gestures ➵ markhyuck

96

Od dnia ślubu matki Marka minęło już kilka tygodni. Przez ten czas chłopak zdążył przyzwyczaić się do obecnej sytuacji i pogodzić się z faktem, że ich życie rodzinne całkowicie się zmieniło. Tak przynajmniej mówił Donghyuckowi, który od złożenia obietnicy traktował Marka jak oczko w głowie.

Nie było dnia, w którym by się nie widzieli. Chłopiec z kolorową czupryną skutecznie wyciągał go na przeróżne spacery, wizyty w kawiarniach, bibliotekach czy muzeach. Starał się odciągnąć ciemnowłosego od wszelakich negatywnych myśli. Martwił się o niego i za nic w świecie nie chciał, żeby został ze swoimi problemami sam.

Czasami po prostu siadali na podłodze w pokoju Donghyucka i spoglądali sobie w oczy przez godzinę czy dwie w całkowitej ciszy. Nie potrzebowali słów, żeby przekazać sobie swoje myśli. Utworzyła się pomiędzy nimi niesamowita więź. Codziennie odkrywali w sobie coś nowego.

Donghyuck naprawdę zakochał się w Marku bez opamiętania. Był w stanie zrobić dla niego dosłownie wszystko, byleby tylko dać mu odrobinę szczęścia. Nawet starał się dla niego jeść trochę więcej niż zazwyczaj, co dla młodszego było ogromnym wyzwaniem. Wiedział, że nie mógł mu przysparzać kolejnego zmartwienia swoim stanem zdrowia.

Również tego dnia chciał spędzić trochę czasu ze swoim chłopakiem. Kupił już nawet bilety do kina na jakąś komedię, której tytułu nie starał się zapamiętać. Wykonał parę telefonów, jednak żaden z nich nie został odebrany. Próbował dodzwonić się jeszcze kilka razy, ale w dalszym ciągu nie dostawał żadnej odpowiedzi. Ręce zaczęły mu się trząść, jednak próbował wmówić sobie samemu, że to pewnie nic poważnego i Mark tylko zasnął albo przez przypadek wyciszył telefon i wcale nie widział, że do niego dzwoni.

Wziął kilka głębokich wdechów i postanowił, że osobiście uda się do domu starszego, żeby upewnić się, czy na pewno nic mu się nie stało.

Nie wiedział jednak, że to, co zastanie na miejscu przerośnie jego wszelkie wyobrażenia.