Dina & Driss

17.

Driss:

"Chokran broeder, voor alles" zeg ik en geef hem een knuffel. We verlaten allebei de moskee.

Ik ben verhuisd naar Amsterdam om een nieuwe start te kunnen maken. Het liefst zou ik in Antwerpen blijven wonen dicht bij Dina. Maar ik moest zo ver mogelijk van haar weg blijven, want anders zou ik haar blijven bellen. Ze heeft nu een leven met Younes. Hoe hard ik hem ook in elkaar wil slaan, hij is een goede jongen.

Ik kwam hem tegen in de winkel net voor dat ik ging verhuizen en vertelde dat hij niet aan Dina moet komen en ze van mij was. Jajaja kinderachtig, ik weet het. Maar ze is van mij en nog steeds. Misschien niet echt, maar ze blijft altijd in mijn hart. Maar oke back to the story.

Ik had gerookt dus was niet bij bewustzijn en begon hem helemaal uit te schelden en aan zijn kleren te trekken. Ik werd helemaal lijp toen hij zei dat ik uit Dina haar buurt moet blijven als ik echt van haar hou en hij vertelde hoe ze elke dag om me moest huilen. Ik verpeste haar leven.

We hadden gevochten. Ik had hem een mooie linkerhoek gegeven, zelfs als ik niet bij bewustzijn ben kan ik goed vechten. Hij had mij een paar keer geslagen en schreeuwde dat ik een echte man moest worden. Ik besefte dat hij gelijk had en besloot definitief mijn afstand te nemen. Het liefst wil ik mijn excuses aanbieden aan hun allebei omdat ze het verdienen om gelukkig te zijn. Ik zie dat hij echt van haar houdt. Waarschijnlijk altijd al geweest.

Ze verdiend een goed leven en met mij zou ze nooit gelukkig zijn geweest. Of ja eerder de oude Driss. In deze 4 maanden ben ik hard veranderd, allemaal door Hamza. Ik heb hem hier leren kennen en hij heeft me geholpen om op het goede pad te geraken en te blijven.

In mijn ogen leek 'op het goede pad komen' het moeilijkste wat er is, maar eigenlijk totaal niet. Ik stelde het gewoon de hele tijd uit, deed niks, en verwachte een beter mens te worden.

Misschien zou de vader van Dina deze nieuwe Driss wel accepteren. Ik neem afscheid van Hamza en wandel richting mijn nieuw huis. Het is klein, maar ik ben voor het eerst in lange tijd gelukkig. Gelukkig met mezelf. Maar ik mis iets en die iets is Dina.

Vandaag moet ik terug naar Antwerpen om te werken. Ik heb 4 maanden vanaf thuis gewerkt, maar ik mis mijn werk. Ik hoop dat ik Dina tegenkom. Wat heb ik haar gemist.

Ik ga eerst naar mijn kamer om me op te frissen. Ik staar vol trots naar mezelf in de spiegel. Mijn bruine ogen stralen 'geluk' uit. Ik kam mijn volgroeide baard en doe een mooie outfit aan. (Zie omslag)

Ik pak de autosleutels en rij richting Antwerpen. 'Maak je ouders trots' is het laatste wat ze tegen mij zei. Ik lach in mezelf. Een kleine meid met grote woorden. Ik zucht.

Je zou denken, Driss ga verder met je leven net als Dina. Maar ik kan het niet. Hoe kan ik haar vergeten. Zeg me hoe.

Na een paar uur rijden kom ik aan in Antwerpen. Ik besluit eerst mijn oud huis te gaan bezoeken.

"Good old memories" zeg ik zuchtend als ik voor de deur sta. Het is nog steeds niet verkocht aangezien het nog leeg staat.

"Driss."

Mijn hart maakt een sprongetje bij het horen van haar zachte stem. Meteen draai ik me om en kruis met ogen met die van haar. Haar ogen uiten geen emotie. Ze ziet er verdrietig uit?

"Dina" zeg ik zachtjes en wandel naar haar toe. Nu pas merk ik het klein buikje dat ze heeft en stop meteen. Ik blijf er naar staren in de hoop dat ik het verkeerd heb gezien. Misschien is ze gewoon wat bijgekomen.

"Ja" zegt ze en wrijft over haar buik. Ik schud mijn hoofd in ongeloof. Nee dit kan niet. Je kan letterlijk mijn hart horen breken. Ik voel de tranen in mijn ogen prikken. Shit man, dit doet pijn.

"Ooooh neee ik ben niet zwanger. Foodbaby" zegt ze trots. Ik kan weer ademhalen. "Je liet me schrikken" zeg ik met een hese stem.

Ze lacht. "Je ziet er anders uit" en wijst naar mijn baard. "Hahaha ja wilde voor een nieuwe look gaan. Hamza zei dat het me mooi stond."

Ze lacht. "Wie is Hamza." Oh ja, ze wist waarschijnlijk niet waar ik woonden. Net wanneer ik wilde praten, opent de moeder van Dina de voordeur.

"Oh Driss wouldi, lang geleden" zegt ze en knuffelt me meteen. Ze nodigt me uit naar binnen en geeft me een glas thee met koekjes.

"Waar woon je nu. Je was opeens weg" vraagt haar moeder benieuwd. "Amsterdam, ik had even een nieuwe start nodig" zeg ik en kijk naar Dina. Ze heeft nog steeds een droevige blik op haar gezicht. Zou het door mij komen?

Haar moeder praat volop tegen me, maar ik ben er niet bij met mijn gedachten. Ik kan alleen maar denken aan wat er met Dina aan de hand is. "Sorry, maar Dina kan ik je effe buiten spreken" vraag ik. Ze knikt en staat op.

We wandelen allebei naar buiten en gaan in mijn auto zitten. "Wat is er" vraag ik meteen. Ze kijkt me raar aan. "Huh." Ik zucht. "Je hebt al de hele tijd een droevige blik op je gezicht. Komt het omdat je mij weer ziet" vraag ik zachtjes, bang voor het antwoord.

Ze schudt haar hoofd. "Ik heb je gewoon gemist" zegt ze met een trillende stem. Ik zie hoe ze probeert om haar tranen tegen te houden. "Je hebt me achter gelaten zonder afscheid te nemen." Zo te zien is de strijd mislukt en rollen de tranen over haar wangen. Ze veegt ze weg en kijkt uit het raam. 

"Maar ik dacht dat we de vorige keer voor goed afscheid hadden genomen" zeg ik. "Ja, je hebt gelijk. Ik ben niet boos of ik neem je niks kwalijk, maar ik dacht dat we nog bij elkaar terug gingen komen zoals altijd. Deze 4 maanden waren zwaar. Ik heb nog nooit zo hard gefaked dat ik gelukkig ben. Younes is een goede jonge. Hij is lief, zorgzaam en werkt hard, maar hij is niet Driss" zegt ze zachtjes. De woorden komen nog maar net uit haar mond.

Ze klinken oprecht en raken me diep in mijn hart. Ergens ben ik blij dat ze me heeft gemist, maar het doet me pijn om haar zo te zien.

"Niet huilen alsjeblieft" zeg ik en pak haar gezicht vast. Met mijn duim veeg ik haar tranen die over haar wangen rollen weg. "Het spijt me. Het spijt me dat ik je heb achtergelaten. Ik doe het nooit meer, dat beloof ik je" zeg ik en neem haar weer in mijn armen.

Het is verkeerd, maar niemand gunt ons liefde en geluk. Niemand. Haar lekkere geur dringt mijn neus binnen.

Ik heb haar zo hard gemist.

Emotioneel seg. *snik snik*