ကျောင်းလူဆိုးလေးက လာကြိုက်နေတာ ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့ [ဘာသာပြန်] {Complete}

အပိုင်း - ၇

{Zawgyi}

•သုံးစကၠန႔္စာအသံဖိုင္ _ ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္•

ဟဲ့ခ်န္းမင္ေန႔ခင္းေရာက္တဲ့ထိ ေတာက္ေလွ်ာက္အိပ္ေပ်ာ္ေနခဲ့တယ္။ သူႏိုးလာခ်ိန္မွာ သူ႔တစ္ကိုယ္လုံးေပါ့ပါးေနၿပီး ပင္ပန္းတာေတြလည္း ေပ်ာက္သြားတယ္။

ေခါင္းေမာ့ၿပီး အခ်ိန္လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ 12:27ျဖစ္ေနၿပီ။ အျပင္ထြက္ဖို႔လုပ္ေနရင္း သူ႔စားပြဲေပၚက iodineပုလင္းနဲ႔ ပတ္တီးေတြကို ေတြ႕သြားတယ္။

အခန္းႏွစ္ကတစ္ေယာက္မွ သူ႔စားပြဲေပၚ ဒီလိုလာမတင္ရဲဘူး.. မဟုတ္မွ…

ဟဲ့ခ်န္းမင္ သူ႔ရဲ႕စုတ္ၿပဲရာေတြနဲ႔လက္ေခ်ာင္းေတြကိုၾကည့္ၿပီး သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေပၚမွာ အၿပဳံးႀကီးတစ္ခုျဖစ္ေပၚလာတယ္။ သူ႔ဖုန္းကိုထုတ္လိုက္ၿပီး WeChatကေန က်ီေလ်ာင္ကိုစာပို႔လိုက္တယ္… ‘မင္းခုနတုန္းက တစ္ခုခုပို႔လိုက္ေသးလား?’

တဖက္မွ က်ီေလ်ာင္စာအျမန္ျပန္လာတယ္ ‘ဟုတ္’

စာလုံးေလးတစ္လုံးတည္းဆိုေပမယ့္ ဟဲ့ခ်န္းမင္ဝမ္းသာလုံးဆို႔သြားတယ္။ သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြကိုေတာင္ အာဘြားေပးလိုက္မိၿပီး ဒီဒဏ္ရာေသးေသးေလးက တကယ္တန္ဖိုးရွိတယ္လို႔ေတာင္ ခံစားမိတယ္။

သူစိတ္ေပ်ာ္ေနတာေၾကာင့္ သူ႔ပါးစပ္သူမထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အခန္းျပင္ထြက္ၿပီး က်ီေလ်ာင္ကိုေမးလိုက္တယ္ “Baby ဘယ္မွာလဲ? ကိုယ္မင္းကိုလြမ္းေနၿပီ”

သူအဲ့တာကို အသံဖိုင္နဲ႔ပို႔လိုက္တာျဖစ္တယ္။ သူ႔နားကျဖတ္သြားတဲ့ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က အဲ့တာကိုၾကားေတာ့ ဟဲ့ခ်န္းမင္ကို အလန႔္တၾကားၾကည့္လိုက္ၿပီး အလ်င္အျမန္ေျပးထြက္သြားတယ္။

အဲ့အခ်ိန္မွာ က်ီေလ်ာင္ကေတာ့ ကန္တင္းမွာစားေသာက္ေနခ်ိန္ျဖစ္ၿပီး တဖက္လူက သုံးစကၠန႔္စာအသံဖိုင္ပို႔လိုက္တာကို ေတြ႕သြားတယ္။ သူ႔ဖုန္းက အသံကိုတိုးလိုက္ၿပီး နားနားကပ္ကာ playကိုႏွိပ္လိုက္တယ္။

လူငယ္ေလးရဲ႕ခပ္နိမ့္နိမ့္ အက္ရွရွအသံက သူ႔နားစည္ကို႐ိုက္ခတ္လာတယ္။ အသံဖိုင္အဆုံးမွာ က်ီေလ်ာင္တစ္ကိုယ္လုံး ပူေလာင္လာတယ္။ သူ႔စိတ္ထဲမွာ “baby” နဲ႔ “ကိုယ္မင္းကိုလြမ္းေနၿပီ”ဆိုတာပဲ ဆက္တိုက္ေတြးေနမိၿပီး သူ႔ႏွလုံးခုန္ေတြလည္း အရမ္းျမန္ဆန္လာတယ္။ ရင္ဘတ္ႀကီးေတာင္ ေပါက္ထြက္ေတာ့မလိုပဲ။