Πιάσε με αν μπορείς

32. To παρελθόν

Προσγειώθηκαν στο αεροδρόμιο του Χίθροου γύρω στο μεσημεράκι και όλη αυτή η πολυκοσμία χαροποίησε την Βανέσα. Ανέκαθεν λάτρευε το Λονδίνο και την σαγηνευτική μουντίλα του,ίσως όχι όσο τον καυτό ήλιο της Ελλάδας, όμως ο γκρίζος ουρανός την γοήτευε, παρόλο που ήταν καλοκαίρι.

Ο Δημοσθένης τακτοποίησε τις βαλίτσες τους στο αμάξι που τους περίμενε στο αεροδρόμιο και τους μετέφερε στο διαμέρισμά του, στο κέντρο της πόλης. Ένα μεγάλο διαμέρισμα, εξωτερικά σε παλιακό, λονδρέζικο στιλ και από μέσα ανακαινισμένο και αρκετά μίνιμαλ. Θα ήταν ένα ωραίο διήμερο, ευκαιρία να ξεφύγουν λιγάκι από τη ρουτίνα τους. Τακτοποίησαν τα πράγματά τους και αποφάσισαν να παραγγείλουν φαγητό, αισθανόταν και οι δύο λιγάκι κουρασμένοι από το ταξίδι και το βράδυ είχαν και την εκδήλωση.

Τα χέρια του τυλίχτηκαν γύρω της στον γωνιακό γκρίζο καναπέ του σαλονιού και την τράβηξε στην αγκαλιά του.<<Θα σε αφήσω λιγάκι μόνη σου το απόγευμα γιατί πρέπει να τακτοποιήσω μερικές δουλειές και μετά θα έρθω να ετοιμαστούμε μαζί για την δεξίωση ναι;>>

<<Ναι, καλέ μου>>του απάντησε η Βανέσα και αντάλλαξαν ένα τρυφερό, πεταχτό φιλί στο στόμα.

Ο Δημοσθένης ήταν ένας ωραίος άντρας, με αθώα γαλάζια μάτια, πάντοτε καθαρός και περιποιημένος, ντυμένος στην πένα με ακριβά ρούχα και είχε μια καρδιά μικρού παιδιού. Καμιά φορά σκεφτόταν πως ίσως δεν της άξιζε, ήτανε πάντοτε άψογος μαζί της, ενώ η ίδια πολλές φορές ένιωθε ένοχα, πως τον αγαπάει περισσότερο αδελφικά παρά ερωτικά.

Έφαγαν μαζί στον καναπέ παρακολουθώντας μία ταινία στην τηλεόραση αδιάφορα και όταν ο Δημοσθένης έφυγε η κοπέλα αποφάσισε να κάνει μία βόλτα στην πόλη. Ντύθηκε άνετα και πήρε ένα ελαφρύ τζιν μπουφάν σε περίπτωση που κάνει ψύχρα και ξεχύθηκε στο κοσμοπολίτικο Λονδίνο. Εκεί όπου όλοι οι πολιτισμοί συνυπήρχαν αρμονικά και μια πολύχρωμη ταυτότητα έκανε την καρδιά της πόλης να χτυπά.

Πήρε έναν καφέ στο χέρι και άφησε τον εαυτό της να περιπλανηθεί. Πέρασε από το πανεπιστήμιο που φοιτούσε, θυμούμενη με μια μικρή νοσταλγία τα φοιτητικά της χρόνια. Περπάτησε μέχρι την παλιά της γειτονιά και κοιτούσε το παράθυρό του παλιού της σπιτιού να καλύπτουν τώρα ένα ζευγάρι καφετί κουρτίνες. Ποιος να έμενε στο μικρό της παλατάκι τώρα άραγε;

Χαμογελούσε νοσταλγικά καθώς γύριζε στο ξενοδοχείο, όπου μπήκε να κάνει ένα μπάνιο και να ξεκινήσει να ετοιμάζεται για την δεξίωση. Τελειώνοντας το καυτό της ντους, τυλίχτηκε με την λευκή πετσέτα και βγήκε έξω για να βρει τον Δημοσθένη να έχει επιστρέψει μόλις από τις δουλειές του και να λύνει τη γραβάτα του. Έξω σχεδόν είχε νυχτώσει και σε μια μισή ώρα περίπου έπρεπε να βρίσκονται στον χώρο που λάμβανε χώρα η εκδήλωση.