Kara kuyuydu orası, içinde olmadığımız halde en dipteymiş gibi boğuyordu bizi. Kurtuluş yok gibiydi.
Belki de yoktu.
Kimselerimizi alıp bizi kimsesiz bırakmıştı. Biz kimsesizler, birbirimizin kimsesi olmuştuk.
Gecenin sert ayazı içimi tiredirken içli bir nefes aldım. Göz pınarlarımda biriken göz yaşlarını geri göndermek çok zordu. İçimde ki yangını gözyaşlarım ile söndürebilirmişim gibi geliyordu. Ama biliyordum bir kaç damla gözyaşı hiçbir şeye yaramazdı.
Yaptığım şeyin doğru olup olmadığından emin değildim ama içimdeki hisse yenik düşüyor, kafamı kaldırıp o buz sıcağı mavi gözlere bakamıyordum. Öyle bakmasına dayanamazdım ki. Bakarsam vazgeçerdim biliyordum ama beni vazgeçirsin, tutup sarssın , her zaman ki gibi çenemi tutup başımı kaldırsın ona bakmamı sağlasın istiyordum. Neden yapmıyordu ki?
Sesli bir şekilde burnumu çektiğimde "Kafamı kaldırmayacak mısın? "diye fısıldadım.
Acı çeker gibi bir homurtu geldiğinde bir damla gözyaşı göz pınarlarımdan düşmüştü. Kalbim bağımsızlığını ilan etmiş yaralanırız diye fısıldamaya başlamıştı. O da dayanamıyordu. Onun dayanamaması canımı acıtıyordu.
Dakikalar sonra her zaman sert olan hüzün bulaşmış sesi ile " Kaldırmamı istiyor musun ki? "deyi fısıldadı
İstiyorum desem kaldırırdı biliyorum. Fakat öyle bir araftaydım ki olduğum durumdan araftan çıkmak istemiyordum.
YOU ARE READING
KARA KUYU "EFLATUN"
Teen Fiction*Yetişkin İçerik* +18 Kara kuyuydu orası içinde olmadığımız halde en dipteymiş gibi boğuyordu bizi. Kurtuluş yok gibiydi. Belki de yoktu. Kimselerimizi alıp bizi kimsesiz bırakmıştı. Biz kimsesizler birbirimizin kimsesi olmuştuk.
