Mafia Boss 3: My Bodyguard

Chapter 25

I gulped habang nakatingin pa rin kami sa isa't isa.

Hindi ko maipaliwanag ang kabog ng dibdib ko. Is he serious about what he said?

"Pwede bang manligaw, Sungit?" Oh god. "Pwede bang totohanin nalang ang lahat?"

My mouth still shut, we are just staring at each other.

Napamura siya nang bumusina ang kotseng nasa likuran namin. That's when we noticed that naka-go sign na ang traffic light.

Habang ako ay hindi na nakaimik. I should have smacked his arm again o kaya magsungit like what I used to do dahil sa sinabi niya pero parang na-blanko ang utak ko.

"Hoy!!!" Sigaw niya na siyang ikinagulat ko.

"Ano ba?!" I shouted.

"Sagot!" I just closed my eyes tight. "O baka naman silence means yes?"

"No!" Sabi ko though I am not sure about that.

Really, Amira? Really?

Ozi. He's the only man who makes me feel different emotions. Masaya ako kapag kasama siya, napapatawa niya ako, iniinis, inaasar, he really likes teasing me or playing with me. Siya talaga ang walang kahit na anong arte sa lahat ng bagay na ginagawa, he's just being real. He doesn't need to pretend in everything. He even makes me happy effortlessly nang hindi ko namamalayan. Siya rin ang kaisa-isang taong kaya akong maging ganito, iyong tipong I don't worry even if I talk like this in front of him, walang pakialam sa sasabihing pang-aasar din sa kanya. I can even talk like I grew up somewhere na hindi inaalala ang mga sinasabi kasi wala namang may pakialam. Kahit magsalita ako na parang mga adik sa kalye ay walang pakialam si Ozi.

With him, I feel like I was not a daughter of a Senator na dapat ay walang kahit na anong salita na makakasira sa pangalan ng ama. With him, I got to discover that I can be like a normal or ordinary person without any extravagant facade. I can freely act like a simple woman in front of him and it feels really right. Magaan sa pakiramdam and to be honest I'm really enjoying his company even though most of the times he irritates and annoys me.

Also I can easily show him na ganito ako magsungit, ganito ako magtaray, ganito ako magmaldita. But even so, he accepted me for who I am. Hindi big deal sa kanya iyon, I guess he even find it funny pa nga dahil mas gusto niya pa atang inisin ako araw-araw, at sabi niya nga ay happiness niya pa iyon.

Ginugulat niya rin ako sa mga iba pang mga bagay. Ozi is caring, he respects me a lot at ilang beses ko nang napatunayan iyon. He is always there to help me. He is always there not only as my bodyguard but also as a friend, an annoyng friend to be exact, he can also be like a real boyfriend.

I don't know. Parang nasanay na rin ako na nadiyan siya lagi para sa akin na hindi dapat, but it just happened.

Kaya nagulat talaga ako sa tanong niya. Gusto niya ba talaga ako o nangtitrip lang?

"Hindi ka man lang nadalawang isip. No agad. Busted ako?"

I don't know. Maybe not. Maybe yes. Maybe I'm afraid of the possibility na iiwan niya rin ako tulad nila.

Bakit ba ako naguhuluhan ng ganito ngayon? I swore two years ago that I'll be a self made woman. Wala na kahit na sinong lalaki pa ang muling makakapasok sa buhay ko. But Ozi... ano bang meron sa lalaking ito at parang gusto ko nalang bawiin lahat ng sinabi ko?

"Just drive, Ozi." I think kailangan muna naming pag-isipan ang mga bagay bagay. Ang bilis lang kasi lahat ng mga nangyari. Parang dati lang we really hate each other, bangayan dito, bangayan doon tapos napunta naman kami sa ganitong sitwasyon. Damn.