Please! Hacked me
အပိုင်း(၂၇)
'အရင်ကဒီကိုရောက်ဖူးလား'
'ဟုတ်ကဲ့။ စိမ်းနဲ့တစ်ခေါက်ရောက်ဖူးပါတယ်'
'သြော်'
ထို့နောက် အံဆွဲကိုဖွင့်ကာတစ်ဆုံတစ်ခုကို ထုတ်ယူလိုက်၏။ ပလက်စတစ်အကြည်အိတ်လေးနှင့်ထုတ်ထားသည့် ဓာတ်ပုံတွေ။ သူကဓာတ်ပုံထုတ်လေးကို သော်တာ့ဘက်တွန်းပေးလိုက်ပြီး
'ရော့ ။ ကြည့်လိုက်ပါအုံး'
ထိုအိတ်လေးကိုဖွင့်ကာ အထဲမှ4×6အရွယ်ဓာတ်ပုံလေးတွေကို ထုတ်ယူကြည့်လိုက်မိသည်။ သူနဲ့စိမ်းရဲ့ဓာတ်ပုံတွေပဲ.....။ စိမ်းသူ့အိမ်ကိုရောက်တာတုန်းက...သူတို့ခရီးထွက်တုန်းက...အယအိုကွာ...အကုန်အကုန်လုံးနီးနီးပါလား။ သော်တာမကြောက်ပါဘူး....မကြောက်ပေမယ့် ရင်တွေကတော့တုန်နေသည်။
'သော်တာနိုင်လင်းရဲ့ အမေက အင်္ကျီအဟောင်းရောင်းတာနော်။ တစ်ရက်ဘယ်လောက်ဝင်လဲ'
ပကတိတည်ငြိမ်သောအသံ မျက်နှာထားဖြင့်မေး၏။
'ပုံမှန်တော့ လေးငါးသောင်းပါပဲ'
'သြော် ။ လူက လေးယောက်နော် .....။ ဒါဆို ငါးယောက်ဖြစ်သွားရင် လောက်ပါ့မလား။ '
ဘာတွေပြောနေတာလဲ သော်တာနားမလည်ပါ။ သူ့မျက်လုံးတွေကလည်း ခန့်မှန်းရခက်လွန်းပါသည်။ ငါးယောက်...ဘာလို့ငါးယောက်ဖြစ်ရမှာလဲ
'ဥပမာပြောတာပါ။ တစ်ကယ်လို့ စိမ်းက်ု်ိုသာခေါ်ထားရမယ်ဆိုရင်လေ'
'ဗျာ...။ '
သူကတစ်ချက်ပြုံးရုံလေးသာပြုံးလိုက်ပြီး ထိုင်ခုံအမှီကိုခပ်မတ်မတ်မှီလိုက်သည်။
'စိမ်းက တို့တွေရဲ့တစ်ဦးတည်းသော သမီး။ ပြီးတော့ သူ့မှာတာဝန်တွေအများကြီးပဲဆိုတာ သော်တာနိုင်လငိးသိတယ်နော်။ ပြီးခဲ့တဲ့ကိစ္စတွေအတွက်လဲ တို့အရမ်းစိတ်ပူရတယ် စိမ်းတစ်ခုခုဖြစ်လို့ မရဘူးလေ'
'ကားအက်စီးဒင့်ကိုပြောတာလား ခင်ဗျာ့။ '
သူ့မျက်နှာသည် ပကတိတည်ငြိမ်နေရာမှ ရိပ်ခနဲမည်းကာပျက်ယွင်းသွား၏။ ထို့နောက် သော်တာ့ကိုစေ့စေ့ကြည့လျှက်
