Chapter 45

12.9K 468 14
                                    

Idinilat ko ang aking mga mata ngunit sinalubong ako ng nakakasilaw na liwanag. I closed my eyes once again and open it slowly. Ngunit ganon pa rin ang nakikita ko. Disoriented man ako sa paligid ay pilit kong inisip kung nasaan ako. I just stared at the ceiling for a while.

Hearing a beeping sound of a machine beside me and a dextrose were enough proofs for me to believe that I'm actually in a hospital room. And there's this annoying tube inside my mouth. It's giving me oxygen so it helps me to breathe.

Napakatahimik, mga makina lang ang tangi kong naririnig.

I felt someone holding my hand. Nang tignan ko ito ay si Mommy na nakasandal ang ulo sa magkahawak naming kamay, natutulog. She's wearing masks, hospital gowns and hair cover.

I can't talk.

I moved my hand, squeezing her hand. I did it for how many times until she felt it.

Tumingin siya agad sa dereksyon ko at nanlaki ang mga mata habang may tumutulong luha sa mga ito.

"You're awake..." Mahina niyang sabi. She held my face with gentleness. "I'm sorry, baby..." She's still crying.

May pinindot siyang kung ano at maya maya ay may nagsipasukang mga doktor at nurses. Na katulad ng suot ni Mommy.

I really don't know what they did to me I just fell asleep afterwards.
-

I opened my eyes once again at nagbago na ang ambiance sa buong kwarto, hindi katulad noong kanina na napakatahimik at tanging mga beep ng machine lang ang naririnig.

This time I'm still in a room where it's more comfortable. Wala na iyong tubo sa bibig ko, tanging nasal oxygen cannula nalang ang ginawang kapalit.

"Mom, she's awake!" Narinig kong sigaw ng batang lalaki sa gilid ko. When I look at him, it was the kid na anak ni Mommy.

Why is he here?

At...

Oh god! Ano nga ba ang nangyari ulit kung bakit ako nasa hospital?

I was in Oia Santorini Greece with Ozi, we were spending our special night there until..

"Amira... anak." Dad came into my view. He's holding my hand and gave me a kiss in my forehead.

"D-dad.." I said in a very low voice. Parang hindi ko narinig ang sarili ko. Tuyong tuyo ang lalamunan ko.

"I'm glad you're awake..." He then started to cry. Oh no, what the heck just happened? Sobra ba siyang nag-alala dahil sa nangyari? Teka ano bang nangyari?

Right, some men fired toward us. I was shot. Hindi ko alam kung saang parte ng katawan ko pero I'm thankful that I'm awake. But then, Ozi... Ozi was shot too!

How is he? Where is he?

"Oz.. Ozi..."

Daddy just nodded...

"Amira, just wait papunta na ang mga doktor mo."

Hindi nga nagtagal ay pinalibutan na naman ako ng mga nurses at Doctors. They did some checks, and tests and a lot more hanggang sa makabalik ulit ako sa kwarto ko kanina.

The Doctors are still discussing something with my Mom. I couldn't understand them. Ibang lengwahe ang sinasabi nila, it was Greek. May isang doktor na nagsasalita ng english kanina habang tinatanong ako kaya nakakasagot naman ako, but right now he wasn't here anymore.

It means I'm still in Greece.

Nang makaalis ang mga doktor at naiwan kami nila Mom, Dad and the kid. They were just around me. I can see happiness and relief in their eyes.

Mafia Boss 3: My Bodyguard Where stories live. Discover now