Rooftop Rendezvous (Complete)

Chapter Eleven

ALMIRA

"O, bunso! Kunin mo na baon mo dito! " pagtawag ni Ate mula sa kusina.

Mula sa pagtitig sa bracelet sa kamay ko ay napabuntong-hininga ako bago tumayo. Kinuha ko ang bag ko at nagtungo sa kusina kung saan nadatnan ko si Ate na naglalagay na din ng pagkain sa isa pang baunan na para naman kay Kuya.

Ngumiti ito ng makita ako at itinuro ang isang baunan sa tabi na iba kesa sa baunan na lagi kong dala. Tumango lang naman ako at inabot ito.  Maayos ko itong inilagay sa bag ko at lumabas ng bahay.  Sumakay agad ako sa kotse na nakaparada sa labas ng gate.

Nang magsimulang umandar ang sasakyan patungong campus, doon naman ako nagsimlang makaramdan ng pagkabahala. The discomfort that sits within me was starting to eat me as the car drove closer to the street of the school. 

And as I took another quick glance at my bag lying beside me, the only thing I could do was to close my eyes, let out a heavy sigh and let the minutes pass by.

I just have to do this.

When the car stopped, I opened my eyes and glance outside the window. The tall blue gate was wide open and students are scattered all over the place. Girls are chatting happily with each other while guys playfully bump each other as a greeting.

Our driver opened the door for me and I didn't waste second of getting out. I've said my thank you and head straight to my classroom.

Tumigil ako sa harap ng pinto at pinakinggan ang ingay na magmumula sa loob nito. Nanginhibabaw ang tawa ni Alex at Matthew kasama ang bangayan ni Maddie at Gerald.

Nang hawakan ko ang doorknob ay nagsimula na namang bumilis ang tibok ng puso ko at mas nadagdagan pa ang kaba ko. Parang gusto ko nalang umatras at magtago na lamang o kaya naman magkulong nalang sa bahay.

Pero tuwing iniisip ko ang mga pwedeng mangyari at isipin nila, nagdadalawang isip na naman ako. If I just keep running away from this matter, they'll thought that it was true.  If I just keep denying that I don't have any special relationship with Kenneth,  they'll only thought that it was true.

And I can't let them think like that. If I have to do this,  I will do this.

Nagbuga muna ako ng hininga at nailing ng ilang beses. Pag-angat ko ng tingin ay hinawakan ko ulit ang doorknob para sana ipihit ito at buksan.  Pero ikinagulat ko ng may naunang magbukas ng pinto mula sa loob. Napaatras pa ako sa gulat ng sumalubong sa akin ang mukha ni Kenneth na nakakunot ang noo at napakadilim ng aura.

Naningkit ang kanyang mga mata mg makita ako pero kahit papano ay nawala ang pagkunot ng kanyang noo.  Nagsimula na namang bumilis ang tibok ng puso ko lalo na ng biglang tumahimik ang buong silid. Ramdam ko ang mga mata nilang nakatitig sa aming dalawa.

"Ahm... Go-good morning.." mahinang bati ko sabay tungo. Palihim ko namang inilagay sa bulsa ng skirt ko ang kamay ko at mahigpit na hinawakan ang bracelet.

Napapikit akong muli at magbuntong-hininga. Pag-angat ko ng tingin ay nakapilig na ang ulo niya na tila nagtataka habang nakatitig sa akin.  Mapait akong ngumiti.

"Ahm.. Kenne--"

"Oh, ano pang ginagawa niyo tiyan?" Napatigil namam ako sa boses na iyon sa tabi ko kaya mabilis akong napalingon at itinagong muli ang bracelet. "Pumasok na kayo at magsisimula na ang klase. "