That Frat Leader (TFL SERIES #1)

Chapter 22

CHAPTER 22

I felt someone hugged me. I was so scared now. I was so vulnerable to people who dare to touch me. Please, someone save me.

"Christian, stop." Hagulhol ko. Pinilit kong itulak 'yung yumakap sakin.

"Gibrielle, si Damon 'to."

Pagkarinig ko sa pangalan niya, unti unti akong nagmulat. Nakita ko si Damon na alalang alala ang itsura. Hawak niya ang tuwalyang tinakip niya sakin. Lupasay na si Christian sa sahig na puro dugo at pasa ang mukha. Lalo akong natakot.

"Pinatay mo siya-" tinuro ko ang walang buhay na katawan ni Christian.

"No, no. Parusa niya lang iyan. Let's go. Magpahinga ka na sa kwarto mo."

I let him carry me to my room. He never left my side. He didn't even dared to ask what happened. Binalot ko ng kumot ang buo kong katawan. Hindi ako tumitigil sa pag-iyak at pag-hagulhol. Hindi ako makapaniwalang nagawa niya sakin 'yun. He had hurt me emotionally and now hurt me physically and morally? I can't believe him. Paulit-ulit na rumerehistro sa utak ko ang nangyari.

"Gibrielle... shit. That bastard. Stop crying now, please." Frustrated na sabi ni Damon. "Do you want us to go to a psychologist or a doctor? I don't want you to have a trauma."

Tinitigan ko si Damon. I am very thankful na dumating siya. He saved me from a devil's son. Pilit akong ngumiti kahit mahirap sakin.

"Thank you," I mouthed.

"It was my responsibility to protect you since day one. Always remember that, okay?"

Nag-aalangan siyang hawakan ako, binaba na lang niya ang kamay niya at bumuntong hininga. Umupo siya sa gilid ko. Tinanggal ko sa isip ko ang nangyari kanina. He is Damon and he can't do anything that could hurt me. Nilabas ko ang kamay kong nakatago sa kumot at hinawakan ang kamay niyang nasa kama. Nakagilid ang ulo niya sakin pero alam kong nasasaktan ko siya. And I don't want to hurt him. I must stop all the pain.

"I-I'm fine..." Sabi ko.

Tinitigan niya ako at tinitimbang ang reaksyon ko. "Are you sure? Gibrielle, nag-aalala ako. I shouldn't have left you with that bastard."

Umiling na lang ako. Narinig ko na ang ingay ng mga kaibigan ko sa baba. Dinig na dinig ko ang pagkabigla nila nang marahil ay nakita si Christian.

"They're here. Baba na tayo." Sa wakas ay nakapagsalita ako ng maayos.

"Are you sure you want to face him?" Nag-aalala pa rin niyang tanong.

"I will be fine as long as I am with you."

"And I will never leave your side." He kissed me gently on my forehead.

Tinulungan niya akong makatayo. Hawak hawak ko ang damit ko sa harap para matakpan ang dapat itago. Nagbihis ako ng panibagong damit. Bumaba na kami ni Damon at naabutan namin ang mga kaibigan kong gulat na gulat sa itsura ni Christian. And when they saw us, they all gasped.

"Yang, what happened to Christian?" 'Di makapaniwalang tanong ni Sarah.

"That bastard almost raped your friend." Nanggagalaiting sagot ni Damon. Inalalayan niya ako makaupo.

"Oh gosh! Is that true? We are very sorry, Yang. Naloko niya kami. Nagmakaawa siya saming isama siya dito dahil gusto niyang mag-sorry sayo." Ani Imee.

"And we knew what had happened between the both of you. So we decided to bring him here. But we-" Kusang huminto sa pagsasalita si Jastel at tumakbo para yakapin ako. Niyakap nila akong apat.