Przeznaczenie - Biedronka i Czarny Kot

9. Droga Nathalie

9. Droga Nathalie

Nathalie,

Dziękuję Ci za lata współpracy i opieki. W tych ostatnich miesiącach mojego życia okazałaś się moim jedynym wsparciem. Jeżeli to czytasz, to znaczy, że umarłem i nie mogę już nic od Ciebie wymagać. Jednak po latach współpracy proszę Cię jak przyjaciel, najwierniejszą przyjaciółkę: po mojej śmierci dopilnuj, żeby mój syn cierpiał. Nie pozwól mu umrzeć szczęśliwym – to byłoby zbyt proste. Niech cierpi tak jak ja cierpiałem – głęboko od środka. Uderz w najczulszy punkt i delektuj się tą zemstą za nas dwoje. Sprowadź go do domu Nathalie, znajdź jego czuły punkt i zniszcz go.

Twój Gabriel.

To miała być moja pierwsza praca... tymczasowa, prosta. Tyle z teorii. Okazało się, że opieka nad dwoma bliźniaczkami z rodziny Graham de Vanily, nie jest wcale prosta, a tym bardziej nie okazała się tymczasowa. Wtedy jednak nie wzbudziło to moich podejrzeń, w końcu jak trudne może być pilnowanie dwóch szesnastolatek... gdybym wtedy miała tą wiedzę, co teraz. Nigdy bym się na to nie zgodziła. Już sam fakt, że tak duże dziewczyny potrzebowały opieki powinien stać się dla mnie podejrzany. Amelie i Emilie. Oczywiście, okazało się również, że do dziewcząt dość często dołącza trzecia „siostra" - Audrey.

Dziewczyny były nierozłączne, choć z czasem, można było zauważyć lekkie różnice. Amelie, była tą żywszą siostrą – to ona była odpowiedzialna za większość kłopotów pozostałych. Co jeszcze ciekawsze to ona zwykle miała najmniejsze problemy później. Emilie z kolei zawsze była nastawiona na cel. Skoncentrowana, uważna i nienawidziła porażek, perfekcjonistka. Zawsze wymagała najwięcej od siebie samej.

Nie zdziwiło mnie więc, jak któregoś wieczoru oznajmiła, że zagra w filmie. Oczywiście, od razu ruszyła machina, która miała jej to umożliwić. Rodzice dziewczyn jednak byli surowi w tej kwestii, nie chcieli zbyt szybko rzucać ją w wir kariery filmowej. Wiedzieli z czym to się wiąże – w końcu mieli całe studio filmowe: Graham Film. Emilie postanowiła wtedy założyć się z Audrey Bourgeois, która miała na tyle gotówki, że w razie przegranej miała sfinansować cały film.

Audrey nie dała jej łatwego zadania. Obiecała sfinansować film, jeżeli Emilie pójdzie do łóżka z starszym facetem, którego wybierze dla niej Amelie. Siostra nie była zbyt złośliwa, wybrała dla Emilie, mężczyznę zaledwie sześć lat starszego, studenta, który z wyróżnieniem kończył właśnie uczelnie modową, pupilek rektora, przyszła gwiazda świata mody. Wyglądał na kujona, ale wyróżniał się wzrostem – był nim Gabriel Agreste. Rok później siedemnastoletnia Emilie wystąpiła w filmie wytwórni Graham Film, którego fundatorem była Audrey Bourgeois. Chyba wszyscy rozumieją, co to oznaczało. Jednak nie wyciągajcie pochopnych wniosków. Wbrew pozorom to nie wtedy, Emilie i Gabriel stali się nierozłączną parą.

Dopiero rok później, w osiemnaste urodziny bliźniaczek ich miłość rozkwitła. Gabriel Agreste w dniu urodzin dziewcząt otworzył swój Paryski Dom Mody Agreste. W ramach promocji, przywiózł po sukience dla młodych kobiet. Już w tamtym momencie, wiedziałam, że nawet nie warto stawać im na drodze. Oboje mieli te same charaktery, nakierowane na konkretne cele, a ich celem – było bycie razem. Do tej pory nie wiem, co tak bardzo ich do siebie przyciągało, ale wkrótce zaczęli się ze sobą potajemnie spotykać.

Skąd to wszystko wiem spytacie? Od samego początku byłam powiernikiem dziewcząt. Cichym słuchaczem, który interweniował tylko, jeżeli coś zagrażało ich życiem. Oczywiście przypłaciłam to posadą, w końcu pozwoliłam na związek Emilie z znacznie starszym od niej mężczyzną, który w dodatku nie należał do rodu wpływowych rodzin, a jego jedyną wizytówką był jego talent, a to nie wystarczyło jej rodzinie.