ကျောင်းလူဆိုးလေးက လာကြိုက်နေတာ ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့ [ဘာသာပြန်] {Complete}

အပိုင်း - ၈၄

{Zawgyi}

•သူ႔မွာ ေပါင္မုန႔္ႏွစ္လုံးပဲ က်န္ေတာ့တယ္•

က်ီေလ်ာင္ေတာက္ပစြာၿပဳံးျပၿပီး မ်က္လုံးေလးေတြက လျခမ္းေလးလိုေကြးသြားကာ တစ္ဖက္ေကာင္ေလးေရွ႕ကို ေမးခြန္းစာ႐ြက္တြန္းပို႔ၿပီး တိုက္တြန္းလိုက္တယ္ "ေရးေတာ့!" သုံးမိနစ္အတြင္း ပုစာၦအတြက္ အေျဖဘယ္လိုရွာရလဲဆိုတာ သိခ်င္တယ္!

ဟဲ့ခ်န္းမင္က "က်စ္"ခနဲအသံျပဳကာ အျပာေရာင္ေဘာပင္ကို ေကာက္ကိုင္ၿပီး ေခါင္းငုံ႔ကာ ပုစာၦကိုၾကည့္လိုက္တယ္။ စကၠန႔္ပိုင္းေလာက္ၾကည့္ၿပီးေနာက္ formulaကို စေရးေတာ့တယ္။

က်ီေလ်ာင္ သူ႔ကိုၾကည့္ေနၿပီး အထူးသျဖင့္ ဒီလိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ သူကခန႔္ညားတယ္လို႔ ခံစားမိတယ္။ သူ႔ရဲ႕ေလးနက္ေနတဲ့အမူအယာကို အၾကည့္မလႊဲႏိုင္ျဖစ္ကာ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ကေန အလင္းေရာင္ေတြျဖာထြက္ေနသလိုမ်ိဳး အရမ္းေတာက္ပလြန္းတာေၾကာင့္ ရင္ေတြခုန္လာတယ္။

"မင္းက ကိုယ့္ကိုဒီလိုၾကည့္ေနေတာ့ ကိုယ္ဘယ္လိုလုပ္စာေရးႏိုင္ေတာ့မွာလဲ?" ဟဲ့ခ်န္းမင္ ေဘာပင္ကို ေဘးနားပစ္ခ်လိုက္ကာ ထိုင္ခုံကို ေက်ာမွီၿပီး ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးၾကည့္လိုက္တယ္။

ရွက္သြားတဲ့အရိပ္အေယာင္တခ်ိဳ႕ က်ီေလ်ာင့္မ်က္ႏွာမွာျဖတ္သြားၿပီး သူ႔ကိုယ္သူျပန္အားတင္းလိုက္တယ္ "အင္းပါ မၾကည့္ေတာ့ဘူး"

ဟဲ့ခ်န္းမင္ သူ႔ဦးေႏွာက္ကို ဆက္အလုပ္ေပးလိုက္တယ္။ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာလႈပ္ရွားမႈေတြကို ပိုၿပီးသေဘာက်တယ္ဆိုေပမယ့္ က်ီေလ်ာင္က ဘယ္ေလာက္ေတာင္စိတ္ဝင္တစားျဖစ္ေနလဲဆိုတာကို ျမင္ေတာ့ မေႏွာင့္ယွက္ခ်င္ေတာ့ဘဲ ဒီတိုင္းအသာလိုက္ေမ်ာေနလိုက္တယ္။

သူ႔လက္ကပတ္တီးက တစ္လေလာက္ေနတဲ့အခါ ျဖဳတ္လိုက္ရတယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ ဟဲ့ခ်န္းမင္က မန္မိသားစုအိမ္ကို မၾကာခဏသြားၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး အန္တီ အန္တီနဲ႔ကို ျဖစ္ေနေတာ့တယ္။ ရႈအိုက္ဝမ္ကလည္း သူ႔ကို သူမရဲ႕သားအရင္းတစ္ေယာက္လို သေဘာထားၿပီး နံ႐ိုးႏွပ္ေတြနဲ႔ ၾကက္စြပ္ျပဳတ္ေတြပါ တိုက္တာေၾကာင့္ မထင္မွတ္ဘဲ ဟဲ့ခ်န္းမင္ေတာင္ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္စင္တီမီတာေလာက္ အရပ္ထြက္လာတယ္။