Please! Hacked me
အပိုင်း(၂၂) [မင်မင်တော့ ရေးရင်းရဲ့ငိုနေရပြီ]
းကအငြိုးနှင့်ရွာနေသလားမှတ်လောက်အောင် ပို၍သဲလာနေသည်။ ကားပြူတင်းပေါက်မှန်က မိုးရေစက်တွေကြောင့် အပြင်ကိုသေချာမမြင်ရသော်လည်း လမ်းကချိုင့်တွေပေါလွန်း၏။ ကျောင်းမှသိပိမဝေးသေးခင် ရောက်လာသည့်ကားကွင်းက ကုန်ကားတွေရပ်သည့်ဆွယ်တော်ကားကြီးကွင်းဖြစ်လိမ့်မည်ထင်သည်။ ကားကြီးကွင်းလည်းဖြစ်တော့ သိုလှောငိရုံတွေဂိုထောင်ကြီးတွေအများကြီးရှိ၏။
မ်းက သညိနေရာမှာ ဘာလုပ်နေမှာလဲ...
'အစ်ကို။ စိမ်းက ဘယ်မှာလဲ'
'ဟိုးရှေ့က ဂိုထောင်မှာ ပစ္စည်းစစ်နေတယိ'
ပစ္စည်း...ဘာပစ္စည်းလဲ။ သော်တာ ကျောပိုးအိတ်ထဲကဖုန်းကိုထုတ်၍ စိမ်းကိုဖုန်းခေါ်လိူက်သည်။ ကားလေးက အရှိန်ဖြင့်ထိုးကာရပ်သွားတော့ သော်တာ့လက်ထဲကဖုန်းလေးပြုတ်ကျသွား၏။
'ရောက်ပြီ'
အပြင်၌ အနီရောင်သံတံခါးကြီးပိတ်ထားသော ဂိုထောင်ကြီးတစ်ခုက ကြောက်စရာကောင်းစွာအထီးကျန်နေ၏။ သော်တာ ပြုတ်ကျသွားသည့်ဖုန်းကိုပြန်ကောက်ယူကာ ဘောင်းဘီနောကိအိတ်ကပ်ထဲထည့်လိုက်သည်။
'။ မမလေးအထဲမှာစောင့်နေပါတယ်'
ခပ်ပြတ်ပြတ်နိုင်သော သူ့အသံနောကိ၌ မလုံမလဲနှင့်တစ်ခုခုကိုဖုန်းအုပ်ထားသည့်အတိုင်း။ သော်တာ့ စိတ်တွေပို၍လေးလံနေရသည်။ ကားပေါ်ကဆင်းဖို့ မရဲသော်လည်း ဘာဖြစ်မှာလဲသိချင်မိပြန်၏။ ထို့ကြောင့် ကားတံခါးကိုဖွင့်ကာ မိုးသဲထဲသို့ထွက်မိလျှင်ပဲ။
ဦးခေါင်းနောကိ၌ ပူ၍နာကျဉ်လာသောခံစားချက်သည် အသဲပေါက်မတတ်ဖြစ်နေ၏။ ညနေခင်းအမှောင်၌ သော်တာမျက်လုံးတွေပို၍မှောင်ပိတ်သွားတော့သည်။ နောက်ဆုံးမြင်လိုက်ရသည်က လဲကျသွားသောသူ့မျက်နှာရှေ့က ရူးဖိနပ်တစ်စုံ....။
'မမလေး ဒါဒီနေ့ဆိုင်ကစာရင်းပါ'
အိမ်ထဲသို့ခြေလှမ်းမိရင်ပဲ အိမ်ထိန်းလှမ်းပေးသည့် ဖိုင်တစ်ထကိကြီးက စိမ်းရှေ့သို့ရောက်လာပြန်သည်။ အိမ်အောက်ထပ်ဧည့်ခန်း၌ပင် ထိုင်ချလိုက်ပြီး ထိုဖိုင်တွေကို တစ်ခုချင်းသေချာစစ်ကာ လက်မှတ်ထိုးပေးလိုက်သည်။ ဒက်ဒီက စိမ်းဘေး၌ခဏရပ်နေပြီး
