Helium(ziam)

تهِ تهِ قلبت؛

سلام بچه ها((":
خوبید؟!

این چپتر یه جاهایی درمورد چیزی حرف میزنه که شاید خیلی از ماها بهش برخوردیم و یه جورایی باهاش مبارزه کردیم.. یا شاید نفهمیدیم باید جلوش چیکار کنیم. من واقعا دلم میخواد بدونم نظر شما درمورد حرفای شخصیت ها و جوری که اونا فکر میکنن چیه.. خوب؟!((:
البته این بحث اینجا تموم نمیشه و ادامه داره.

و اینکه اصلا 200 تا کمه'-' اینبار 300 تا کامنت. همینطور این که من حق ندارم از سیصد و خورده ای ویو توقع صد تا ووت داشته باشم؟! آفرین دارم. پس برید چپترای اولی رو برسونید به صد ووت((:
دیگه به شما بستگی داره'-'
(آپ بعد به سال دیگه موکول شد)

خب، امیدوارم خوب باشه.

*****

Part 15

کاپشنش رو روی مبل پرت کرد و به سمت اتاق خودش رفت.
زیر لحاف گرم و نرم تختش خزید و توی خودش مچاله شد. چشم هاش رو بست تا چند دقیقه بعد، صدای لولای در باعث شد که بازشون کنه.

-میخوای بخوابی؟

لیام با صدای آرومی پرسید

+میشه بیای اینجا؟

نفس عمیقی کشید و در رو کامل باز کرد. جلو رفت و گوشه تخت نشست. زین بهش نزدیک تر شد و دوباره چشم هاش رو بست.
لیام نگاه کوتاهی بهش انداخت و سرش رو به تاج تخت تکیه داد. به سقف زل زد و دستش رو کنار سر زین گذاشت.
مدتی به سکوت گذشت تا صدای ضعیف و گرفته زین بلند شد

+میدونی؟.. من تمام تلاشمو کردم تا.. تا همه چیز خوب پیش بره. یعنی.. یعنی اینکه زیادی از پاافتاده و..

کمی مکث کرد.. آهی کشید و سرش رو بیشتر به رون پای لیام، که حالا اخمی روی صورتش نشسته بود فشار داد.

+ضعیف نه؟.. آره.. برای اینکه زیاد ضعیف به نظر نیام. سخت بود ولی.. فکر کنم خوب بود.. آره؟!

لیام تکیه اش رو از تاج تخت گرفت و دقیق تر به زین نگاه کرد.. هرچند اون پسر اصرار داشت چشم هاش رو بسته نگه داره.

-تو اصلا ضعیف و از پا افتاده به نظر نیومدی ولی اینکه مردم چه طور میبیننت اهمیتی نداره.. خوب؟ تو لبخند زدن و اشک نریختن رو به کسی بدهکار نیستی.. اینا باعث نمیشن ضعیف به نظر بیای.. تو ضعیف نیستی.. باشه؟..

چند لحظه ای مکث کرد و به تن زین خیره شد.

+چرا هستم.. من.. من بدون مامان ضعیفم.. واقعا هستم

-زین.. حالت خوبه؟.. سردت نیست عزیزم؟..

لیام با نگرانی گفت و لحاف رو بالا تر کشید.
بدنش میلرزید و دندون هاش به هم میخوردن.. چشم هاش رو باز نمیکرد و حالش خوب به نظر نمیومد.