Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Aklım ve kalbim arasında kalan en güzel çaresizliğimdi Feride.Olmayacak dua'ya amin demek gibi bir şeydi.Kışın ortasında rengarenk çiçeklerin açması kadar imkansızımdı.
O benim ertesi gün kavuşamayacağım korkusu ile uyumadığım gecelerin tek sorumlusuydu.O benim soğuk gecelerde penceremin önüne konan bir kelebekti.O benim sevdiğim,o benim acım,o benim çaresizliğim,o benim şu hayatta nefes alma sebebimdi.Ve akıttığı tek bir göz yaşına bile dayanamadığım kadınım şu anda koca yatakta ,küçük bir ürkek çocuk gibi kendinden geçmiş bir şekilde yatıyordu.
Saatler önce olduğu gibi yüzü hala bembeyazdı.O çirkin izlerin varlığı daha çok belli olmuş,izlerin renkleri daha da koyulaşmıştı.Dün gece ahenkle yastığa dökülen parlak saçları şimdi küsmüş gibi karman çorman olmuştu.Daha dün gece o yatakta neşe saçan,saatlerce sevişen,dakikalarca hiç durmadan konuşup,sonrada utanarak bundan rahatsız olan o değilmiş gibiydi.Dün geceki kadınla şimdi yatan kadın çok yabancıydı bir birine.Kim olduğunu bilmediğim,ama sonunun ne olacağını iyi bildiğim o kişi her kimse dün gece çiçek açan kadınımı bir anda soldurmuştu.
O her kimse bulacaktım...
O her kimse bunun bedelini en ağır şekilde ödetecektim...
O her kimse önce canımın yarısına dokunan ,onun teninde iz bırakan o parmakları yok edecektim.Allah korkusu olan bir adamdım lakin Allah şahidim olsun ki o elleri koparacaktım...
''Oğlum...''
Başımı çevirdim ve aklımda ki her şeyi bir kenara bırakıp kapıda duran Anneme baktım.Bu olay Feridemin başına geldiğinden beri vicdan azabı onu kahretmişti.
"Ne oldu Anne?"
Sesim bile yorgun çıkıyordu artık.Ona bir şey olacak korkusu ağzımda acı bir tat bırakmıştı.
''Hasan,Kerim ve Şehmuz geldi oğlum''
''Geliyorum anne''
Ayağa kalkıp sessizce yataktan tarafa süzüldüm.Onu böyle görmek içimde tarif edilemez bir öfkeye,öte yandan çaresi olmayan bir çaresizliğe yol açıyordu.Tıpkı canı yanan bir boğa gibiydim.Kızgın,kırgın ve çaresiz...
Eğildim ve kan oturmuş çizgilerin üstünden usulca öptüm.Karışık saçlarını kokladım.Sanki bu olay yaşandı yaşanalı her şeyin rengi solmuştu.Güneş bile artık eskisi kadar güzel batmıyordu.
Bu kötülüğü ona kim yapardı?
Kim böyle bir şeye cesaret ederdi?
Usulca ayağa kalktım ve sevdiğim kadını bir süre yalnız bırakmak için kapıya yöneldim.Soğuk rüzgar suratıma çarptığında bugün ilk kez nefes aldığımı hissettim.Hızlı adımlarla merdivene yöneldiğimde gelenleri gördüm.Hepsi bahçede ayak üstü sigara içiyorlardı.
