~You look little lost~ Reese&Rhodes [ZAKOŃCZONA]

Call dr.Latham!Now...

-Connor-pochylilam się.
Z jego klatki wydobywało się mnóstwo krwi. Nathalie odciagnela mnie od niego i przytulia. Plakalam jak dziecko.
-Dzwoncie po dr.Latham'a! Teraz!-zawowal Will.
Stalam jak wryta...dlaczego on to zrobil?
-Zostawcie mnie! Dobrze im tak-wolala Alice wyprowadzana przez policje.
Moje oczy skupione były na Connor'ze czulam na mojej twarzy Łzy. Latham i Will zabrali go na blok operacyjny a ja ? Osunelam się na ziemie...
(Nathalie pov)
Sarah osunęła się na ziemie i skryła twarz w dloniach.
-Hej...-usiadlam obok niej.
-Będzie dobrze
-Czemu on to zrobił?
-Bo mu zależy...
***Blok operacyjny***
-Ssanie...
-Will trzymaj tutaj-pokazal palcem-jeśli się ruszysz on się wykrwawi.
Halstead był pod ogromna presja...jeśli ruszy się choćby o milimetr jego przyjaciel się wykrwawi...
-Doktorze zatrzymał się!
-Masuje...
Lekarze wykonywali bezpośredni masaż serca.
-Epi szybko!
-Poszla...
-Następną!
***
Nathalie i Sarah siedzialy naprzeciw drzwi z ogromnym napisem BLOK OPERACYJNY. Młoda rezydentka dopiero teraz przyjęła do wiadomości co się właśnie stało.
-Czemu to tak długo trwa?
Manning nie była w stanie odpowiedzieć na to pytanie. Faktycznie ta operacja trwała juz zbyt długo...
***Blok***
-To juz nie ma sensu-stwierdzil Latham
-Nie ma szans!-krzyknął Will-Nie pozwole na to.
-Doktorze...
-Nie ma szans!
-Wrócił!-krzyknęła pielęgniarka.
-Szyjemy go i kończymy ten powalony horror.
-Czekaj- zaczął Will-Widzisz to?
-Odłamek?
-To będzie trudniejsze niż nam się wydaje...
-Dobra...powoli...
-To jest żyła główną jak to ruszę to się wykrwawi...
-Przygotujcie nić i dużo gazy. Trzeba To zrobić szybko i skutecznie.
-Gotowy?
-Na trzy .
-Raz...dwa...trzy...
-Gaza szybko!
-Ciśnienie spada!
-Dawaj epi!
-Ostatnia więcej nie da rady.
-Szybko tętno nie równe.
-Seturacja spada!
-Stabilizuje się...
-Dobra szyjemy.
-Teraz juz ostatecznie.
***
Po chwili drzwi sali operacyjnej zaczęły się otwierać:
-Will co tam się działo ?-zapytalam .
-Zatrzymał się dwa razy...pożądnie oberwał. Było blisko.
Usiadlam na krzesło i ryczalam jak dziecko. Dlaczego nas to wszystko spotyka? Tak, powiedziałam nas. Balam się zrobić krok ale teraz wiem ze jeśli nie zrobię go szybko...to nie zdaze...