het?'
'Hoezo?' Vroeg Ron. 'Wat is daarmee?'
Anna ontplofte.
'VERTEL ME HOE DIE STOMME BEESTEN HETEN!' Riep ze.
'Het was een haan!' Riep Ron terug. 'Gewoon een haan.'
Beduusd keek Anna voor zich uit. 'Hij kan niet tegen de roep van een haan...' fluisterde ze. 'De spinnen vrezen hem. Hij bewoond de geheime kamer en de kamer is geopend.'
Ze keek naar Harry. 'Het symbool.' Zei ze. 'Daarom kan alleen jij em horen. Hij is het symbool.'
'Anna, waar heb je het over?' Vroeg Harry. 'Welk symbool?'
'Hermelien.' Zei Anna ineens, alsof ze Harry niet gehoord had. Ze probeerde weg te rennen, achter Hermelien aan, maar Harry en Ron hielden haar tegen. 'Welk symbool?' Vroeg Harry weer.
'Zwadderich.' Antwoordde Anna en ze rende weer achter Hermelien aan. Harry wilde haar volgen maar werd tegengehouden door Plank die naar de wedstrijd wilde.