Alone In The Dark

Σελένα

Σηκώθηκε νωρίς το επόμενο πρωί για να πάει στο μάθημά της. Ο Τζέικομπ ακόμα κοιμόταν και δεν ήθελε να τον ενοχλήσει έτσι ήπιε τον καφέ της και έφυγε ήσυχα από το σπίτι. Μετά το μάθημα είχε κανονίσει να καθίσει με την Μόλι να μιλήσουν... Είχαν μέρες να α πουν και η αλήθεια ήταν ότι η Σελένα είχε πολλά να της πει σχετικά με τις τελευταίες εξελίξεις αλλά τελικά τα σχέδια άλλαξαν όταν μετά το τέλος του μαθήματος μπροστά της εμφανίστηκε ο Έιντεν.

<<Μόλι με συγχωρείς μισό λεπτό>> της είπε και πλησίασε τον Έιντεν.

<<Μπορείς να μου πεις γιατί μ ενοχλείς συνεχώς;>>

<<Μπορείς να μου πεις τι σου έχω κάνει και μου μιλάς έτσι>> το γύρισε στην πλάκα εκείνος αλλά η Σελένα δεν φαινόταν να αστειεύεται.

<<Σταμάτα να βρίσκεσαι συνέχεια στον δρόμο μου>> του είπε και έκανε να φύγει αλλά ο Έιντεν έπιασε τον καρπό της και την σταμάτησε.

<<Μισό λεπτό...Σελένα ειλικρινά χρειάζομαι την βοήθειά σου>>

<<Και εγώ σου είπα ότι δεν θα σε βοηθήσω.. μην με ανακατεύεις στα θέματα που αφορούν εσένα και τον αδερφό σου>> του ξεκαθάρισε αλλά φαινόταν αποφασισμένος να επιμείνει.

<<Άκουσε με... Έλα μαζί μου και θα σου τα εξηγήσω όλα.. μην με απορρίψεις πριν ακούσεις τι έχω να σου πω>>

<<Δεν θέλω να ακούσω Έιντεν>>

<<Σε παρακαλώ>> της είπε και την κοιτούσε στα μάτια.

<<Περίμενε>> του είπε και γύρισε πίσω στην Μόλι.

<<συγγνώμη... Θα το αναβάλουμε για σήμερα κάτι έγινε και πρέπει να πάω>> της εξήγησε και έριξε μια ματιά πίσω της στον Έιντεν.

<<Ποιος είναι αυτός;>> ρώτησε η Μόλι κοιτώντας τον Έιντεν.

<<Μεγάλη  ιστορία... θα στα πω κάποια στιγμή... θα τα πούμε αύριο...σίγουρα αύριο>> της είπε και πήγε πίσω στον Έιντεν.

<<Πάμε να δω τι θα καταλάβεις>> του είπε και μπήκε μαζί του στο αυτοκίνητο.

Βγήκαν ξανά έξω από την πόλη όμως αυτή την φορά δεν ρώτησε τον λόγο. Σταμάτησε το αυτοκίνητο λίγο μετά και έμεινα μέσα σε αυτό σιωπηλοί.

<<Λοιπόν; Τι θέλεις;>> ρώτησε η Σελένα και έσπασε την σιωπή.

<<Να με βοηθήσεις σε κάτι>>

<<Δεν μπορώ να το κάνω αν δεν ξέρω τι είναι αυτό το οποίο θες να κάνεις και θες την βοήθειά μου>>