Dina & Driss

2.

We gaan zijn kamer binnen en zien dat Soraya Walid aan het wurgen is en Ilias die probeert om haar tegen te houden.

'Helpp ik krijg geen adem' zegt Walid met een rood hoofd.

Ik en Loubna proberen Ilias te helpen door mijn armen rond Soraya haar middel te doen en te trekken.

'Laaat me los' schreeuwt ze als een hyena en trekt aan Walid zijn haren. 'AAAAH je maakt me kaal' schreeuwt hij.

Na wat trekken en geschreeuw hebben we ze eindelijk uit elkaar gekregen.

'Dus wil je met me op date' zegt Walid met een knipoog.

Oh nee dat moest hij niet doen. Ik zie hoe Soraya haar handen zich toto vuisten vormen. Snel trekt Loubna haar de kamer uit.

'Doe normaal' zegt ze tegen haar en klapt haar op der achterhoofd. Ook Younes geeft haar een klap.

'Het is zijn schuld niet die van mij. Hij doet irritant' zegt Soraya. Ik knik en zet mijn hand op der schouder. 'Je hebt helemaal gelijk.'
-

'Zullen we een film kijken met ons alle' vraagt Loubna. We zitten allemaal beneden op de bank. Younes is al weg gegaan en Ilias blijft opeens slapen.

Ik zit naast Loubna en naast mij zit Walid en Ilias. Helemaal aan de andere kant zit Soraya. Ja dat hebben we gaan in verband met veiligheid redenen.

Het is al 22u, maar dat is normaal. Ze blijven altijd tot laat. Onze moeders zitten in de keuken thee te drinken.

Ik zie Walid hele tijd naar Soraya kijken en wanneer ze zijn blik opmerkt steekt ze haar middelvinger uit. Hij steekt zijn tong uit en zo gaat het door voor een tijdje. Ik moet lachen door de twee.

'Ja isgoed welke film' vraag ik. 'Geen idee, laat we jongens kiezen' zegt ze.

'Horror' roept Ilias. 'No man er is hier een klein kind weet je nog' zegt hij en kijkt naar Soraya terwijl hij het zegt.

Ze slaat boos haar armen over elkaar. 'We zijn even oud weet je toch.' Hij kijkt haar met een grijns aan. Pff deze twee geven mij hoofdpijn.

'Laten wij kiezen' zeg ik tegen Loubna. Ze knikt en lacht.
-

We zitten ondertussen al een uur te kijken naar de film Jumanji. Echt een leuke film.

Wanneer er weer een grappig stukje komt, moeten we allemaal lachen. En met de ezel lach van Soraya moeten we nog harder lachen.

'Kom opstaan we gaan.' Khadija, de moeder van Loubna stoort ons moment. Meteen is onze mood verpest.

Loubna en Soraya staan op. Ik zie dat ze het allebei niet willen. Altijd komen moeders op de leuke momenten met "we gaan naar huis".

Nadat hun weg zijn gegaan en Loubna mij er aan heeft herinnert dat we morgen gaan shoppen, kijken ik, Walid en Ilias de film verder.

Als de film gedaan is vechten we nog over wie nu tv mag kijken.

'Laat dat ding los' schreeuw ik tegen Walid. We trekken allebei aan de afstandsbediening. 'Ik ben ouder dus je moet naar mij luisteren' gebruik ik als argument.

'Blablabla zwijg en laat ons tv kijken.'

Ik word boos en geef het op. Met mijn middelvinger opgestoken naar hun verlaat ik de woonkamer.

Eigenlijk was ik toch moe.

In mijn bed denk ik aan Younes die vandaag de hele dag naar me aan het staren was. Wilt hij me ongemakkelijk laten voelen, want dat doet hij zeker. Ik zucht. Na veel denken en klagen over mijn leven, val ik inslaap.
-

'Dit past wel bij jou' zegt Loubna en houdt een rood jurkje vast. Het is gelukkig wel lang en losjes. Ik knik en neem het aan.

We zijn in de stad en natuurlijk zit Loubna van alles voor me uit te zoeken. Natuurlijk vind ik het leuk, maar alleen om te passen. Ik zou het nooit dragen.

'Het is wat strak vanboven niet' vraag ik twijfelend aan haar als ik het aanheb.
'Nee joh helemaal. Het staat je geweldig, maar je kan er altijd een leuk jasje op aandoen. Dat is ook gewoon mooi.'

Ik knik en bekijk mezelf. Voor het eerst vind ik dat ik er goed uitzie. Er verschijnt een lach op mijn gezicht. 'Oke ik koop het' zeg ik trots. Ik trek terug mijn roze achtige khimaar aan (zie omslag)

Na een dagje shoppen en stiekem naar jongens staren met Loubna zit ik weer in de metro naar huis.

Ik zie een jongen die mijn aandacht trekt bij het begin van de gangpad. Hij wandelt mijn richting uit en omdat de metro vol is en er nog alleen een plekje naast me vrij is, komt hij naast me zitten.

'Mag ik' vraagt hij voordat hij gaat zitten. 'Ja tuurlijk' antwoord ik en lach. Als onze ogen kruisen kijk ik meteen naar mijn voeten.

Ja, ik kan een jongen nooit aankijken. Veel te ongemakkelijk. Hij trekt zijn jas uit en zie tatoeages op zijn arm.

Oke Dina, don't look. Foute boel, niet doen, zeg ik in mezelf. Toch kijk ik hem weer aan. Er is iets dat mijn aandacht trekt bij hem.

Hij kijkt me ook aan. Ik lach omdat het ongemakkelijk is. Snel kijk ik weer door het raam, maar er is niks te zien. We zitten namelijk ondergronds.
-

Na een ongemakkelijk rit in de metro, moet ik uitstappen. Ik zie dat hij ook opstaat. Woont hij ook in Borgerhout. Ik hoop van wel.

Astaghfirullah Dina. Waar ben je mee bezig. Je bent beter als dit.

Ik wandel naar huis en zie dat hij dezelfde richting als mij loopt. Meen je dit nu. Ik heb nu al een gevoel dat hij een slechte invloed op mij gaat hebben.

Ik begin sneller te wandelen omdat hij achter me is. Stiekem kijk ik achter me en zie dat hij op zijn telefoon bezig is.

Heel de weg naar huis volgt hij me. Bij de voordeur klop ik snel aan. Dit is wel een beetje eng eigenlijk. Ook hij stopt. Mijn hart begint sneller te kloppen. Hij gaat naar het huis naast de mijne.

'Dag buurvrouw' zegt hij en gaat naar binnen.

Dit meen je niet. WOONT HIJ NU NAAST MIJ!

'Walid opent de deur. 'Wie was dat' vraagt hij en komt naar buiten.

'De nieuwe buurman. Hij is echt nog jong' zeg ik en duw hem opzij zodat ik naar binnen kan.

In mijn kamer zetten ik de tassen met mijn nieuwe kleren op mijn bed. Net wanneer ik mij hijab eraf wil trekken zie ik dat iemand mij aankijkt uit het raam.

Mijn raam is voor het raam van de nieuwe buurman. Dit meen je niet.

Hij kijkt me met een grijns aan. Meteen sluit ik de gordijnen.

Engerd.

Deeltje 2 al. In de volgende delen beleef je de avonturen van Dina en de "nieuw buurman." Ook gaan jullie hem beter leren kennen in het volgend deeltje.

Stem en reageer! En geen ruzie maken om jongen 😂