really love

Η αισιοδοξία

       - Τι λες κοριτσάκι μου ; Πως γίνεται να βρήκες τόσα λεφτά έτσι απλά ώστε  να γίνει η θεραπεία ;

      Με κοιτάζει, σαν να της είπα πως ήρθα από τον πλανήτη Άρη . Δεν είναι σε θέση να συνειδητοποιήσει την πραγματικότητα . Βέβαια είναι κατανόητο , δεν έζησε εκείνη έχθες με όλο της το σώμα την συμφωνία για τα λεφτά.

     Εγω είχα τον χρόνο να το εμπεδώσω και με το παραπάνω. Δεν δόθηκαν εύκολα αυτά τα χρήματα. Τώρα όμως δεν το μετανιώνω καθόλου με την συγκεκριμένη κατάσταση. Αποδείχτηκε πως ο Δημήτρης , δεν θα είχε ευκαιριά να ζήσει διαφορετικά . Θα ήταν αργά . Της κρύβω την αλήθεια.

        - Τα κατάφερα ... Ε δηλαδή βρήκα κάποιον πρόθυμο να βοηθήσει εθελοντικά.  Η μεταμόσχευση θα γίνει . Συγνώμη, όμως πρέπει να δω τον Δημήτρη , πάω στο δωμάτιο του τώρα . Τα λέμε αργότερα .

      Μέσα μου ειρωνεύομαι για την λέξη εθελοντικά , αλλά δεν γινόταν να πω ολόκληρη την ιστορία. Ούτε οι συνθήκες είναι κατάλληλες στο νοσοκομείο , ούτε εγώ είμαι έτοιμη για κάτι τέτοιο.

    Αμήχανη ανοίγω την πόρτα . Αντικρίζω την κολλητή μου την Εύα , την μητέρα μου και τέλος τον Δημήτρη μου . Αμέσως με πιάνει πλάκωμα , όπως τον παρατηρώ . Στην καρδιά , στην ψυχή ή και στα δυο , δεν μπορώ να προσδιορίσω που .

      Προσπαθώ να κρατήσω το πρόσωπο μου ανεπηρέαστο από τα βαθειά συναισθήματα μου . Το αγόρι μου με χρειάζεται δίπλα του δυνατή , όχι να τον φορτώνω και με τον δικό μου πόνο. Εκείνος αμέσως με ρωτάει.

      - Αγάπη μου που ήσουν ; Σε περίμενα από τα πρώτα λεπτά είναι η αλήθεια και εσύ δεν έδωσες σημείο ζωής ολόκληρο το βράδυ.

      Η φωνή του ακούγεται αδύναμη .  Η μητέρα μου και η Εύα μας αφήνουν διακριτικά μόνους , ψιθυρίζοντας ότι πάνε λίγο έξω . Αναστενάζω,μόλις κλείνει η πόρτα και κάθομαι σε μια καρέκλα, η οποία είναι δίπλα στο κρεβάτι  . Δεν έχω λόγια να δικιολογηθώ για αυτό που συνέβη. Είμαι απαράδεκτη. Έπρεπε να είχα μονίμα το κινητό δίπλα μου. Προσπαθώ να του εξηγήσω τα ανεξήγητα.

      - Μωρό μου ειλικρινά , δεν φαντάζεσαι πόσο λυπάμαι που δεν ήμουν κοντά σου από το πρώτο δευτερόλεπτο. Τρελαίνομαι στην ιδέα ότι ... Ήρθες εδώ και εγώ δεν είχα ιδέα μέχρι πριν λίγο.

     Κόμπιασα και δεν συνέχισα .

       Δεν γινόταν ούτε σε αυτόν να πω την αλήθεια , ότι  πληρώθηκα για να πάω με κάποιον και γι' αυτό έλειπα . Όχι από τον φόβο της αντίδρασης του , αλλά για να προστατεύσω την υγεία του.  Σίγουρα δεν θα τον βοηθούσε να καλυτερεύσει , παρά μόνο το αντίθετο . Θα τον σκότωνε. Η ψυχολογία παίζει τεράστιο ρόλο στην εξέλιξη της θεραπείας.