Why Does it Matter?

Chapter 6: Origin

For everytime na uupo o tatambay talaga ako dito sa oval, I never missed the opportunity to at least compliment the world.

The outrageous and enormous building right in front of reflects the sun beautifully exposing the beauty of the whole oval itself.

The large trees are standing mighty to shed me from the light of the sun and its effect will always be beautifully fascinating. I love how I see everything as an important aspect of life.

How the sun is essential to the life of all lifeforms in earth. How the air is not purified oxygen, and how all this thing is interconnected to each other.

This is my own definition of the idea of a small world, because everything that we do, greatly affect others as well.

Kaya sa tuwing naiisip ko, what if we reach the end of the line, I always think and believes on the idea of oscillating universe, na after the episode of the Big Bang on us, we will soon face the Big Crunch. And to that I always believe na kung saan nagsisimula, doon nagtatapos, doon magbabalik.

The end is the beginning, as the beginning is the end. 

"Arya, pinapatawag ka sa court, si Coach Rem hinahanap ka daw." Agad akong napatayo sa sinabi ni Eunice. Ako? Ipapatawag ni Coach Rem?

"Bakit daw?" Tanong ko naman kay Eunice, agad kong tinanaw ang court mula sa lilim kung nasaan ako nakaupo ngayon. Agad kong sinarado ang libro ko ng organic chemistry at tumayo na.

"Sorry, hindi ko natanong eh. Pinasuyo niya lang din naman." Tinanguan ko naman na si Eunice dahil nagpaalam na siya.

I look at my wrist watch upang tignan kung may klase na ba ako, and almost 2 hours' pa bago ung susunod kong schedule kaya kinuha ko na ang shoulder bag ko at pinasok doon ang libro ko at naghanda ng pumunta sa court.

Ng pagpasok ko palang ng court, ang bawat tugnog ng pag hampas sa bola agad ang narinig ko. The girls of our volleyball team is on currently in training kaya agad ko namang hinanap si Coach Rem.

"Girls! Focus!" rinig kong sigaw ng team captain nila. Rinig na rinig ang sound ng friction ng sahig sa mga mamahalin nilang sapatos at hindi maganda sa pandinig iyon. 

I try to walk on the side line of the court at sa bleacher kung asan si Coach Rem nakatayo, binati niya kong isa ng simpleng ngiti hanggang sa makalapit ako sa kanya.

"Aryanna andito ka!" Natatawa pang sabi ni Coach at ibinababa ang board na hawak. Agad ko siyang nginitian.

"Good morning Coach, pinatawag niyo daw po ako?" tanong ko at agad naman siyang natawa. I look at the players at tapos na yata ang game practice nila dahil halos lahat sila ay naka-upo na at nakatingin sa amin ni Coach.

"Magpapatulong sana kami sayo, alam mo naman malaki tiwala ko sayo, kaya ikaw ang napili ko dito." Agad naman akong napangiti sa papuri ni Coach.

"Ayaw mo ba talaga magvolleyball?" Agad akong natawa sa tanong ni Coach na ikinatawa niya rin naman.

Since freshman year ko yata niyaya na ako ni Coach sa team pero magalang ko lang siyang tinanggihan dahil hindi naman ako into sports, marunong lang naman ako but it's not in the heart.

"Coach, alam mo naman ang sagot ko diyan. "natatawa at nahihiya ko pang sagot sa kanya. Agad naman siyang natawa.

"Wala pa rin ba kong epekto sayo? Sayang naman ang charms ko. Kakausapin ko na si Arturo." Sabi niya pa kaya natawa naman ako sa biro niya. Napaisip din ako kung gusto nga ba ni Dad na pumasok ako into sports, pero wala talaga akong hilig eh.