Ang Lalaking Nagmamahal Sa Akin ( PUBLISHED UNDER HOWLING WOLF'S )

Chapter - 33

I LOVE YOU.....

HULING KABANATA

Yuna's POV....

I heard him... I hear my husband crying... While holding my hands.. Naririnig ko ang pagtangis nya.

"Sweetheart please wake up! Wag mo akong iwan.."

I open my eyes on that day... Natagpuan ko ang sarili sa kama namin ni Paolo. Kunot ang noong bumangon ako at hinanap ang asawa. Para bang na- miss ko sya ng sobra.. Pero hindi ko sya nakita sa loob ng kwarto. Kaya agad akong lumabas at bumaba ng hagdan. Hindi kona pinagkaabalahang magsuot ng slipper.. Naka puting pantulog ako ng bumaba.

"Paolo?! " tawag ko. Nagulat pa ako dahil sa pag garalgal ng boses. Umubo ako ng ilang ulit bago tinawag muli ang asawa.

"Maam Yuna? " sinalubong ako ng tila natakot na katulong na si Lutchi. Nanlalaki ang mata nito pagkakita sakin pero di ko nalang yon binigyan ng pansin.

"Asan si Paolo? Nasaan ang Sir mo? " i asked.

"Nasa pool po, Maam bakit kayo bumangon agad? "

"Ha? Ano bang sinasabi mo dyan? Tanghali na kaya bumangon na ako" sabi ko habang tinatahak ang daan patungong swimming pool. Nakasunod naman sakin ang kasambahay.

"Eh Maam kase---"

"Paolo... " tawag ko sa asawa na kakaahon lang sa tubig. Nakita ko rin sa mukha nya ang pagaalala habang nakatingin sakin. Naalala kong habang tulog ako ay umiiyak sya at nakikiusap na wag ko syang iwan.. Kaya nagpasya na akong sabihin sa kanya na di na ako aalis..tiyak na matutuwa ito.

Nakangiting lalapitan ko sana sya pero bigla akong nakaramdam ng pagkahilo at panghihina. Wala sa loob na nasalat ko ang noo.. Tila umiikot ang paligid ko.

"Sweetheart! "

Tawag ni Paolo sakin bago ako nawalan ng malay .naramdaman kong may bisig na sumalo saking pagtumba bago nagdilim ang paligid ko.

Nang muli akong magising ay nakahiga na akong muli sa kama at naroon si Paolo na nakabihis na at puno ng pagaalalang nakamasid sa akin. Bigla akong napabangon.

"Sweetheart kailangan mo pang magpahinga, " pigil sakin ng asawa .

"Ha? B-bakit? Okey naman ako ah. May sakit ba ako? " nagtataka kong tanong.

Bumuntong hininga naman si Paolo saka marahang hinaplos ang mukha ko.

"P-paolo.. " nasambit ko ang pangalan nya at bigla ay naalala ko ang gusto kong sabihin sana kanina bago ako u nawalan ng malay.. " P-paolo i want to say na hindi na ako aalis dito, kaya hindi mona ako kailangang pabantayan pa kina Rennan, " sabi kong nakangiti.

"Im glad na okey kana, now i can breathe again" aniyang di pinansin ang sinabi ko.

"I stay here na.. Hindi mona kailangan umiyak" sabi ko .

"Alam mo? "

"Yup, naririnig ko umiiyak ka at nakikiusap na wag kang iwan kaya naisip kong patawarin kana at wag nang umalis ng bahay"