Disturbed Serenity

18 - Surrender to the feeling

First Person Point of View.

"Oh! Narito na pala kayo!" Nakita ko ang nag-aalalang mukha ni Nana. Bigla rin lumabas sa kubo si Tata!

"Nabalitaan namin ang nangyari sa perya! Sinabi raw na ikaw ang isa sa mga tulong sa mga bata, Hugo! Ayos lang ba kayong dalawa?" Tuluyan nang nakalapit si Nana.

"Si Riley? kumusta?"

Ako na sana ang mag-sasalita pero, "Pasensya na po kung nasali pa ho si Esang sa gulo."

"Ayos lang po ako Nana Tata! Tumulong pa nga ako kay Kuya!" Riley is proud about what happened.

Hinawakan ni Nana ang mukha ko, at niyakap. "Akala ko kasi ano na ang nangyari sainyo...Salamat Hugo nauwi mo sila." Hindi ko nakita ang reaksyon ng mukha niya kay Nana dahil nakatalikod ako sakan'ya sa yakap.

"Mabuti at ligtas kayong dalawa."

"Magaling ka rin ate! Nginitian ko si Riley.

Hindi talaga ako maka-move on kasi pakiramdam ko kanina aatakihin ako. Muntik pa kaming mag-away dahil akala ko mapapahamak siya. Ewan ko ba bakit kinaya niya iyon. Feeling niya ba, bayani siya? I was so scared.

Also, I was crying earlier, but Riley and Hugo calmed me down. Nagkita rin kami nila Kikay, Jack, at Maria. Okay, sila, and her baby. Umuwi na rin kami nang may dumating na rescuers. Hindi ko nakontak agad si Tata mabuti nalang mabilis ang responde ng mga kalapit na barangay doon.

I saw Tata patting Hugo's back, and Nana pulled Riley to me. They made sure we were okay, hanggang sa pumasok na ang tatlo sa loob.

"Bakit?"

I confusedly looked at him, at napalaki ang mata ko sa gulat! I was looking at him the whole time!

Laging gano'n ang eksena kapag gusto niya akong pagtripan. Oh baka ako lang 'yon kasi nga lagi akong naiinis sa sarili ko kapag nahuhuli niya akong nakatingin

"Are you okay?" I asked him. He held my hand before answering me.

"I am. Please don't worry about me. Pumasok ka na muna, at may tatawagan lang ako." Tumango ako dahil ayoko na rin naman humaba ang usapan namin. Mas maganda pang ayusin ko ang thoughts ko tungkol sa mga nangyari, sa buhay ko, at sa aming dalawa.

Iyon lang ang nangyari kanina, grabe na ang takot ko. Paano pa kapag nasali siya sa buhay ko? I am not talking about simple fires, but I am talking about powerful people, and he might be in danger when he is with me.

I fear that one day, my family and friends will also be involved. Ayoko non. Pumasok ako sa kwarto ko, at tinignan ang palayan sa labas. What should I do? Palagi nalang ba akong matatakot sa kung ano ang mangyayari dahil may ayaw akong harapin?

I can't blame myself, though, because I was so traumatized that I didn't want to go back. But at what cost? I sighed and shook my head.

ilang araw pa ang lumipas laging pinupuri ng mga taga rito si Hugo dahil sa ginawa niyang kabutihan...Nalaman ko nga rin na may matanda siyang baabe na tinulungan nung ma-snatch ang pitaka nito Hindi ko akalain na sobra pala siyang matulungin?

Marami na rin nakakaalam na nobyo ko siya. Hindi na rin ako naglalalabas ng kubo dahil ayoko na pagusapan kami, at mula nang araw na nalaman ko ang bahay kay Lucypala mas lalo kong gusto na magstay sa bahay nalang Kahapon may nangyari pa, parang puro hindi nalang magaganda ang nangyayari.

Nababagabag lang din ako kung nag-aalala ba ang mga magulang niya sakan'ya? Hindi ko naman kasi siya nakitang nakipagusap sa kahit kanino mula sa cellphone niya. Ayoko rin naman tanungin.