Dina & Driss

12.

We staan nu aan de andere kant van de mooie versierde tafel. Iedereen zit foto's van ons te maken wanneer Younes het doosje pakt die op de tafel stond.

Hij heeft trouwens een zwarte pantalon aan met een zwart overhemd en fel witte schoenen. En ohja niet te vergeten een mooie gouden horloge. Ja, ik hou van mannen die een horloge dragen. Zijn haren zitten mooi in model. Eerlijk hij ziet er kapot goed uit.

Hij opent het doosje en ik word verblind door de mooie oorbellen en ketting die erin zitten. Wauw. Mijn mond valt open en hij lacht. "Vindt je het mooi" fluistert hij. "Jaaaa, maar dit is veel te veel ezel" fluister ik terug. "Zwijg gewoon en kom dichterbij zodat ik het om kan doen" zegt hij. Ik doe wat hij zegt en ik voel zijn trillende handen om mijn nek. Aahw hij is zenuwachtig.

"Je trilt helemaal" zeg ik en lach. "Ja duh, ik ga trouwen met een beeldschoon meisje" zegt hij. Ik smelt van binnen door zijn lieve woorden. Wanneer hij de ketting om heeft gedaan ga ik weer op mijn plaats staan. Het past perfect bij mijn lila paars jurkje.

Nu pakt hij het ander doosje en weer wordt ik verblind, maar deze keer door een mooie gouden ring. Ik ga flauwvallen. Dit is de mooiste ring die ik ooit in mijn leven heb gezien.

Hij strekt zijn hand uit en ik leg de mijne op die van hem. "Lieve Dina, wil je met me trouwen" fluistert hij en lacht. Ik krijg een naar gevoel in mijn maag. Dit is niet juist, maar ik heb geen andere keus. Ik knik en zo doet hij de ring om mijn vinger.

(Zie omslag voor ring)
-

Na taart te hebben gegeten is iedereen weer naar huis. Het is al laat, maar ik wil nog met Driss praten vandaag.

Ik ben het al de hele tijd aan het uitstellen. Mijn vader is gaan slapen en mijn moeder is in de keuken met haar zussen. Dit is de perfecte kans om stiekem te gaan. Op mijn hoge beige hakken loop ik naar buiten. Maar net voor de deur staat Walid.

"En waar denk jij naartoe te gaan" zegt hij met een grijns op zijn gezicht. Ik zucht. "Je weet goed genoeg naar waar ik ga. Ik moet alles uitpraten voordat ik officieel getrouwd ben" zeg ik.

Hij knikt en laat me door. Ik kijk hem verbaasd aan. "Ga nou maar a hmara voordat ik het tegen papa ga zegen" zegt hij. Ik knik en grijp mijn kans. Hij is zo kinderachtig. Ik ben dat dus totaal niet.

Ik bel aan bij Driss. Niemand doet open. Ik klop deze keer op de deur. Niemand doet open. Ik bel en klop op de deur. Niemand doet open.

Hmar.

Ik houd de bel ingedrukt tot iemand open doet. Meteen gaat de deur open. "Wat moet je" zegt hij met een boze blik. "We moeten praten" zeg ik en duw hem opzij zodat ik binnen kan.

Ik ga op de zetel zitten en hij komt naast me zitten. "Je ziet er goed uit" zegt hij. Ik bloos, maar al snel besef ik dat het de 10 kilo make up is. "Hihi thanks."

"Ik hoorde muziek en zag 10 duizenden auto's voor je deur. Wat is er aan de hand" vraagt hij.
Aan zijn gezicht te zien is hij bang voor wat ik ga zeggen, maar voordat ik iets kan zeggen pakt hij mijn hand en kijkt hij boos naar de ring om mijn vinger. Shit.

"Wie" vraagt hij boos. "Laat me het uitleggen" zeg ik verdrietig. "Met wie" schreeuwt hij nu.

"Younes."

Zijn gezicht wordt wit. "De broer van je beste vriendin?" Ik knik. Zijn handen vormen tot vuisten. "Ik ga hem in elkaar slaan" sist hij.

"Driss luister nou. We wilden dit allebei niet. We hadden geen andere keus" zeg ik. "Dina je bent van mij, ik heb je nodig. Wat moet ik nu doen?"

"Youssef mijn psychische neef wilde met me trouwen en hij wist dat mijn vader me ging uithuwelijken aan hem. Omdat onze vaders dat vroeger hadden afgesproken, maar ik dacht dat het een grap was en toen zei Younes dat wij twee gingen trouwen zodat ik niet met Youssef moest trouwen" zeg ik in 1 adem.

"Waarom zei je niet dat je met mij ging trouwen" zegt hij. Ik zeg niks en kijk naar de grond.

"Ohja je ouders zouden mij nooit accepteren omdat ik niet goed genoeg ben" zegt hij boos en staat op.

Ik zeg nog steeds niks en zie hoe hij zijn rug naar me toekeert.

"Ze hebben gelijk. Ik ben niet goed. Younes is de perfecte jongen voor jou."

Ik sta op en leg mijn hand op zijn rug zoals ik altijd doe om hem te troosten. "Dina ga alsjeblieft gewoon weg" zegt hij en kijkt me nog steeds niet aan. Hij wilt zijn tranen niet laten zien. "Je maakt me kapot."

"Driss.. ik wil jou" zeg ik met een trillende stem. "Dina dat gaat nooit gebeuren. Weet je dat nog niet? Wij gaan nooit samen zijn. Dus stop met hopen en ga mijn huis uit" zegt hij en duwt mijn hand van zijn rug.

Hij duwde iets te hard waardoor ik mijn evenwicht verloor, op deze hoge hakken en op de grond viel. Zijn ogen worden groter en meteen pakt hij me op.

"So..sorry dit was niet mijn bedoeling" zegt hij en trilt helemaal. "Zet me neer" zeg ik boos. Hij doet meteen wat ik zeg en ik wandel weg.

"Ik wilde dit niet eens. Je wilt niet weten hoe vaak ik heb zitten huilen om jou en wat voor drama ik heb gemaakt. Vandaag deed ik alsof jij voor me stond om me toch een beetje beter te voelen, maar jij denkt alleen maar aan jezelf. Het is voor iedereen moeilijk Driss. Ik moet nu ook verder zonder jou. En ohja ik ga ook kapot vanbinnen" zeg ik en sluit de deur achter me.

Periodt.