Feride
İnsanoğlu yeryüzüne gelmiş en vahşi,en acımasız,kendi çıkarları için her şeyi yapabilen ve bundan zerre pişmanlık duymayan tek canlıydı.
Bu gözler çok şey görmüş,bu beden bir çok acıya katlanmış fakat hiç böylesine denk gelmemişti.
Bu canilikti..
Bu vahşetti...
Bu vicdansızlıktı...
Kim neden yapardı ki bunu?
"Feride Çelebi..Çelebilerin dillere destan gelini de hele kaç ay oldu birbirimizin yüzünü görmeyeli?"
Sesin sahibini çok iyi tanıyordum.Hem nasıl tanımazdım ki.Yıllarca beni sevsin,benimsesin,el kızı gibi görmesin diye bir kere bile saygıda kusur etmediğim kadındı.
Birde bu kadına Anne demiştim...
Canım yansada çöktüğüm yerden kalkmamak için daha çok direndim.Ögürmekten boğazım yanıyor,burnuma gelen koku hala midemi bulandırıyordu.
Nasıl yapmışlardı bunu,nasıl kıymışlardı dili olmayan bir canlıya..
Gözlerim bir kez daha açık banyo kapısına kaydı.Bembeyaz bir kedinin ve yavrusunun cansız bedenleri öylece duruyordu.Böceklenmişlerdi.Belli ki ölümleri yeni değildi.
"Iyi bak iyi..Seninde sonun öyle olacak.Karnındaki ile yok olup gideceksin"
"Neden?..Neden?" dedim tüm merakımla.Gözlerimi yavru kediden ayıramıyordum.Daha küçücüktü.
"Sen onlara yanacağına kendi derdine yan bence"
Insan nasıl bu kadar duygusuz olabiliyordu?
Hiç mi Allah korkusu yoktu?
Hiç mi merhamet yoktu bu kadında?"
"Ne istiyorsun?"
Hissizleşmiştim iyice..
"Ben mi ne istiyorum?.Tabi ki oğluma çektirdiğin acıların bedelini?"
Bakışlarımı çevirip yıllarımı aynı evde geçirdiğim kadına baktım.
"Oğluna çektirdiğim acılar mı?"
Bu sözler karşısında gülsem mi ağlasam mı bilemedim.
"Bir yanlışınız var galiba Behice hanım.Acıyı çeken oğlunuz değil bendim
.Her seferinde çocuk doğuramadığım için acımasızca sözler sarf eden,kendi kızı gibi sarıp sarmalamak yerine el kızı deyip hor gören,fakir olmak sanki dünyanın en kötü şeyiymiş gibi sürekli bundan bahseden,insana değilde zavallı bir böceğe bakar gibi bakan sizdiniz ben değil..Lütfen komik olmayın " deyip kollarımı tutan adamlardan kurtardım.
"Şimdi evimden defolup gidin ve bir daha karşıma çıkmayın.Yoksa-"
"Yoksa ne..Kocanamı söylersin.Bir daha yüzüne bakmayacak olan kocana."
ČTEŠ
FERİDE
Beletrie(TAMAMLANDI) Hayat.. Bazı şeyleri kafana vura vura,bazı şeyleri de kalbini kıra kıra öğretir. Ben kalbi kırıla kırıla öğrenenlerdendim.Adam sanıp yüreğimi verdiğim,bununla yetinmeyip hayallerimi,ümitlerimi ve en önemlisi sevdamı emanet ettiğim kocam...
