ကျောင်းလူဆိုးလေးက လာကြိုက်နေတာ ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့ [ဘာသာပြန်] {Complete}

အပိုင်း - ၂၁

{Zawgyi}

•ႏူးညံ့ၿပီး ခ်ိဳၿမိန္ေသာ•

သူေနလို႔ပိုေကာင္းလာတဲ့အခါ စားခ်င္ေသာက္ခ်င္စိတ္က ျပန္ဝင္လာတယ္။

ႏွစ္ေယာက္သား ကန္တင္းကိုေတာ့မသြားဘူး။ အဲ့အစား ေက်ာင္းကထြက္လာၿပီး နာမည္ႀကီးတဲ့အနီးနားက သီးသန႔္စားေသာက္ဆိုင္ကိုသြားတယ္။

က်ီေလ်ာင္နဲ႔ ယုက်င္းဒီကိုတစ္ခါလာဖူးတယ္။ အစားအေသာက္ေတြကေကာင္းေပမယ့္လို႔ အေတာ္ေလးေဈးႀကီးတာေၾကာင့္ သူတို႔ျပန္ကိုမလာျဖစ္ေတာ့တာ။ သို႔ေသာ္လည္း ဟဲ့ခ်န္းမင္ကေတာ့ ပုံမွန္ဧည့္သည္ျဖစ္ပုံရတယ္။ သူေဌးကသူ႔ကိုျမင္တာနဲ႔ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးႏႈတ္ဆက္ၿပီးေနာက္ ေမးလာတယ္ “အရင္အတိုင္းပဲလား?”

ဟဲ့ခ်န္းမင္က “အရင္အတိုင္းပဲ”လို႔ ျပန္တုန႔္ျပန္ၿပီးေနာက္ က်ီေလ်ာင့္ကိုလႊတ္ၿပီး ထိုင္ဖို႔ေနရာရွာလိုက္တယ္။

စားပြဲထိုးကေရႏွစ္ခြက္လာခ်ေပးေတာ့ က်ီေလ်ာင္တစ္ငုံေသာက္လိုက္တယ္။ ေခါင္းထဲမွာ ပိုက္ဆံကိုတစ္ေယာက္တစ္ဝက္ရွင္းတဲ့အခါ သူ႔ရဲ႕မုန႔္ဖိုးနဲ႔ေလာက္ပါ့မလားဆိုတာ တြက္ၾကည့္ေနတယ္။ [T/N : ဒီေနရာမွာ AA – Algebraic Averageလို႔ သုံးထားပါတယ္၊ ဆိုလိုတာကေတာ့ ကုန္က်ေငြကိုရွင္းတဲ့အခါ တစ္ေယာက္တစ္ဝက္ရွင္းတယ္ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ျဖစ္ပါတယ္တဲ့]

“ကိုယ့္ရဲ႕အစ္ကိုက ဒီစားေသာက္ဆိုင္မွာ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံထားတာရွိတယ္ အဲ့တာေၾကာင့္ စိတ္မပူနဲ႔၊ မင္းစားခ်င္တာ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္စားလို႔ရတယ္” ဟဲ့ခ်န္းမင္က သူ႔အေတြးေတြကို ဖတ္မိသလို ေျပာလာတယ္။

က်ီေလ်ာင္သူ႔မ်က္ႏွာကအမူအယာကို လူမိသြားတာေၾကာင့္ ရွက္ယမ္းယမ္းၿပီး ေခ်ာင္းဟန႔္လိုက္တယ္။ သူခဏေလာက္စဥ္းစားၿပီး စကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲလိုက္တယ္။ “မင္းမွာ အစ္ကိုရွိတာလား?”

“အင္း အေဖတူအေမကြဲ.. သူကေျဖာင့္မတ္တဲ့သူေဌးေလးေလ. ကိုယ္ကေတာ့မဟုတ္ဘူး” ဟဲ့ခ်န္းမင္စႏိုးစေနာင့္ေလးေတာင္မျဖစ္ဘဲ ေျပာလိုက္တယ္။ ဟင္းပြဲေတြလာတဲ့အခါ သူက်ီေလ်ာင့္အတြက္ ခြက္နဲ႔တူေတြထယူေပးလိုက္တယ္။