Love me more, Love me harder
"Ano sa tingin mo Edward? Hindi ba't nakakaantig ang gandang taglay ng San Silvestre?" abot tenga'ng saad naman ni Don Juanito na nakahawak sa kanyang tungkod habang nag-lalakad sa kahabaan ng taniman
"You could see the whole sky and the sunset. Mga bagay na hindi ko na nakikita sa Italy"
"It's a good place. But to me you are perfect, Sir.."
Juanito just responded Edward with a laugh. "Hindi ko alam kung ano ang buhay ko ngayon kung wala ka, Edward. I'm all alone but you help me get by.."
"I'm your right hand forever..Kahit na nagsisimula na ako sa career ko. I'll always be here for you.. Sir"
"Right. You are like my son already" Hinawakan naman ni Juanito ang balikat ni Edward. "You're the only one that I can trust. Alam kong hinding hindi mo ako bibiguhin, Edward.."
"Sir?" agaw naman ni Edward sa atensyon ni Don Juanito na bigla namang natulala at nakatingin sa likoran niya.
"I'm too old to feel flattered" Napangising saad naman ni Juanito. Napalingon si Edward sa kanyang likoran at nakita niya ang isang babaeng naka suot ng mahabang saya at bulaklakin ang pang itaas nito. Nakabalot ng panyo ang kanyang ulo dahil na rin siguro sa init ng panahon.
"Hindi lang pala ang San Silvestre ang maganda. Pati na rin ang mga babae dito" ngiting saad naman ni Don Juanito.
"My whole 57 years isn't blissful. Wala akong ibang ginawa kundi mag-payaman. Look where it got me. I'm all alone.." He gasped. Bakas ang lungkot sa bawat salitang pinapakawalan ni Don Juanito.
"But seeing that woman's smile is more than the weight of a gold. Mas makinang at mas maganda. Maari mo bang tanongin ang kanyang pangalan? Maybe I could even have a dinner with her."
"Bakit hindi, Sir? Ako na po ang bahala diyan" Napanatag naman ang loob ni Juanito sa sinabi ni Edward.
Habang papalapit si Edward sa babaeng kumuha umano ng kanyang atensyon ay napanatili nito ang kanyang malakawak na ngiti.
The woman is around Edwards's age. Mukhang nasa 25 to 30s pa lang ito. Naisip na niya ding masyadong bata ito para pag-tuonan pa niya ng pansin. But he is persistent this time and it's just so impossible to ignore her. Gandang bukid, Gandang hindi mo inaakala.
"How is it, that I am still able to see a future with you?" he whispered. "I almost reach the end phase of my life..."
**
"I'm so excited to see the veggies. " tuwang-tuwang saad naman ni Jin habang patungo sila nila Lyan at kasama ng kanyang kambal na si Jana sa mini farm nilang ipinatayo ni Chase noon.
Hawak-hawak ni Lyan ang dalawang bata at sabay-sabay pa sila sa paglalakad.
"You should eat the lettuce because it's good for you. Diba you promise Ate Lyan you will eat veggies now?" Paalala naman niya sa kambal.
"Yes Ate Lyan. I am excited to eat what we planted" ani naman ni Jana.
"Wow!" Napatakbo ang mga bata nang makita nila ang nagtatayugang eggplant, lettuce, radish at iba't iba pang gulay.
"Huh?" Nag-taka naman si Lyan na nakatingin sa mga halaman.
"Actually, Namatay ang mga gulay na tinanim natin noon" Mistula namang napako si Lyan sa kanyang kinatatayuan nang may kamay na dumapo sa kanyang baywang.
"Ayaw ko namang madismaya ang mga bata dahil pinagpaguran nila iyon. Kaya bumili ako ng mga nakapasong gulay" Nag-buntong hininga naman si Chase
"You saved their hearts.." Hindi makapaniwalang saad ni Lyan nang mag-angat ito ng titig kay Chase.
YOU ARE READING
The Boss and his Twins
Romance"You can stop me but you can't stop my heart." *** The struggle of being a parent is real for Chase Buenaventura who only devoted his life to his career as businessman. He couldn't handle both parenting and work so his resolve is to find a nanny. B...
