De zus van Anna Zwarts

Gesprekken

En Anna kon alleen maar huilen, om iets dat niemand anders kon begrijpen. Dacht ze.
Ze trok haar knieën op en legde haar hoofd er tegenaan terwijl ze zichzelf probeerde te kalmeren, maar dat lukte maar half. Ze wilde tegen iemand praten, maar niet tegen Remus. Hij zou tegen haar gaan praten en ze wilde iemand die haar gedachten accepteerde, en er niets over zei, hoe onbegrijpelijk ze ook waren. Tegen Mare wilde ze ook niet praten. Anna had Mare nooit verteld wie haar vader was.
'Aaah, heeft het kleine meisje verdriet?' Vroeg een kinderachtige stem.
'Rot op, Malfidus.' Zei Anna zonder op te kijken.
'Waarom zou ik? Jij laat mij toch ook niet let rust?'
'Niet als je het uitlokt, nee, maar als je zou opdonderen zou ik dat waarderen en ik zou je zowaar aardig vinden.'
Malfidus lachtte spottend.
'Jij vindt me nooit aardig, weeskind, wat ik ook doe.'
Anna keek op en zei serieus: 'Ik vind iedereen aardig, Malfidus, zolang ze maar aardig zijn tegen mij en mijn vrienden.'
Malfidus keek haar raar aan.
'Oké.' Zei hij. 'Laat me eens proberen aardig te zijn. Waarom huil je? Ben je verdrietig?'
Anna voelde de neiging om een sarcastische opmerking te maken zoals: "Ik huil omdat ik vrolijk ben, dat doe ik altijd", maar in plaats daarvan zei ze: 'Nee, ik been niet verdrietig. Ik ben gefrustreerd, en iedereen probeert me te beschermen, maar wat ze eigenlijk moeten doen is me vrijlaten.'
Malfidus trok zijn wenkbrauwen op en zei let een lach: 'Dat slaat helemaal nergens op.'
Anna's humeur sloeg meteen om en ze vuurde een vervloeking op hem af.
'Jou gedrag slaat helemaal nergens op!' Riep ze.
Malfidus kon de vervloeking nog maar net ontwijken en riep terug: 'Zie je wel! Je haat me gewoon! Het maakt niet uit wat ik zeg of doe, je hebt gewoon een hekel aan me en wilt het niet toegeven!'
Malfidus liep richting de uitgang en Anna kwam overeind.
'Wacht!' Riep ze. 'Je begrijpt het niet!'
Ruw draaide Malfidus zich om.
'Nee! Je hebt gelijk, ik begrijp het niet! Ik begrijp jou en je vage gevoelens niet! Jouw gedrag en jouw geheimen zijn niets meer dan één grote warboel voor mij en de rest van de wereld! Dus als je wilt dat ik je begrijp, dat iemand je begrijpt, dan moet je misschien een beetje meer uitleg geven en ons vertellen wat je precies voelt!'
Malfidus draaide zich weer om en wilde weglopen, maar hij werd tegengehouden door Anna.
'Dus jij wilt weten hoe ik me voel!?!' Schreeuwde ze en ze vuurde een vloek van Totale Verstijving op hem af.
Malfidus bevroor in de deuropening en bewoog niet meer.
'Dit is hoe ik me voel!' Riep Anna.
'Ik voel me opgesloten in mijn eigen lichaam! Vastgezet tussen mijn eigen geheimen en leugens, en die van anderen, met geen vrijheid om me te bewegen! Want iedereen om me heen probeert me te beschermen, terwijl ik degene ben die hen moet beschermen! Ik moet hun geheimen bewaren en ik moet hun leugens vertellen! Ik wil er met iemand over praten, ik wil het met iemand delen, maar dat kan! Ik! Niet! Je zult het nóóit begrijpen, wat je ook probeert! Niemand! Zal! Het! Ooit! Begrijpen!'
Anna hijgde en staarde naar de rug van de roerloze Malfidus. Met een zucht hief ze de vloek op, maar Malfidus veroerde zich niet.
'Waarom heb je me dat verteld?' Vroeg hij na een tijdje zonder zich om te draaien.
Anna zuchtte.
'Je vroeg ernaar.'
Malfidus draaide zich om en keek haar aan.
'Maar je had dat tegen iedereen kunnen zeggen. Tegen mensen waar je geen hekel aan hebt.'
Anna liet zich weer op de grond zakken.
'Ik heb geen hekel aan je, Malfidus.' Zei ze. 'Het is gewoon dat... Ik ben gewoon gefrustreerd en jij bent mijn uitlaatklep omdat je altijd zo idioot doet tegenover mij en mijn vrienden. Jij bent diegene op wie ik altijd al mijn opgepropte, slechte emoties loslaat.'
'Ik voel me vereerd.' Reageerde Malfidus emotieloos en Anna glimlachte flauw.
''t is maar net waar je blij mee bent.' Zei ze en ze draaide haar toverstok om in haar handen. Aarzelend kwam Malfidus naast haar staan.
'Dusss... wat wat is er gebeurd dat deze uitbarsting heeft veroorzaakt?' Vroeg hij ongemakkelijk.
'Boeman.' Zei Anna kort.
'Wat zag je dan?'
'Mijn grootste angst.'
Spottend keek Malfidus haar aan.
'Echt joh? Wat bijzonder.'
Anna reageerde niet en Malfidus zuchtte. Onhandig ging hij naast haar zitten en vroeg: 'Hoe zit je grootste angst eruit?'
Langzaam schudde Anna haar hoofd.
'Het was meer dan één ding.' Zei ze.
'Welke had je verwacht?'
Aarzelend keek Anna naar haar handen.
'De dood...' Zei ze. 'Ennn... De raven.'
'Je bent bang voor raven?' Flapte Malfidus er spottend uit en Anna keek hem geïrriteerd aan.
'Ja, als je zes jaar oud bent en je wordt aangevallen door een hele zwerm raven om een onverklaarbare reden, dan hou je daar wel een beetje een trauma aan over, ja.'
Malfidus zei niets meer en Anna ook niet.
Na een tijdje stond ze op en zei ze: 'Ik moet naar de volgende les. En Remus is waarschijnlijk naar me opzoek, dus die ga ik nog even opzoeken.'
Ze liep richting de uitgang en ook Malfidus stond op. Maar voordat ze verdween vroeg hij: 'Wat is hij eigenlijk van jou?'
Verbaasd keek Anna om.
'Wie? Remus? Euh... Professor Lupos? Hij is mijn peetvader.'
Malfidus knikte.
'En van Lupos? Niet professor Lupos, maar, je weet wel. Marieke? Ze heeft zijn achternaam.'
'Mare heeft zijn achternaam overgenomen toen hij haar adopteerde. Hij wilde niet dat ik alleen zou zijn. Maar voor haar is hij meer een peetvader dan een echte ouder.'
Malfidus knikte weer.
'Dus ik hoef niet verbaasd te zijn als jullie spontaan goede punten gaan halen?'
Anna snoof. 'Als ik dat doe, en dat doe ik altijd, dan is het omdat ik zo geweldig goed ben. Want in tegenstelling tot jou hoef ik niet te slijmen bij de leraren om het jaar door te komen.'
'En toch doe je het.'
'Ik zei niet dat je vijanden moet maken. Je zou verbaasd zijn als je wist hoe handig het is om de meeste leraren aan jouw kant te hebben. Oh, en trouwens, voordat ik het vergeet, als je iemand ook maar iets verteld over dit gesprek of over de raven, dan vermoord ik je persoonlijk, Malfidus.
Stug keek Malfidus terug.
'Dat geldt ook voor jou, weeskind, maar ik heet trouwens Draco.'
'Dat wist ik al, Draco, en ik heet Anna. Maar dat neemt niet weg dat ik je ga vermoorden.'
Anna wachtte niet meer op antwoord en ze liep weg.
'Dat weet ik...Anna...' Zei Draco zachtjes toen ze weg was. Maar dat hoefde niemand te weten.