စိတၱဇ၏ အပိုင္းအစမ်ား || စိတ္တဇ၏ အပိုင်းအစများ

(5) မဂၤလာေဆာင္

မဂၤလာေဆာင္အေၾကာင္းေျပာရဦးမယ္။ နားေထာင္ခ်င္ၾကမလားေတာ့မေျပာတတ္ဘူး။

ေျပာရရင္ မဂၤလာေဆာင္ဆိုတာ မဂၤလာခန္းမဆိုတဲ့အခန္းမက်ယ္ႀကီးထဲ ေပ်ာ္ခ်င္စရာေကာင္းခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ျပံဳးေနျကရတာမ်ိဳး။ မဂၤလာစံုတြဲေတြကလည္း မဂၤလာစံုတြဲေတြ အေလွ်ာက္၊ မဂၤလာစံုတြဲေတြရဲ႕ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြကလည္း ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြအေလွ်ာက္၊ ဧည့္သည္ေတြကလည္း ဧည့္သည္ေတြအေလွ်ာက္ မျပံဳးခ်င္လည္းျပံဳး၊ ျပံဳးခ်င္လည္း ျပံဳး။ မသိလည္းျပံဳး၊ သိလည္းျပံဳး။ သူငယ္ခ်င္းလည္းျပံဳး၊ ရည္းစားလုဘက္ခ်င္းလည္းျပံဳး၊ နားရင္းအုပ္ပစ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ေ-ာက္ျမင္ကပ္လညး္ျပံဳး ျပံဳးျပေနရတဲ့ ပြဲမ်ိဳး။ အေတာ့္ကို ပင္ပန္းတာဗ်။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြလို ဟိုေနရာတစ္ပြဲ ဒီေနရာတစ္ပြဲနဲ႔။ ႏွစ္ပြဲသံုးပြဲေဆာင္တဲ့လူဆို ဘယ္ႏွယ့္ေနမယ္မသိဘူး။

ေနာက္ၿပီး စိတ္ညစ္စရာအေကာင္းဆံုးက မနက္အေစာႀကီးထၿပီး ျပင္ရဆင္ရတာ။ သိပ္စိတ္ပ်က္ဖို႔ေကာင္းတာပဲ။ က်ဳပ္တို႔ planner ကလည္း ဘယ္နဲ႔ေၾကာင့္ ၁၁ နာရီဆိုၿပီး မဂၤလာခန္းမကို Booking ခ်ိတ္လိုက္လည္းမသိဘူး။ သူလုပ္လို႔ က်ဳပ္တို႔ လက္မွတ္ထိုးမွာ automatic 9 နာရီျဖစ္သြားေရာ။ ဒါနဲ႔ပဲ က်ဳပ္မွာ မနက္ ၅ နာရီေလာက္ႀကီးထၿပီး ျပင္ရဆင္ရေတာ့ပဲ။ တသက္တကိုယ္ တခါမွ ၉ နာရီထက္ေစာမထဘူး။ ေက်ာင္းတုန္းကေတာင္ ဒုတိယစာသင္ခ်ိန္ဆိုမွ က်ဳပ္က အိပ္ရာထတာ။ အဲ့ဒါကို ၉ နာရီလက္မွတ္ထိုးမွာမို႔ မနက္ ၅ နာရီထရမယ္ဆိုေတာ့... အဓိဠာန္ဝင္ၿပီးသာ ဆုေတာင္းၾကေပေတာ့။

အဲ့ဒါနဲ႔ မိတ္ကပ္ဆရာက မနက္ ၄ နာရီခြဲႀကီးနာရီျကီး အခန္းတံခါးဝမွာ တဒုန္းဒုန္းလာထုၿပီး ႏိုးေလရဲ႕။ က်ဳပ္ကလည္း အိပ္ၿပီေဟ့ဆို ဘယ္လိုႏိုးႏိုး ႏိုးကို မႏိုးတာ။ ဒီၾကားထဲမေန႔ညက Bachelor Night လို႔ ေခါင္းစဥ္ထိုးၿပီး ေသာက္ၾကစားၾကနဲ႔ သန္းေခါင္ေက်ာ္ၿပီးမွ အိမ္ျပန္ေရာက္တယ္။ ေနာက္ဆံုး အဲ့ဒီ့မိတ္ကပ္ဆရာက ဟိုလူႀကီးကို မိတ္ကပ္ျပင္ေပးေနတဲ့ သူ႔ဆရာဆီဆက္။ သူ႔ဆရာကေန ဟိုလူႀကီးကိုေျပာ။ ဟိုလူႀကီးကေန က်ဳပ္အေဖကိုေခၚ။ က်ဳပ္အေဖကေနတဆင့္ က်ဳပ္အေမက ၾကားနဲ႔။ ေနာက္ဆံုး က်ဳပ္အခန္းထဲကို က်ဳပ္အေမနဲ႔ မိတ္ကပ္ဆရာေရာက္လာပါေလေရာ။