In Between Maybes

Chapter 3

Crush

"Let's go, " Seryoso niyang sabi at hinawakan ang kamay ko para dalhin kung saan.

"Let go of me! Uuwi na 'ko! " Inis kong sabi at pilit na nagpumiglas. Nakita ko ang pagtingin sa amin ng iilang estudyanteng dumadaan.

"You let go of me!" Patuloy ko pa ring sigaw sa kan'ya. Nang nakalabas kami sa building ay mahigpit pa rin ang hawak niya sa akin. Mas lalo tuloy akong naiinis!

"Saan tayo pupunta? I'm going home, Ethan! "

Saglit siyang tumigil at biglaang hinarap ako. Ako naman ay mabilis na napatuwid ng pagkakatayo.

"Ano?"

"I'm sorry. Late kami pinalabas ng prof, " Buntong hininga niya at dahan-dahang pinakawalan ang kamay ko.

"You should've texted-"

"I tried calling you. You didn't answer, " Kumunot ang noo ko. What?

"Huh? You didn't-"

"Maybe you're just too busy entertaining some guy you didn't have the time to answer my call, " Nag-iwas siya ng tingin.

"Huh-" Natigilan ako nang maalala ko 'yong lalaki kanina. Napatingin tuloy ako sa hawak kong kahon.

"You didn't call me! You just let me wait for you that-" 

"Check your phone, Av " Seryoso niyang sabi. Masama ko siyang tinignan at kinuha ang phone. Isusupalpal ko sa kan'yang wala siyang tawag.

"Hold this, " Utos ko sa kan'ya at inabot ang isang kahon. Tahimik niyang tinanggap 'yon.

Nang makuha ko ang telepono ko sa bag ay dali-dali kong binuksan 'yon at halos mapanguso nang nakita ang limang missed calls niya! He called talaga? Bakit hindi ko nakita kanina nang buksan ko 'tong phone ko? At bakit hindi ko narinig? 

"What now? " Nag-angat ako ng tingin sa kan'ya at muling bumusangot.

"It's not my fault that I didn't answer your call. In the first place, our meeting time was three! I was there at exactly three-" Saglit akong tumigil, "Well, I was late for some minutes, pero at least I came sa tamang oras. Eh ikaw? You made me wait-"

"Jesus. I was calling-"

"Fuck. Hindi ka-"

"Stop cussing, please. We won't fix-"

"Who told you we're fixing this? I'm done with you! I'll tell Ma'am Destacamento I'll do our task alone! " Nakita ko ang mariin niyang pagpikit Ang kapal ng mukha! Lalo tuloy nawawala ang pagkakacrush ko sa kan'ya!

"I'm sorry, okay? " Bumuntong hininga siya at dumilat, "We still have an hour, " Umirap ako sa hangin at pekeng tumawa.

"I don't need your-"

"I'm so sorry, Av. This won't happen again, I promise. "

"Of course! Hindi na talaga mauulit dahil ako na lang-"

"Late nagpalabas ang prof, Av. Gusto ko nang puntahan ka dahil alam kong magkikita tayo, pero hindi ko magawa. I cannot ditch his class. I tried calling you, but you didn't answer and a friend told me you're," saglit siyang tumigil at muling nag-iwas ng tingin, "Talking to some guy, so I thought you weren't waiting for me anymore. "

"Huh? He just gave me that gift! " Tinuro ko ang box na hawak niya ngayon, "At bakit parang kasalanan ko pa-"

"It's my fault, that's why I'm saying sorry, " Tumikhim ako at muling umirap, "Let's go grab some snack while doing this task," Ngumiwi ako.

"Hindi ako sasama-"

"My treat-"

"I have money!" Narinig ko ang mahinang pagmumura niya kaya mas lalong nainis ako. The nerve to get mad at me! Grabe!