ကျောင်းလူဆိုးလေးက လာကြိုက်နေတာ ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့ [ဘာသာပြန်] {Complete}

အပိုင်း - ၅၆

{Zawgyi}

•လမ္းမခြဲဘူး စဥ္းစားပါရေစ•

ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္း၊ ခ်ဳပ္တည္းေနရျခင္း၊ တုန႔္ဆိုင္းျခင္းေတြနဲ႔…

လက္ခံတဲ့ခလုတ္ကိုမႏွိပ္ဘဲ ဖုန္းစခရင္ျပန္မည္းသြားတဲ့အထိ ဖုန္းကိုေတာက္ေလွ်ာက္ျမည္ေစခဲ့တယ္။

ထိုအခိုက္အတန႔္မွာ သူ႔စိတ္ထဲမွာ တင္းက်ပ္ေနတဲ့ႀကိဳးေတြ ျပတ္ေတာင္းသြားၿပီး က်ီေလ်ာင့္မ်က္လုံးသူငယ္အိမ္ေတြ ဆတ္ခနဲျဖစ္သြားတယ္။ သူလုပ္မိလိုက္တာကို သတိျပဳမိၿပီး ဖုန္းျပန္ေခၚေတာ့မယ့္အခ်ိန္မွာ တစ္ဖက္ေကာင္ေလးက ထပ္ေခၚလာျပန္တယ္။

က်ီေလ်ာင္ဖုန္းကိုင္လိုက္ေတာ့ တစ္ဖက္ကသက္ျပင္းခ်သံနဲ႔ ေျပာလာတာကိုၾကားလိုက္ရတယ္။ “ေဘဘီ ခုနကဖုန္းေခၚတာကို ဘာလို႔မကိုင္တာလဲ? ကိုယ္လန႔္လို႔ ေသေတာ့မယ္”

သူ႔ရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြကို ႀကိဳးစားထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး အရင္အတိုင္းႏူးညံ့စြာေျပာလိုက္တယ္ “ငါေမ့သြားလို႔”

“ဟမ္?” ေလဆိပ္မွာ ဟဲ့ခ်န္းမင္ရဲ႕ခန႔္ညားလွတဲ့မ်က္ႏွာက မယုံသကၤာျဖစ္သြားတာေၾကာင့္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္သြားတယ္။ ခနေနေတာ့ ျပန္သြားဖို႔အေၾကာင္းပဲ ျပန္ေတြးမိၿပီး တျခားေလွ်ာက္မေတြးေနေတာ့ဘူး။ သူၿပဳံးကာ ၿခိမ္းေျခာက္လိုက္တယ္။ “မင္းရဲ႕ေကာင္ေလးကို ဖုန္းျပန္ေျဖဖို႔ကိုေတာင္ ေမ့ရဲတယ္ေပါ့… ကိုယ္ျပန္ေရာက္ေတာ့မွ ဘယ္လိုလုပ္မယ္ဆိုတာ ေစာင့္ၾကည့္ေန!”

က်ီေလ်ာင္အသံတိတ္ေနတုန္း ခရီးေဆာင္အိတ္ကို ေျမႀကီးနဲ႔ပြတ္ဆြဲေနသလိုအသံ ဝိုးတိုးဝါးတားၾကားလိုက္ရတာေၾကာင့္ ေမးလိုက္တယ္ “မင္းျပန္လာေနၿပီလား?”

သူမွတ္မိထားသလိုဆိုရင္ ၿပိဳင္ပြဲက သုံးရက္လုပ္တာေလ။ မနက္ျဖန္မွျပန္လာရမွာကို…

“ဟုတ္တယ္ ခုေလးတင္ေလဆိပ္ကထြက္လာတာ၊ မင္းဘယ္မွာလဲ? ကိုယ္ကားငွားၿပီး လာခဲ့လိုက္မယ္”

တကယ္ေတာ့ ၿပိဳင္ပြဲက မြန္းလြဲေလာက္တုန္းတည္းက ၿပီးသြားတာ။ စီစဥ္ေပးတဲ့သူေတြက Forbidden Cityကို သြားဖို႔အတြက္ တစ္ရက္စီစဥ္ထားတာေၾကာင့္ ရက္ကသုံးရက္ျဖစ္သြားတာ။ ဟဲ့ခ်န္းမင္က မလိုဘူးလို႔ထင္တာေၾကာင့္ သူ႔ဘာသာေလယာဥ္လက္မွတ္ဝယ္ၿပီး ျပန္ခဲ့တာ။ ဘာေၾကာင့္မွန္းေတာ့မသိဘူး ဒါေပမယ့္ဒီေန႔ၿပိဳင္ပြဲလုပ္ေနတုန္းမွာ ထိတ္ပ်ာသလိုခံစားရၿပီး အထူးသျဖင့္မေကာင္းတာတစ္ခုခုျဖစ္ေတာ့မယ္လို႔ ခံစားေနရတယ္။ အေစာတုန္းက ပထမဆုံးဖုန္းေကာမွာ က်ီေလ်ာင္မကိုင္တုန္းက သူလန႔္ၿပီး ေသေတာ့မလို႔။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ဒုတိယတစ္ေခါက္မွာ ကိုင္လိုက္ေတာ့မွ အဲ့ေကာင္ေလးလုံၿခဳံတယ္ဆိုတာ အတည္ျပဳႏိုင္သြားတယ္။