08 - Engraved in its heart

44 2 0
                                    

First Person Point of View

Happy birthday, Esang...

Happy birthday, Esang...

Nagising ako dahil may narinig akong kumakanta. Nagulat ako dahil may dalang cake si Riley tapos sila Nana at Tata may dalang tig isang balloons. They are so cute! I smiled at them. Sumabay din ako pagkanta nila. This is my first birthday with them. 

Happy birthday, Happy Birthday

Happy birthday to me / Esang...

"Thank you! Ang ganda ng mga hinanda ninyo!" Tumayo ako para i-blow ang candle, tapos kiniss ko sila isa-isa. They are too much for me, and I love everything about it.

"Ate 'wag ka na mag-kiss!"

Binatukan siya ni Nana. "Ang arte mong bata ka!" Natawa kaming lahat sa suway ni Nana.

"Tara anak! Kain na tayo!" Sabay sabay kaming lumabas ng kwarto.

"Wow!!! Spaghetti! Sigurado po ako na masarap po ang luto niyo na naman."

"Ikaw talaga! Binola mo pa ako!"

Their simplicity means a lot to me, and this is the serenity that I want to be destined. I know the priviledge of being rich, but this is more favorable for me. I am not caught up to be the heiress as what I am promised to be. I cannot embrace myself from that view.

"Oh tara na tara na kain na!" Sabi ni Tata. Si Riley na ang kumuha ng mga plato namin. Nagsisimula palang ang araw ko ang saya na.

"Thank you, sainyo!" Masaya kong sabi sakanilang tatlo.

"Asus si ate baka magdrama na naman!" They were all laughing, as my first days progressed here I stopped crying because when I came here I was crying non-stop. They cannot talk to me, but out of respect I still learn the things I need to know. I know even if I am broken I can do it. 

They are happy that I am fine now than before that is why they celebrate me so much, and it is indeed a happy thing to know when people you love celebrate you.

Naghahanda na kami para umalis sa bahay para magpunta sa sa bayan. Doon kasi 'yung mall na sasalihan ko ng competition. Sinigurado ko na maayos and complete na ang mga gamit ko na sa bago kong bag. The meaning of the gifts they have for me are more than enough to take care of this.

"Tara na't baka malate pa tayo!!!" Malakas na sigaw ni Tata from outside. Mukhang nilabas na niya ang tricycle niya.

Si Tata talaga nagmamadali e. Maaga pa naman. "Iyang tatay mo talaga..." Nakikita kong umiiling si Nana.

"Sandali lang ta!!!!!!!!!!" Malakas din na sigaw ni Riley galing sa banyo namin. Nako, mukhang nagaayos na naman 'to para magpapogi kuno raw dahil pupunta kami ng bayan. He's a confident boy which I love too. 

Kinatok siya ni Nana. "Ikaw bata ka sundan mo na ang tata mo sa labas!!!"

"E, Nana, hindi pa ako tapos..." Narinig kong pagrereklamo ni Riley. Mukhang mataas na naman ang buhok niya dahil sa gel niya.

"Bilisan mong bata ka! Ang ate mo, tignan mo tapos na ikaw nandyan pa rin!" Tinuro ako ni Nana dahil kakalabas ko lang ng kwarto.

The scene for me was like watching a sitcom, a normal family that I was dreaming before. The heavens will give you what you want in the most impossible way. 

Hindi naman umabot ng isang oras ang byahe namin. Dumating na rin kami agad sa Mall. Nagulat ako dahil nandito si Kikay, at Maria. I told them not to share, but I understand them kahit napapailing ako. It's okay though because they are my dearest friends, too.

Disturbed SerenityWhere stories live. Discover now