P_21 (U)

42.7K 5.5K 310
                                    

ဝဋ်ဆိုတာ နောင်ဘဝမကူး ...ချက်ချင်းလက်ငင်း လည်တတ်သည် ...။
အချစ်ဆိုတာ သူနဲ့မှရူး ပြုသမျှ နု၍ ခံရတတ်၏ ...။

**** ***** ***** ***** *****

တောင်တန်းတွေအကြားကို လိမ္မော်ရောင် နေလုံးကြီးက တဖြေးဖြေး ဝင်ရောက်သွားတဲ့ ရှု့ခင်းအား ကျောင်းသားတွေ ငေးမောကြည့်နေမိကြသည်။ "လှလိုက်တဲ့ရှု့ခင်း"လို့ ပါးစပ်ကနေ မပြောဘဲ မနေနိုင်လောက်ကြတဲ့ အထိပင်။ နေရောင် ကွယ်ပျောက် သွားပြီးနောက်မှာ ညအမှောင်ဘက်ကို ကူးပြောင်းလာခဲ့၏။

တောင်ထိပ်ပိုင်းမှာ ရောက်နေတာမို့ မြေပြင်မှာရှိတဲ့ လေထုထက် အနည်းငယ်လောက်လေးတော့ ပြင်းရှရှပါ။ ပြီးတော့ အအေးဓာတ်ကလည်း ပိုကဲပါသေးသည်။ သူတို့ရောက်လာတဲ့အချိန်က မိုးအကုန် ဆောင်းအကူးကာလမို့ မနေနိုင်လောက်အောင် အေးစိမ့်ပြီး ခဲနေတာမျိုးလည်း မဟုတ်ပါ။

မိုးရာသီမဟုတ်တော့တာကြောင့် ကောင်းကင်မှာ millionsနဲ့ချီတဲ့ ကြယ်တွေကိုလည်း ရှင်းလင်းစွာ မြင်နေရသည်။ မြောက်များလွန်းလှတဲ့ ကြယ်အစုအဝေးကြီးက အနက်ရောင် ကတ္တီပါခင်းကြီးမှာ ကျဲချထားတဲ့ စိန်ပွင့်တွေလိုမျိုး တလက်လက်ထနေ၏။

ကျောင်းသားတွေကတော့ အဲ့ဒီ့ကောင်းကင်ကြီး အောက်မှာ သူ့တပ်စုနဲ့သူ မီးပုံပွဲလေးတွေ တဝိုက်တွင် ဝိုင်းထိုင်နေကြလေသည်။ ဒေသခံတိုင်းရင်းသား အထမ်းသမားတွေ သယ်ဆောင်လာပေးတဲ့ ဒေသထွက် အစားအသောက်နဲ့ ခေါင်ရည်အရက်တွေကို သောက်ရင်း အနားယူအပန်းဖြေနေကြသည်။

တချို့က သီချင်းတွေ အော်ဆိုနေကြပြီး တချို့ကလည်း မီးပုံကိုပတ်၍ တန်းစီကာ က,နေလေရဲ့။ တချို့ကလည်း ကနေသူတွေကို လက်ခုပ်တီးပြီး အားပေးနေကြသည်။ တကယ့်ပျော်စရာ အချိန်တွေပါပဲ။ ကောင်းသစ်လွင်က အဲ့ဒီ့အဖွဲ့မှာ တခြားကျောင်းသားတွေနဲ့ ဝင်၍က,နေပြီး နီနီသစ်လွင်နဲ့ မိုင်းကတော့ အားပေးလပ်ခုပ်တီးတဲ့ အဖွဲ့မှာ ရှိနေသည်။ လင်းရဝေကျတော့ ဂျူနီယာတချို့နဲ့အတူ ကြယ်တာရာ နက္ခတ်တွေအကြောင်း ထိုင်ပြောနေလေ၏။

"နီနီ နင့်လက်ထဲက ပုလင်းက ဘာတွေလဲ ခေါင်ရည်လား ငါ့ကိုလည်း နည်းနည်းတိုက် ..."

သဏ္ဍာန်ဆန်းWhere stories live. Discover now