50. Aπόφαση

20.5K 900 56
                                    


Ο ύπνος την πήρε μόλις άρχισε να χαράζει. Όταν ξύπνησε, ο Άλεξ δεν ήταν εκεί μα κατά βάθος η ίδια το περίμενε. Ίσως να ανακουφίστηκε και λίγο. Τι θα έλεγαν; Θα έκαναν σαν να μην συνέβη τίποτα ή θα το συζητούσαν; Φοβόταν να ανοίξει αυτή το θέμα, άλλωστε είχαν άλλα τόσα να συζητήσουν που προείχαν.

Ξεκίνησε ωστόσο την μέρα της και δεν έβγαινε από το μυαλό της. Νόμιζε πως ονειρευόταν και η αίσθηση ήταν απίστευτη, μακάρι να μην είχε ξυπνήσει, να τον άφηνε να συνεχίσει, να τον είχε δικό της έστω για ένα βράδυ. Όμως αυτός σίγουρα δρούσε χωρίς λογική, αποκλείεται να ήταν εντελώς ξύπνιος και να την άγγιζε με αυτόν τον τρόπο. Ούτε ζωγραφιστή δεν ήθελε να την βλέπει και της το είχε καταστήσει παραπάνω από σαφές για να χωράνε αμφιβολίες.

Όμως γιατί την άφησε έστω και να κοιμηθεί στο κρεβάτι του; Τόσα ερωτήματα την βασάνιζε και δεν έβρισκε το θάρρος να διεκδικήσει τις απαντήσεις.

Τσίμπησε κάτι πρόχειρο και άφησε τον μικρό της στο ειδικό παρκάκι για να παίξει, ενώ η ίδια βολεύτηκε στην πολυθρόνα απέναντι. Ο Άλεξ έλειπε από το σπίτι από ότι είχε πληροφορηθεί και της έστειλε μόνο ένα ξερό μήνυμα για να της υπενθυμίσει να φάει το μωρό.

Λες και η ίδια θα το ξεχνούσε ας πούμε!

Δεν μπήκε καν στον κόπο να του απαντήσει. Έφτιαξε έναν καφέ και αποφάσισε να πάρει την Αλκμήνη με βίντεοκλήση. Η καλύτερή της φίλη είχε φυσικό ταλέντο στο να της φτιάχνει την διάθεση.

<<Μπααα...για δες ποια μας θυμήθηκε!>>είπε η Αλκμήνη μόλις άνοιξε την κάμερα και έκανε την Βανέσα να χαμογελάσει. Πρέπει να ήταν στο γραφείο αν μπορούσε να διακρίνει καλά από τον χώρο πίσω της.

<<Κάθε μέρα με παίρνεις μωρή γκρινιάρα>>

<<Ακριβώς, πάντα εγώ. Εσύ δεν το σηκώνεις το κουλό σου να πάρεις πρώτη.>>της είπε και καλά με παράπονο και η Βανέσα στριφογύρισε τα μάτια της.<<Τι κάνει το βαφτιστήρι μου;>>ρώτησε με ενθουσιασμό και η Βανέσα γύρισε την κάμερα προς τον μικρό που ξάπλωνε στο παρκάκι του.

Όλη του η προσοχή είχε απορροφηθεί από κάτι πολύχρωμα, πλαστικά αστεράκια που τα άγγιζε και κοιτούσε τα χρώματα μαγεμένος.

<<Ααα δεν μπορώ!>>τσίριξε η Αλκμήνη χαρούμενη<<Ρε μεγάλωσε, κάθε μέρα μεγαλώνει; Και ομόρφυνε ή μου φαίνεται; Σίγουρα ομόρφυνε, από την νονά του έχει πάρει, φτου του.>>

Πιάσε με αν μπορείςWhere stories live. Discover now