Episode- 21💛

12.6K 783 24
                                    

ေစလိုရာကစာရြက္စာတမ္းေတြကိုလက္ထဲတြင္က်စ္က်စ္ပါ
ေအာင္ဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး  တစ္ရြက္ၿပီးတစ္ရြက္လွန္ၾကည့္ေနသည္  ။  ေနာက္ဆံုးစာရြက္ကအေျဖကိုသူတအံ့တဩေငးေမာၾကည့္ေနမိ
သည္  ။  လက္တဖဝါးစာေတာင္မျပည့္တျပည့္ေလးျဖစ္ေနသည့္
စကၠဴအပိုင္းအစေလးတစ္ခုကသူ႔ရဲ႕ရင္ကိုလႈပ္ခတ္ေစႏုိင္သည္  ။

"ကေလး ေနာက္ေနတာလား ၊ ဒါေနာက္စရာမဟုတ္ဘူးေနာ္"

စာရြက္ေတြေပၚကစာေၾကာင္းေတြကိုဖတ္ၾကည့္ျခင့္အားျဖင့္ရွင္း
ျပစရာမလိုေလာက္ေအာင္ကိုပင္ရွင္းလင္းေနပါသည္  ။  ေစလိုရာ
အေကာင္ပိစိေလးကိုငံု႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ေခါင္းကိုမေဖာ္ႏိုင္
ေလာက္ေအာင္  အတင္းငံု႔ထားေတာ့သည္  ။

"ကေလး ကုိယ္ေမးေနတယ္ေလ ၊ ဒီစာရြက္ေတြကိုကိုယ္နားလည္
ေပမဲ့ ကေလးကိုေတာ့ကုိယ္နားမလည္ေတာ့ဘူး"

ေခါင္းေမာ့မလာသည့္အေကာင္ပိစိေၾကာင့္ေစလိုရာလက္ႏွစ္ဖက္
ျဖင့္မ်က္ႏွာေလးကိုအသာအယာေမာ့ယူလိုက္သည္  ။  ငိုခ်င္ေန
သည့္စိတ္ကိုထိန္းခ်ဳပ္ထားသည့္ပမာေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကိုအေသ
ကိုက္ကာမ်က္လံုးထဲကမ်က္ရည္စေတြေအာက္သို႔မက်ဆင္းႏိုင္
ေအာင္ထိန္းထားသည္  ။ 

"မငိုပါနဲ႔ ၊ ကုိယ္တကယ္ကိုနားမလည္လို႔ပါ ၊ ကုိယ္နဲ႔ကေလးက
တစ္အိမ္တည္းမွာတစ္ခ်ိန္လံုးအတူတူရွိေနၾကတာေလ ၊ ဘယ္အ
ခ်ိန္ကဘယ္လို ......"

"ဦးကိုစခ်စ္မိတဲ့အခ်ိန္က"

"ဟမ္ ! ဘယ္လို"

"ဦးကိုစခ်စ္မိတဲ့အခ်ိန္က ကေလးအရဲစြန္႔ခဲ့တာ ၊ ဦးလည္း
ေယာက်ာ္းသားတစ္ေယာက္ပဲေလ ၊ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့မိသားစုဆို
တာကိုလိုခ်င္လာမွာပဲ ၊ ဦးေျပာဖူးတယ္ေလ ၊ ဦးရဲ႕မိဘေတြလိုမ်ိဳး
ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့မိသားစုဘဝေလးကိုတည္ေဆာက္ခ်င္ခဲ့တယ္ဆို ၊ ၿပီး
ေတာ့ဦးလိုခ်င္တဲ့မိသားစုကိုကေလးကပဲဖန္တီးေပးခ်င္တာ"

"ကေလး ကုိယ္ေျပာမယ္ေနာ္ ၊ မိန္းမေလးတစ္ေယာက္ေတာင္
အရမ္းခက္ခဲတဲ့ကိစၥေတြကို  ကေလးဘယ္ေလာက္ေတာင္နာက်င္
ရမလဲ ၊ အဲ့အခ်ိန္ေတြကိုကေလးတစ္ေယာက္တည္းဘယ္လိုျဖတ္
သန္းခဲ့ရမလဲ ၊ ကုိယ့္ကိုဘာလို႔မေျပာခဲ့တာလဲကြာ"

သခင့်​စေလိုရာWhere stories live. Discover now