ကျောင်းလူဆိုးလေးက လာကြိုက်နေတာ ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့ [ဘာသာပြန်] {Complete}

အပိုင်း - ၁

{Zawgyi}

•ကိုယ္မင္းကိုလိုက္လို႔ရမလား•

က်ီေလ်ာင္ အတန္းေဖာ္ေတြနဲ႔ basketballကစားၿပီးေနာက္ အတန္းဆီကိုသာျပန္လာခဲ့တယ္။ သူ႔ဖုန္းကိုတစ္ခ်က္စစ္ၾကည့္ေတာ့ screenေပၚမွာ WeChatက notiေလးတက္ေနတာေတြ႕လိုက္ရတယ္: ေဘဘီ၊ မင္းရဲ႕ရွပ္အက်ီက အရမ္းတိုတာပဲ.. မင္းရဲ႕ခါးသြယ္သြယ္ေလးေၾကာင့္ ကိုယ့္မွာ မာေတာ့မလိုေတာင္ျဖစ္သြားတယ္...

messageကိုဖတ္ၿပီးတာနဲ႔ က်ီေလ်ာင္မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးရဲပေတာင္းခတ္သြားတယ္။ သူ႔ေနာက္မွာရွိေနတဲ့ယုက်င္းက သူ႔ရဲ႕ထူးဆန္းေနတဲ့ပုံစံေၾကာင့္ သိခ်င္စိတ္နဲ႔အနားကပ္လာတယ္။ "မင္းဘာေတြၾကည့္ေနတာလဲ?"

က်ီေလ်ာင္ သူ႔ကိုအလန႔္တၾကားတြန္းထုတ္ၿပီး ဖုန္းကိုပိတ္ကာ ေဘာင္းဘီအိတ္ထံထိုးထည့္လိုက္တယ္။ ထိုအခ်ိန္မွာပဲ အတန္းေခါင္းေလာင္းထိုးသြားတာေၾကာင့္ ယုက်င္းလည္းအာ႐ုံသိပ္မထားေတာ့ဘဲ သူ႔ခုံဆီကိုသာျပန္သြားလိုက္တယ္။

က်ီေလ်ာင္သက္ျပင္းကိုသာ ေလးေလးပင္ပင္ခ်မိတယ္။ ခုနကတရားလြန္လွတဲ့ messageအေၾကာင္းေတြးမိေတာ့ မ်က္ႏွာကတဖန္နီရဲၿပီး ပူလာျပန္တယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့သုံးရက္ေျမာက္ညကို ျပန္သြားၾကတာေပါ့...

က်ီေလ်ာင္ အိပ္ယာေပၚတစ္ကိုယ္လုံးပစ္လွဲၿပီး WeiBoကို ေမႊေႏွာက္ေနခ်ိန္မွာ WeChatကေန သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္လက္ခံဖို႔ requestတစ္ခုတက္လာတယ္။ တစ္ဖက္ကမွတ္ခ်က္မွာေရးထားတာက : ကိုယ္က ဟဲ့ခ်န္းမင္ တဲ့။

အစကေတာ့ က်ီေလ်ာင္က ဟဲ့ခ်န္းမင္ကဘယ္သူဘယ္ဝါျဖစ္ျဖစ္ မတုန႔္ျပန္ေသးဘူး။ ေနာက္မွ အဲ့တာက အတန္းႏွစ္က ျမက္ခင္းစိမ္း နာမည္ႀကီးတဲ့ေက်ာင္းကလူဆိုးဟဲ့ခ်န္းမင္ မွန္းလည္း သိလိုက္ေရာ၊ ျမန္ျမန္ကုန္း႐ုန္းထၿပီး မတ္မတ္ထိုင္ကာ ဖုန္းကိုပိုက္ထားလိုက္တယ္။

သူ႔ဘာသာလည္း ျပန္ေတြးေနတယ္၊ ငါသူ႔ကိုအရင္က ရန္စထားတာလည္းမရွိပါဘူး၊ ဟုတ္တယ္မွတ္လား?

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံး တစ္ေက်ာင္းတည္းအတူတက္ေနၾကေပမယ့္ အခန္းေတာ့မတူၾကဘူး။ ဟဲ့ခ်န္းမင္က အတန္းခြဲႏွစ္မွာ က်ီေလ်ာင္ကေတာ့ အတန္းခြဲဆယ့္ႏွစ္မွာ၊ မိုင္ေပါင္းဆယ့္ရွစ္ေသာင္းေလာက္ ေဝးေနတာကို...။ အဲ့တာေၾကာင့္ သူတို႔ေတြက တစ္ႏွစ္တည္းတက္ေနၾကတာေပမယ့္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္က လုံးဝကိုမရင္းႏွီးဘဲ ဘုံသူငယ္ခ်င္းေတာင္မွ မရွိဘူး။