Wife for hired

Chapter 32 (Great grand father grave)

"I think someone want to expose you boss." his servant reported.

"Did you recognize the bastard who destroyed my company?" he responded with authoritative voice.

"Yes but we're not sure if it's really him." his servant stop and continued "After that incident..we saw a familiar man and that's your father standing not so far in the crashed building."

"Father." he gritted.

'So he's now in' he mumbled.

"What do you want us to do now boss?"

"Clean all that mess, shut all the media's information as possible kill them if necessary. Also warn the underground axer for an extend training." he commanded.

"We got it boss."

___

Mag da-dapit hapon pa man ay makulimlim na ang kalangitan na para bang may nag aabang na isang delubyo. Nang makalisan ang dalawa ay ang inakala ni rusina ay agad na silang uuwi ngunit gayon na alang ang kanyang pagtataka ng hindi papunta sa mansyon ang kanilang destenasyon.

"Alexus saan ba tayo pupunta?" hindi mapigilang maitanong nito sa lalaki, muli nitong inilibot ang paningin sa labas ng bintana ng kotse at kapansin pansin ang makulimlim na kalangitan.

Tumigil ang kanilang sasakyan at nauna namang lumabas si alexus ganoon rin naman ang ginawa ng naguguluhang si rusina.

"Follow me." utos nito saka nauna ng maglakad na hindi man lang nasasagutan ang tanong ng dalaga.

Patuloy sila sa paglalakad papasok sa ka-kahuyan, kahit nahihirapang makisabay ang dalaga ay pinipilit nitong maglakad ng mabilis upang hindi mapag iwanan sa malalaking hakbang ni alexus.

"Teka hintay." habol nito nang bigla itong matumba ng masabit ang kanyang paa sa malaking ugat ng puno.

"Sabi ng hintay eh." pilit nitong tayo sa pagkakasalmpak sa lupa.

"I reall don't know what's wrong with you and you have to be that clumsy woman." aniya nito na tiningnan ang dalaga na halos mapangiwi nalang.

"Pasensya na, hindi ko naman kasi alam kung bakit mo ako dinala pa dito. Maari mo naman akong iwan nalang at pumunta ritong mag isa para wala kang kasamang pabuhat at la-lampa lampa."

"Stop barking and let's go or do you want me to carry you again?" walang buhay nitong sambit sa dalaga.

"Kaya ko na." aniya na pinilit pang tumayo. "See? Kaya ko." dagdag pa nito nang ito'y makatayo na.

"Then let's go." tumalikod na itong muling naunang maglakad, napa lingo lingo naman si rusina sa asal ng lalake.

Paika-ika itong sumunod sa lalakeng nangunguna sa paglalakad at muling inaayos ang paglalakad pag ito nama'y lumilingon sakanyang direksyon.

'Hay ang hirap pala ng buhay pilay..' aniya sa isip.

"Can you walk faster? It's getting darker unless you want to sleep here." pagsasalita nito.

"Karga."

"What?"

"Pakarga..ang sakit na ng paa ko." nahihiyang aniya saka napa upo sa lupa.

"Are you a kid?" hindi maiwasang mangiti nito sa pagmamaktol ng dalaga. Nang makita iyon ni rusina ay hindi nya mapigilang mapatitig rito.

'Bakit kailangan nyang ngumiti sa hindi inaasahang panahon? Pinapalakas nya ang kabog ng aking dibdib ng wala sa oras.

Muli itong nabalik sa reyalidad ng maramdaman nito ang kanyang pag-angat sa lupa.

"Stop starring me. I could clearly read your mind."