Disturbed Serenity

15 - Sincerity defeats myth

First Person Point of View.

"Esang! San na yung boypren mo?" Maangas na tanong sa akin ni Paolo. Hindi ko naman alam bakit bigla ko tong makakasalubong papunta sa palayan nila Tata. Hindi kami palagi nagkakausap nito, and everytime he tries to create a conversation it is just him bragging.

I rolled my eyes at him. I am really not interested in making any interactions with him. Bakit ba kasi siya pa sa lahat ng mga tao ang makikita ko?

Umiwas ako sa dinadaanan niya, at tumuloy sa paglakad. I need to go to Hugo dahil nga inutusan ako ni Tata kaso mukhang mababagal pa akong makakilos dahil sa istorbo na ito.

Ilang beses na kasi siyang ganyan sa akin napakahangin. I am not rude or whatever. He's just so uncomfortable, and I don't want to be part of anything he touches. He is really known for being this character.

"Sungit mo! Hindi naman gwapo yung boypren mo!" Narinig ko mula sa likod. I am trying not to look and keep on walking. He's just trying to get into my head. People that are like this really craves for your attention.

Mas binilisan ko pa ang lakad at medyo natatanaw ko na ang palayan kung saan banda sila Hugo. I saw him fixing things there, pero. I can not appreciate what I am trying to look at dahil ang ingay nito ni Paolo.

"Akala mo naman kung sino kang maganda!" Nagulat ako dahil bigla niya akong hinawakan sa braso kaya napaharap ako sakaniya. It was not a pleasant feeling both physically, and emotionally.

"Kung hindi ako maganda bitawan mo ako, at lumayo ka sa akin." Pumiglas ako sa hawak niya kaso madiin ang pagkakahawak niya sa akin kaya medyo nasaktan ako This is bearable, sa lahat ba naman ng mga pinagdaanan ko.

He smirked at me, and scanned my whole body. He is really a pervert, and an asshole. "Ano bang pinagmamalaki mo Esang? Wala ka lang naman eh! Kung hindi dahil kay Kap gusgusin ka!"

The first time someone said things about me, Tata made them do a community service. Hindi takot si Paolo dahil may kaya rin ang pamilya nito, but I don't care. I tried to laugh, "Wala nga eh, kaya bakit ka pa narito? Umalis ka sa harap ko!"

I tried to pull my hand, but he stayed the same. Hindi ko siya papatulan dahil wala akong pakialam sakaniya. "Bitiwan mo nga ako!" It was like a scream came out from my mouth. I don't like it when someone touches me like this!

"Akala mo natatakot ako sayo? Huh! Wala ka namang binatbat!"

He shouted at me while laughing as well.

"Kahit ikaw! Natapakan ang ego mo dahil hindi kita pinagbibigyan sa gusto mo! Palibhasa kahit anong yaman mo, hindi kita magugustuhan!" Nakita ko ang pagbago ng expression ng mukha niya. Men like this are so easy to offend.

Pero hindi ko inasahan ang dapat niya gawin dahil nakita ko aambahan nya akong sampalin. Pinilit kong umiwas pero naramdaman ko na may biglang lumapit sa gilid ko at nakita ko nalang nalaglag sa lapag si Paolo.

"Tangina mo!" Humawak sa bewang ko si Hugo, kasabay ng sigaw ni Paolo. Ang ingay niya baka mabingi na si Hugo sa mga sigaw nito.

"Sa susunod kung maghahamon ka ng away, huwag sa babae." Tinignan niya ako agad at sinilip, at nakita ko ang hinihingal niyang mukha. Did he run here?

Nakita ko ang pagtayo ni Paolo na akmang susuntukin si Hugo, pero mabilis itong nakagalaw para sanggain ang suntok. Sa ginawang ganon ni Hugo nalaglag ulit sa lapag si Paolo. Narinig ko ang mahinang bulong nito ng mura.

"Tama na, Hugo!" Sumigaw ako dahil natatakot ako magkagulo sila, at ayoko ng gulo. Ayoko rin masaktan si Hugo, pero mukhang wala lang sakaniya ang ginawa.