51. Ο χαμένος χρόνος

25.4K 993 355
                                    

   <<Όχι Βανέσα, δεν θα σε ακούσω.>>είπε και έσβησε το τσιγάρο του χωρίς να την κοιτάζει. Θέλοντας να την κάνει να νιώσει ακόμα πιο ανεπιθύμητη, έπιασε στα χέρια του το κινητό του και βάλθηκε να ασχολείται με αυτό.

<<Θα μιλήσουμε είπα!>>επέμεινε η κοπέλα. Δεν θα άντεχε να φύγει άλλη μια μέρα από εκεί μέσα έχοντας κάνει μια τρύπα στο νερό.

Δεν της απάντησε, ένιωθε κουρασμένος, πραγματικά δεν ήθελε να της μιλήσει εκείνη την ώρα. Επικράτησε η απόλυτη σιωπή.

<<Κοίταξε με.>>διέταξε. Καμία αντίδραση, δεν σήκωσε καν το βλέμμα του να την αντικρίσει για μια στιγμή.

<<Τι σκατά θέλεις στην τελική, δεν σε καταλαβαίνω. Δεν βαρέθηκες να με βασανίζεις;>>του φώναξε εκτός εαυτού.

Ο Άλεξ έσυρε το βλέμμα του από το κινητό στα μάτια της και την κοίταξε ατάραχος. Η εικόνα του ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με το πως ένιωθε εκείνη μέσα της αυτή τη στιγμή. Δεν της απάντησε και αφοσίωσε και πάλι την προσοχή του στην οθόνη του κινητού που κρατούσε στα χέρια του.

Έτσι είσαι;

Η Βανέσα με δύο μεγάλες δρασκελιές βρέθηκε μπροστά του, άρπαξε το κινητό από τα χέρια του και το πέταξε με δύναμη στον απέναντι τοίχο. Η συσκευή έσπασε σε κομμάτια και η φωτεινή οθόνη έσβησε.

Το βλέμμα του στάθηκε για μια στιγμή στα άδεια χέρια του και έπειτα το σήκωσε αργά στο πρόσωπο της Βανέσας. Το βλέμμα του ήταν ανεξιχνίαστο και τα χείλη του ίσια, μα χαλαρά. Τίποτα που να φανερώνει θυμό ή οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα.

<<Σου μιλάω!>>του φώναξε και σταύρωσε τα χέρια της μπροστά στο στήθος της.

Ας θύμωνε, ας της φώναζε, ας την έδιωχνε μια για πάντα από τη ζωή του, αλλά όχι αυτό. Δεν την άντεχε την απάθεια που είχε απέναντί της.

<<Μίλα γαμώτο, μίλα!>>

Ο Άλεξ την κοιτούσε ατάραχος. Το πρόσωπό της είχε κοκκινίσει ελαφρώς από τον θυμό της και κάθε πόρος του κορμιού της ήταν τσιτωμένος ενώ τα όμορφα, πράσινα μάτια της πετούσαν θυμωμένες φωτιές. Τι όμορφα αυτά τα μάτια της, μπορούσε να τα κοιτάζει με τις ώρες. Κρίμα που το παιδί τους δεν πήρε αυτό το χρώμα, ίσως έπρεπε να κάνουν ένα ακόμα.

Η Βανέσα είχε απαυδήσει, ήταν λες και μιλούσε σε τοίχο. Ήταν ένας γαμημένος, άψυχος τοίχος που έπαιζε με τα νεύρα της με μεγάλη επιτυχία και την έκανε να θέλει να τον σκοτώσει με τα ίδια της τα χέρια.

Πιάσε με αν μπορείςWhere stories live. Discover now