Alone In The Dark

Σελένα

Την είχε αφήσει μόνη της μέσα σε εκείνο το μικρό αλλά όμορφο σπίτι. Η κοπέλα που έμενε εκεί είχε φύγει από νωρίς και ο Έιντεν της είχε πει ότι θα πήγαινε σε μία δουλειά και ότι δεν θα αργούσε. Ήταν ήδη απόγευμα και δεν είχε γυρίσει. Βαρέθηκε μόνη στο σπίτι. Δεν ήξερε καν αν ήθελε να γυρίσει ο Έιντεν. Μετά από αυτά που της είπε χθες δεν ήξερα πια σε ποιόν να έχει εμπιστοσύνη και σε ποιόν όχι. Έφυγε από το σπίτι και πήγε μέχρι το ποτάμι. Ήταν όντως πολύ ήσυχα εκεί. Και μόνο ο ήχος του νερού που έτρεχε ήταν αρκετός για να σε κάνει να χαλαρώσεις και να ηρεμήσεις.Από χθες δεν είχε πει καμία κουβέντα με τον Έιντεν για αυτά που της αποκάλυψε. Κάθισε εκεί κοντά στο ποτάμι πολύ ώρα.. Ούτε που κατάλαβε πως είχε νυχτώσει μέχρι που άκουσε βήματα.

<<Κάτι μου έλεγε ότι θα σε βρω εδώ>>ακούστηκε η φωνή του Έιντεν αλλά η Σελένα δεν του απάντησε.

Εκείνος την πλησίασε μα η Σελένα ένιωσε την ανάγκη να φύγει μακριά του.

<<Φοβάσαι;>>Την ρώτησε με την βαριά αλλά ταυτόχρονα τόσο γοητευτική φωνή του.

<<Όχι>>απάντησε εκείνη μονολεκτικά χωρίς να σκεφτεί καλά την απάντηση που έδωσε.

<<Κι όμως φοβάσαι>>της είπε και την πλησίασε λίγο περισσότερο <<Μπορώ να ακούσω τους χτύπους της καρδιάς σου>>συνέχισε ενώ εκείνη ένιωθε τώρα μπορούσε να νιώσει την ανάσα του.

Δεν μίλησε. Η καρδιά της χτυπούσε πολύ δυνατότερα κάθε φορά που την πλησίαζε. Ήταν τόσο δυνατός ο χτύπος της που νόμιζε ότι θα βγει από την θέση της.

<<Δεν χρειάζεται να νιώθεις ντροπή για αυτό Σελένα... όλοι φοβούνται>>της είπε ημέρα με απαλό τόνο στην φωνή του.

<<Εσύ Έιντεν; Τι φοβάσαι;>>Πήρε το θάρρος και τον ρώτησε.

<<Τον εαυτό μου....Φοβάμαι αυτό που γίνομαι όταν δεν είμαι μαζί σου>>της είπε και χωρίς εκείνη να το καταλάβει εκείνος ένωσε τα χείλη με τα δικά της.

<<Δεν χρειάζεται να με φοβάσαι Σελένα... Δεν θα σου έκανα ποτέ κακό>> της είπε και εκείνη απλά τον κοιτούσε στα μάτια.

<<Δεν είσαι τόσο σκληρός όσο θέλεις να δείχνεις>> του είπε τελικά αφού τον κοίταξε για λίγο.

<<Με βγάζεις από το σκοτάδι μου>> της είπε και έβαλε το χέρι στην τσέπη του.

<<Αυτό είναι δικό σου>> της είπε λίγο μετά και της έδωσε πίσω το κολιέ που της είχε πάρει.