Πιάσε με αν μπορείς

2.Γνωστή φυσιογνωμία

Ο Άλεξ προχώρησε με αυτοπεποίθηση, οργώνοντας τους διαδρόμους του τεράστιου σπιτιού και βρέθηκε μπροστά από την ξύλινη, κλειστή πόρτα. Χωρίς να χάσει καιρό, χτύπησε την πόρτα και πέρασε μέσα. Ο χώρος του γραφείου ήταν επιβλητικός. Παρόλο που ήταν πρωί, παχιές, βελούδινες κουρτίνες κάλυπταν τα παράθυρα και το δωμάτιο φωτιζόταν από λάμπες. Τα έπιπλα όλα ήταν από σκουρόχρωμο, ακριβό ξύλο και παρά τις μουντές του αποχρώσεις, απέπνεε ένα περίεργο δέος. Κάτω από τα πόδια του βρίσκονταν ένα παχύ, περσικό χαλί, ενώ στην μία γωνία του γραφείου δέσποζε ένα μικρό μίνι μπαρ σχεδόν με όλων των ειδών τα ποτά, κυρίως ουίσκι καθώς ήταν ιδιαίτερα αγαπητό στο αφεντικό του.

Πίσω από το γραφείο, βρισκόταν καθισμένος στην καρέκλα του ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος. Η φιγούρα του ήταν επιβλητική, παρά τα εξήντα οκτώ του χρόνια και ο Άλεξ, όπως και πολλοί, δεν τον είχε δει ποτέ του να χαμογελάει. Είχε κερδίσει επάξια τον τίτλο του πιο αδίστακτου ανθρώπου της νύχτας, μπλεγμένος σε όλες τις βρωμοδουλειές, πλούσιος μέχρι αηδίας και χωρίς μισό ενοχοποιητικό στοιχείο να λερώνει το ποινικό μητρώο του. Ο άνθρωπός αυτός ήταν πανέξυπνος και πονηρός, ενώ είχε άκρες παντού, όλοι του χρωστούσαν χάρη και το είχε καταφέρει στρατηγικά αυτό. Το όνομά του έφερνε τον τρόμο στα στρατόπεδα των αντιπάλων του και μονοπωλούσε το εμπόριο ναρκωτικών και όπλων σε όλα τα Βαλκάνια, καθώς και σε πολλές χώρες της Ευρώπης.

<<Με ζητήσατε;>>είπε ο Άλεξ σταθερά και στάθηκε πίσω από το γραφείο του με σεβασμό.

<<Ναι. Ενημερώθηκες για την παραγγελία;>>

<<Μάλιστα, ενημέρωσα ήδη Γεωργίου και Δελή.>>

<<Καλώς, μπορείς να πηγαίνεις.>>του είπε και άναψε ένα τσιγάρο.

Ο Άλεξ ήξερε για ο,τι παράνομο συνέβαινε κάτω από αυτή την στέγη, καθώς και για όλα τα μαγαζιά βιτρίνα που διατηρούσε, ωστόσο δεν τον εμπιστευόταν ακόμη αρκετά για να του δώσει πληροφορίες και ονόματα που θα τον ενοχοποιούσαν.
Ο Άλεξ ήταν στην δούλεψή του σχεδόν έναν χρόνο και είχε αρχίσει σιγά μα σταθερά να τον κερδίζει. Δεν ήθελε να κάνει σπασμωδικές κινήσεις, δεν παραπονιόταν ποτέ, δούλευε σκληρά και ακούραστα και έκανε τις χαμαλοδουλειές χωρίς γκρίνια. Αυτό ο Αγγελόπουλος το αναγνώριζε και το εκτιμούσε.

Έβλεπε πως ο Αγγελόπουλος του ανέθετε με τον καιρό παραπάνω δουλειές και γνώριζε πως δεν θα αργούσε η μέρα που θα έκανε το λάθος να του εμπιστευτεί τις παρανομίες του. Προς το παρόν ο Άλεξ δούλευε στις νόμιμες δουλειές, στις βιτρίνες και κυρίως στο κομμάτι της προστασίας και της απόσπασης πληροφοριών.