Alone In The Dark

Έιντεν

Όλα ήταν έτοιμα για να εκτελέσει η Έβελιν το σχέδιό της. Τον πονούσε που έπρεπε να αφήσει την Σελένα αλλά δεν ήξερε το γιατί. Δεν θυμόταν... ένιωθε ένα κενό να τον καταβάλει. Μπορεί η Έβελιν να είχε μπει στο μυαλό του αλλά ακόμα ένιωθε πως υπήρχαν κενά. Η Σελένα ασκούσε μεγάλη επιρροή πάνω του και αυτό δεν θα άλλαζε ούτε με όλη την μαγεία του κόσμου. Την φίλησε απαλά για να μην την ξυπνήσει και έφυγε αθόρυβα. Έριξε μια τελευταία μάτια πίσω του πριν μπει στο αυτοκίνητο για να φύγει. Ο Ίθαν με την Κλερ ήταν ήδη εκεί. Η Κλερ φαινόταν σκεπτική σαν να μην συμφωνούσε πλέον με όλο αυτό που ετοιμαζόταν να κάνει η Έβελιν όμως δεν είπε τίποτα. Η Έβελιν άργησε να φανεί. Ήρθε όμως πανέτοιμη να εκτελέσει το ξόρκι της που ήταν το όπλο της απέναντι στην εξόντωση όλων των βρυκολάκων.

<<Έκανα ένα μεγάλο λάθος τότε... Ήθελα με κάθε τρόπο να σας προστατεύσω και δημιούργησα τέρατα. Όμως θα το αλλάξω αυτό... θα είμαστε και πάλι όπως πριν... Τώρα δεν κινδυνεύετε>> τους είχε όταν τους ενημέρωνε για το σχέδιο που ετοίμαζε.

Η αλήθεια ήταν πως είχε ένα δίκιο μέσα σε όλα τα παράλογα που έλεγε. Τους έκανε μεν αθάνατους και ανίκητους αλλά και τέρατα. Δεν είχε υπολογίσει όταν τους δημιουργούσε ότι θα σκότωναν χωρίς να λογαριάζουν τίποτα και ότι από δυο θα δημιουργούσαν και εκείνοι έναν ολόκληρο κόσμο γεμάτο με βρυκόλακες Μόνο οι βρικόλακες είχαν το προνόμιο να μπορούν να μετατρέψουν τους άλλους και να τους κάνουν σαν αυτούς. Ο τρόπος ήταν απλός τους δάγκωναν μετέφεραν έτσι στο αιμα του θύματος το δηλητήριο του βρικόλακα και μετά τους σκότωναν με σκοπό να αναγεννηθεί το θύμα και να ξανά γεννηθεί σαν βρυκόλακας. Αυτό εννοούσε όταν τους έλεγε τέρατα. Σκότωναν χωρις συναίσθημα... χωρις καρδιά. Δεν τους ένοιαζε. Ήθελε να τους αλλάξει... να τους κάνει ξανά όπως και πριν... ανθρώπους... με καρδιά.. συναίσθημα ενώ εκείνη όμως μα συνέχιζε να είναι μάγισσα αλλά και βρυκόλακας μαζί. Έλεγε ότι το ελέγχει. Έλεγε ότι μπορεί να ελέγξει την δίψα της για το αιμα αλλά ποτε δεν την πίστεψε απόλυτα όπως και δεν της έφερε ποτε αντιρρήσεις σε αυτό. Εκείνη αποφάσιζε.. εκείνη εκτελούσε. Αυτοί ήταν απλά δίπλα της και εκτελούσαν με την σειρά τους κάθε επιθυμία της. Η ώρα είχε περάσει. Είχε νυχτώσει. Αυτό ήθελε η Έβελιν... Να έχει πέσει το σκοτάδι και πάνω στο σκοτάδι να εξαπλώσει και εκείνη το δικό της.

<<Παιδιά μου... σήμερα θα αλλάξουν όλα ... θα μπορέσουμε να ζήσουμε και πάλι αρμονικά>> είπε κοιτάζοντας ένα προς ένα τα παιδιά της.