Όταν ο θυμός κυριαρχεί

122 12 42
                                    

    Όπως πάω να σκύψω για να πιάσω τα πράγματα, θυμάμαι την κατάσταση μου και την απαγόρευση τέτοιων κινήσεων. Ο Άγγελος έρχεται προς το μέρος μου, ενώ το μάτι του πέφτει αμέσως στον φάκελο από τον υπέρηχο.

    Με γρήγορες κινήσεις τον παίρνει στα χέρια του, ενώ στρέφει το βλέμμα του στον Στέλιο. Με σοβαρό ύφος, που δεν σηκώνει διαπραγμάτευση, τον διώχνει.

     - Εσύ φύγε τώρα! Θέλω να μιλήσω μόνος μου με την " δεσποινίς".

    Ειναι έτοιμος να διαφωνήσει, αλλά τελικά το σκέφτεται και δεν αντιδράει. Αποχωρεί από το δωμάτιο, αφήνοντας μας μόνους. Κρατάω την ανάσα μου από το άγχος, καθώς ο υπέρηχος βρίσκεται στα χέρια του Άγγελου. Έχω πλήρη άγνοια, για το ποια θα είναι η επικείμενη αντίδραση του.

    Χωρίς να μιλήσει, ανοίγει τον φάκελο και με αυτόν τον τρόπο μαθαίνει το ένοχο μυστικό μου. Παρατηρώ με ευλάβεια κάθε διακύμανση του ύφους του και της συμπεριφοράς του. Το πρόσωπο του παίρνει μια άγρια μορφή, εκφράζοντας τον θυμό του. Είναι πραγματικά νευριασμένος, ενώ φαίνεται πως αρχίζει να τρέμει ελαφρά το χέρι του.

   Αφήνει στο γραφείο τα χαρτιά και παίρνει κάτι τσιγάρα. Εκεί που παει να καπνίσει, τα παρατάει όλα, σαν να θυμήθηκε κάτι και κοιτάζει την κοιλιά μου. Τα έχει προφανώς χαμένα από τα νέα και ασυναίσθητα περνάει το χέρι στα μαλλιά του. Επιτέλους σπάει την σιωπή και μιλάει.

   - Είσαι έγκυος και μάλιστα στο παιδί μου, σωστά; Έχουν περάσει πάνω από δύο μήνες, χωρίς να μου το πεις, και απρόοπτα τώρα κανόνιζες γάμο. Κάνω κάπου λάθος;

    Ο τόνος της φωνής του είναι αρκετά ήρεμος, αλλά αυτό με τρομάζει περισσότερο. Έχω την διαίσθηση όμως, πως μέσα του βράζει και είναι σαν ηφαίστειο, έτοιμο για έκρηξη. Αναστενάζω, ενώ απαντάω διστακτικά.

    - Ναι, περιμένω μωρό από εκείνη την νύχτα. Πήγα σήμερα για πρώτη φορά στην γιατρό και το είδα μαζί με τον Δημήτρη. Κάτι δεν ακούγεται καλά στην καρδούλα όμως, οπότε θα χρειαστούν αρκετές εξετάσεις.

    Μου ρίχνει ένα δολοφονικό βλέμμα, που με κάνει να ανατριχιάσω. Πρώτη φορά στην ζωή μου διακρίνω σε ματιά μαζεμένο τόσο θυμό και μίσος. Μα την αλήθεια του είπα, αλλά κάτι τον εξόργισε.

   Με πλησιάζει επικίνδυνα, ενώ εγώ κάνω βήματα προς τα πίσω. Πέφτω κυριολεκτικά πάνω σε τοίχο, οπότε εγκλωβίζομαι. Κλείνει τα μάτια του και μου μιλάει σε εμφανώς υψηλότερο τόνο.

really loveWhere stories live. Discover now