Yet, still far away
"Don Juanito?" Napatayo kaagad si Juanito nang marinig niya ang napakalambing na boses na iyon. And when he turned his back he was able to see a beautiful lady smiling at her.
"Lyn po." Nag-lahad kaagad ng kamay ang dalaga sa kanya nang mapansin niyang masyado nang tumatagal ang titigan nilang dalawa.
Nakaramdam ng hiya si Juanito dahil nang magkalapit sila ay naramdaman niya ang agwat ng kanilang edad.
Lyn is a young woman. Makinis, simpleng mag-dala at mahaba ang kanyang buhok. Mahala ang saya nito at bagay na bagay ang kanyang pang-itaas na kulay rosas.
"Maraming salamat at pinaunlakad mo ang pag-yaya ko sa'yo na kumain. " Napayuko naman si Juanito.
"Wala poi yon. Gusto ko rin pong pasalamatan kayo dahil sa mga tulong na naibibigay ninyo sa mga mag-sasaka ng San Silvestre. Hindi po naming alam papaano pa kayo papasalamatan."
"No. I love the place and the people. Please don't feel bad about it" maagap naman na saad ni Juanito sa kanya.
"By the way. I'm Juanito and I'm old" mahinang napatawa naman si Lyn sa pagkakasabi ni Junito.
"Lyn po ulit. I'm young" ngumiti ito at mistulang nalusaw ang puso ni Juanito sa kanyang mga ngiti.
"Hindi ba't napakaganda ng buong sakahan? Kitang kita ang ulap at ang pag-lubog ng araw. Dito ang paborito kong lugar" abot tenga naman ang ngiti ni Juanito habang pinagmamasdan lamang si Lyn na nag-lalakad sa kahabaan ng sakahan sa San Silvestre. Tuwing hapon ay nagkikita sila dito dahil sa ganitong oras lamang natatapos ang Gawain ni Lyn.
Juanito always looks forward to meeting her in the afternoon. Kung pwede ngalang pabilisin ang oras at sumapit na ang hapon ay ginawa na niya.
"Maganda. Lalo na kapag tumitingin ka dito. Napakaganda ng sunset at ng iyong ngiti.." Napatigil naman si Lyn sa sinabi ni Juanito.
"Pwede ba kitang ipaguhit? Ganyang pwesto. Tapos ngumiti ka lang."
"Ano bang sinasabi mo." Napatlikod si Lyn dahil nakaramdam siya ng hiya sa sinabi ni Juanito. Batid ni Lyn na may namumuong kakaibang pagtinginan sa pagitan nilang dalawa. Hindi imposibleng mahulog sa isang kagaya ni Juanito. Napaka gentle man at magaling makiramdam. Ito ang unang beses na nakaramdam siya ng ganito sa isang lalake.
"Oh" Nagulat naman si Juanito nang makita niyang inilahad ni Lyn ang kanyang kamay. "Pwede mo namang hawakan ang kamay ko" Kaagad na nag-iwas ng tingin si Lyn. Napatingin kaagad siya kay Juanito nang maramdaman niyang tinanggap nito ang kanyang kamay.
"Lyn! Huwag ka na mag-pagabi!" Napahalakhak naman si Lyn nang marinig niya ang boses ng kaibigan na kasalukuyang nakatingin sa kanila.
"Oo! Mauna kana!" sigaw naman niya. "Nagiging panira si Estella talaga" Napailing-iling na saad naman ni Lyn
"Tara. Sulitin na lamang natin ang oras" Napasunod naman siya nang mapatiuna si Juanito sap ag-lalakad.
**
"Anak" habang inaayos ni Lyan ang pagkain nig kanyang Nanay ay bigla niyang hinawakan ang kamay niya kaya naman Napaupo kaagad sa kanyang tabi si Lyan dahil mula pagka-gising niya ay hindi ito masyadong umiimik.
"Kailangan mo pa rin ba mag-trabaho kay Sir Chase? Hindi ba pwedeng humanap ka na lang ng ibang papasukan?" Hindi naman naka-imik si Lyan kaagad. Batid niyang may hinanakit ito sa buong pamilya ni Chase dahil sa nangyari. Problemado pa rin ito dahil nawalan siya ng tahanan.
DU LIEST GERADE
The Boss and his Twins
Romantik"You can stop me but you can't stop my heart." *** The struggle of being a parent is real for Chase Buenaventura who only devoted his life to his career as businessman. He couldn't handle both parenting and work so his resolve is to find a nanny. B...
